Είναι γνωστό σε όλους πως οι The Doors ήταν ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα συγκροτήματα όλων των εποχών. Κι όσο εκείνοι είχαν καταλάβει το κοινό του LA, οι The Ramones της NY και οι Nirvana του Seattle, εμείς δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε ούτε στο ελάχιστο ότι θα φτάναμε στο σημείο να γιορτάζουμε τα 5ο τους χρόνια.

Στις 4 Ιανουαρίου το 1967 οι Doors κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ομότιτλο άλμπουμ από την Elektra Records. Την ίδια χρονιά που το Rolling Stone τους τίμησε και τους λάτρεψε και που ότι έβγαζε η μουσική βιομηχανία γινόταν χρυσός. Μερικά παραδείγματα μπορεί να είναι το άλμπουμ του Jimi Hendrix,  Are You Experienced, των Cream το Disraeli Gears και των προσωπικών μου αγαπημένων The Beatles το Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band. Κοινώς το ’67 ήξεραν τι θα πει μουσική.

Παρακάτω λοιπόν, προς τιμήν των 50 χρόνων τους, θα βρεις μερικά fun facts του συγκροτήματος. Όσο ο Morrison ήταν μαζί τους (και μαζί μας).

The Doors (1967)

Η αρχή του τέλους. Το πρώτο άλμπουμ των Doors δημιουργήθηκε μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Για την ακρίβεια, μέσα σε έξι ημέρες. Δεν είναι καθόλου κακό για ένα άλμπουμ το οποίο άφησε ιστορία όχι μόνο για το πως φτιάχτηκε αλλά και για το ότι ήταν το πρώτο άλμπουμ που προωθήθηκε μέσα από ένα billboard στην Sunset Strip για $1,200 τον μήνα.

Τι να ακούσεις: “Break On Through (To the Other Side),” “Light My Fire,” “The End”

Strange Days (1967)

Το Strange Days είναι το πρώτο άλμπουμ στην μουσική βιομηχανία που περιέχει στα τραγούδια του ένα Moog Synthesizer στη ροκ. Παρ’ όλα αυτά κανένα τραγούδι με αυτό δεν βγήκε τελικά στον δίσκο. Σε άλλα νέα, το “People Are Strange,” έφτασε στην θέση 12 των charts στην Αμερική και το αγγλικό post-punk ροκ συγκρότημα Echo and the Bunnymen το διασκεύασαν έτσι ώστε να γίνει το OST της πιο κλασικής καλτ ταινίας με βρικόλακες, Lost Boys.

Τι να ακούσεις: “Strange Days,” “People Are Strange,” “Love Me Two Times”

Waiting for the Sun (1968)

Το Waiting for the Sun ήταν το πρώτο και τελευταίο νούμερο ένα άλμπουμ για τους Doors. Κι αυτό έγινε γιατί μέσα σε αυτό ήταν και το δεύτερο μεγαλύτερο χιτάκι του συγκροτήματος, το “Hello, I Love You” (το πρώτο ήταν το “Light My Fire”). Το τραγούδι αυτό ξεκίνησε ως ποίημα του Morrison όταν εκείνος και ο Manzarek είχαν δει ένα κορίτσι να κάνει βόλτα στην παραλία.

Τι να ακούσεις: “Hello, I Love You” 

The Soft Parade (1969)

Χρειάστηκαν 9 μήνες και $86,000 για να θεωρηθεί πως το The Soft Parade ήταν το πιο αδύναμο άλμπουμ των The Doors. Όπως και να χει, κατάφερε να φτάσει στο νούμερο 6 των Billboard Pop Charts.

Τι να ακούσεις: “Touch Me”

Morrison Hotel (1970)

Το πέμπτο και μόνο άλμπουμ των Doors δεν έφτασε σε κανένα top 40. Το τραγούδι δε, “Waiting for the Sun” βγήκε με αυτό το άλμπουμ καθώς δεν ήταν έτοιμο το ’68, ενώ ο τίτλος του ήταν μια μεταφορά του American dream.

Τι να ακούσεις: “Roadhouse Blues,” “Peace Frog” 

L.A. Woman (1971)

Αισίως φτάσαμε στο 1971 και στο πιο χαρακτηριστικό κομμάτι τους, το L.A. Woman. Είναι το μόνο άλμπουμ από τα 6 τους που δεν ήταν παραγωγή του Paul Rothchild και δημιουργήθηκε στο 8512 της Santa Monica Boulevard. Κάτι άλλο που μπορεί να μην γνωρίζεις ήδη είναι πως μερικοί στίχοι του “Riders on the Storm” είναι εμπνευσμένοι από έναν κανονικό κατά συρροή δολοφόνο (“If ya give this man a ride, sweet family will die, killer on the road”). Το Riders on the Storm ήταν το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ και η τελευταία ηχογράφηση που έκαναν οι Doors με τον Jim Morrison, ο οποίος πέθανε από υπερβολική δόση τρεις μήνες μετά την κυκλοφορία του L.A. Woman.

Τι να ακούσεις: “Love Her Madly,” “L.A. Woman,” “Riders on the Storm”