Στις γιορτές πρέπει να περάσεις καλά. Θέλεις ή δεν θέλεις, δεν θα σε ρωτήσει ούτε ο Σάκης. Σαν να μην έφταναν δηλαδή τα ατελείωτα οικογενειακά τραπέζια και τα συν τρία κιλά που δείχνει η ζυγαριά για το καλό του νέου χρόνου, προσθέτουμε λίγο ακόμα πίεση στη καθημερινότητα μας. Γιατί αν δεν έχει να διηγηθείς τις φαντασμαγορικές γιορτινές στιγμές, πως επιτρέπεις στον εαυτό σου να βιώσει Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά; Ντροπή.

Είναι μια ακόμα μάστιγα της εποχής μας, η μάστιγα του να περάσεις καλά. Φυσικά και επικεντρώνεται στις ημέρες των Χριστουγέννων, αφού άλλη πέραση έχουν τα φωτεινά λαμπιόνια και τα κερατάκια ταράνδου. Ποιος θα ενδιαφερθεί για το Πάσχα και πόσες φορές γύρισες τη σούβλα ή τσίμπησες πετσούλα; Κανείς, γιατί όσο και να το θεωρείς vintage, το παραδοσιακό δεν πουλάει. Θέλουμε ginger cookies, secret Santa, στολισμένα δέντρα και άφθονο αλκοόλ για να φανεί πως όντως διασκεδάζεις. Αν οι μέρες σου περιλαμβάνουν πυτζάμες, χοντρές κάλτσες και φουντωτά σκεπάσματα απορρίπτεσαι γιατί δεν είσαι κουλ και μας φέρνεις αρνητισμό.

Γιατί όμως πρέπει να περάσεις οπωσδήποτε καλά στις συγκεκριμένες γιορτές; Γιατί αν πεις πως δεν έκανες τίποτα ιδιαίτερο, ή οι μέρες σου δεν πηγαίνουν και τόσο καλά, να έχεις να αντιμετωπίσεις θλιμμένες φάτσες που σε συμπονούν, λες και μόλις τους είπες ότι αύριο θα ανοίξει η γη και θα σε καταπιεί; Υπάρχουν πολλές αιτίες να μην απολαύσεις τα Χριστούγεννα όπως το ότι ΔΕΝ Σ’ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ και βγάζεις φλύκταινες σε οτιδήποτε παραπέμπει σε γιρλάντα ή στις πρώτες νότες απ’τα κάλαντα. Μπορεί απλά να είσαι γρουσούζης, που είναι άκρως κατανοητό και αποδεκτό, ή απλά να μην ανέχεσαι την ιδέα πως τώρα, αυτή τη δεδομένη περίοδο οφείλεις να περάσεις καλά λες και αν το κάνεις ένα τυχαίο Σαββατόβραδο του Φλεβάρη δεν θα έχει ουσία.

Η λίστα δεν σταματά. Τα μαγαζιά είναι αποπνικτικά γεμάτα, χάνοντας πολλές φορές την ταυτότητα τους –ροκάδικα γίνονται μπουζουκλερί και αντιστρόφως- και δίχως κράτηση είσαι τις περισσότερες φορές  απλά ένα μυρμηγκάκι. Πάρκινγκ δεν βρίσκεις και ας χαρίσεις τη ψυχή σου, το κρύο είναι απάνθρωπο ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα που βγαίνεις για ένα ποτό και γυρνάς σπίτι με δυο ιώσεις δώρο, άρα πόσο να ευχαριστηθείς χωρίς νεύρα και ένταση. Σκέφτεσαι από την άλλη και τους ανθρώπους που εργάζονται αυτές τις μέρες από γιατρούς μέχρι σερβιτόρους, τη κούραση που βιώνουν για να διασκεδάσουν ή να κουράρουν όλους εμάς και αναρωτιέσαι πόσο πιεστικό είναι και γι’αυτούς  που δεν ευχαριστιούνται ενώ έτσι «επιβάλλεται».

Μοιάζει απαισιόδοξο και ίσως μίζερο αλλά είναι η πραγματικότητα. Όσο δε μεγαλώνεις και ξεπερνάς το εφηβικό στάδιο που περιμένεις πως και πως αυτές τις μέρες γιατί θα σ’αφήσουν οι γονείς να βγεις, να καυχηθείς ότι ήπιες μια μπύρα και μέθυσες, οι γιορτές δεν σου προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο που δεν στο δίνει μια συνηθισμένη μέρα. Βέβαια για όσους μένουν μακριά από φίλους και την οικογένεια τους είναι η μόνη ευκαιρία να γυρίσουν στα μέρη τους και να χορτάσουν όσα στερούνται όντως στη καθημερινότητα. Και δεν πρόκειται για ξενύχτια και κραιπάλες –μόνο-, αλλά για ανθρώπινη επαφή. Περνώντας λοιπόν τα χρόνια αυτό θέλω να σημαίνει για μένα το «πέρασα τέλεια στις γιορτές», ότι έχω όλους τους ανθρώπους που αγαπάω  κοντά μου και μαζευόμαστε και τρώμε τόσο που δεν θα αντέχουμε να σηκωθούμε από το τραπέζι.