Αρχικά ξέρω πως φαντάζουν δυο διαφορετικά πράγματα. Για εμένα όμως δεν είναι καθόλου. Αντιθέτως μάλιστα μου προκαλούν το ίδιο άγχος και πανικό.
Πότε μου δε μπόρεσα να χωρέσω σε μια πρόταση αυτό που είχα στο μυαλό μου είτε όσον αφορούσε μια παρουσίαση στη δουλειά, έναν πρόλογο τσακωμού ή μια χαρούμενη πρόποση. Πως να το πω, δε μου φτάνει μια γραμμή. Άσε στα γενέθλια που όλοι φωνάζουν “Κάνε ΜΙΑ ευχή”. Γιατί μια ρε αδερφέ; Γιατί τα θέλω, οι ανάγκες μου, οι πόθοι μου να πρέπει να συμπτυχθούν σε μια ευχή; Και γιατί τώρα, μεθυσμένη, χαρούμενη στο πάρτι μου να πρέπει να κάτσω να σκεφτώ και να βάλω προτεραιότητες σε αυτά που ονειρεύομαι και θέλω ώστε να ζητήσω μονάχα ένα;
Όχι. Δε με βρίσκει σύμφωνη ούτε το new years resolution. Με βρίσκει σύμφωνη η αποδόμηση της χρονιάς μου, το να αναγνωρίσω τα λάθη μου, τις υπερβολές μου, τις όμορφες στιγμές που έζησα με τους ανθρώπους μου, τους λόγους που έγινα παράλογα ξινή και τις αφορμές που βρήκα (ή μου έδωσαν) για να χαμογελάσω. Και δεν είναι μόνο ένας. Ευτυχώς είναι πολλοί.
Φυσικά και δε μπορούμε να θέσουμε άπειρους στόχους και να τους κατακτήσουμε όλους (ιδανικά θα ήταν). Μπορούμε όμως να ανεβάζουμε τον πήχη μας, να γεμίζουμε σελίδες με αυτά που λαχταρούμε, με τις επιθυμίες μας, τις προσωπικές μας φιλοδοξίες κι ας έρχεται αυτή η τελευταία μέρα του χρόνου με εσένα να γεμίζεις τελικά μονάχα μια γραμμή στο τετράδιο. Τουλάχιστον γέμισες μια ολόκληρη χρονιά με στιγμές, με ατελείωτο κυνήγι επιθυμιών, με τρικλοποδιές, απώλειες και αναμνήσεις.
Στην πορεία μπορεί να σβήσεις, να σκίσεις κάποιους στόχους, να θυμώσεις μαζί τους ή ακόμη και με εσένα τον ίδιο που δε τα κατάφερες, που ήταν άπιαστος τελικά ο στόχος ή που ενώ τον έκανες δικό σου δεν πήρες αυτό που ήλπιζες. Δεν πειράζει. Έχεις κι άλλους πολλούς και θα προκύψουν κι άλλοι τόσοι. Κι αυτό ακριβώς είναι εξέλιξη.
Κι αν πάλι απελπιστείς ότι δε τα κατάφερες πάρε μια ανάσα και απλά κοίτα δίπλα σου. Ζεις και πορεύεσαι, γελάς, έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν, να σε εμπνέουν που σου άφησαν χώρο να μπεις στη ζωή τους. Επειδή το θέλουν. Επειδή μαζί πάτε ένα βήμα παραπέρα.
Κι αν δε πέτυχες τα πολλά, δε θα το βάλεις κάτω. Συνέχισε να ονειρεύεσαι, να χτίζεις, να επιδιώκεις. Και θα δεις πως απόκτησες περισσότερα από όσα νόμιζες. Δεν έχεις χάσει τον δρόμο σου επειδή έπεσες πάνω σε ένα εμπόδιο και για λίγο χάθηκες κάπου στη διαδρομή. Άνοιξε τα μάτια και θα δεις. Έχεις στόχους, έχεις όραμα. Ήδη είσαι πάλι μέσα στο παιχνίδι.
Όχι, δε συμφωνώ με την μια ευχή. Έχεις πολλά να “ζητήσεις”, να διεκδικήσεις. Συμφωνώ με λίγα, μικρά, σημαντικά βήματα. Κι ας είναι “πολλά” για να τα αντέξεις. Θα το κάνεις τελικά και θα νιώσεις τόσο πλήρης. Περήφανος για εσένα που τα πάλεψες, τα μαγείρεψες, τα έκανες δικά σου. Όσο μπόρεσες, όσο πάλεψες, όσο κατάλαβες.
Δεν υπάρχει περιθώριο βελτίωσης μόνο για ένα πράγμα. Το να προχωρήσεις μπροστά, να εξελιχθείς, θέλει στόχους, πυγμή, να γνωρίζεις τα θέλω σου, τους στοχασμούς σου όλους. Μη μένεις στα λίγα όταν μπορείς και θέλεις περισσότερα.
Στο επόμενο “Κάνε μια ευχή” πάνω από την τούρτα σου χαμογέλασε στους φίλους σου και κλείσε το μάτι στον ίδιο σου τον εαυτό.
