Μια νέα φουρνιά Ελλήνων λογοτεχνών μας έχει τραβήξει την προσοχή με τις φρέσκιες ιδέες τους, τον σύγχρονο λόγο και το αδιαμφισβήτητο συγγραφικό τους ταλέντο. Τα δείγματα γραφής τους δεν περιορίζονται σε ένα μόνο λογοτεχνικό είδος δίνοντας έτσι τη χαρά στους αναγνώστες να τους απολαύσουν σε μυθιστορήματα, διηγήματα και νουβέλες. Ας τους δούμε αναλυτικά:
Στο πίσω κάθισμα, Ευτυχία Γιαννάκη, Εκδόσεις Ίκαρος
Ένας γνωστός σκηνοθέτης δολοφονείται άγρια στο υπόγειο του θεάτρου Πλάκας. Ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος αναλαμβάνει την υπόθεση και το δύσκολο έργο της ανακάλυψης του δράστη. Οι πιθανοί ένοχοι είναι πολλοί και ο αστυνόμος δεν θα καταφέρει να βγει αλώβητος από την ανακριτική διαδικασία.
Αυτό είναι το πρώτο μέρος της Τριλογίας της Αθήνας. Η Ευτυχία Γιαννάκη παραδίδει στο κοινό της ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή και σασπένς. Η ιστορία της διαδραματίζεται χωροταξικά στο οικείο περιβάλλον της Αθήνας. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή της κλασικής φόρμας του whodunit που τόσο η Agatha Christie όσο και ο Γιάννης Μαρής ασχολήθηκαν επί σειρά ετών βάζοντας τον πήχη πολύ ψηλά σε αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία έργων. Είναι η δεύτερη συγγραφική απόπειρα της συγγραφέως την οποία παρακολουθώ με ενδιαφέρον και σίγουρα ανυπομονώ για τη συνέχειά της.
Ανκόρ, Πέλα Σουλτάτου, Εκδόσεις Καστανιώτη
Ένας θίασος από ιδιαίτερους ήρωες που ζουν στις παρυφές μιας κοινωνίας που λειτουργεί στο δυστοπικό περιβάλλον μιας μεγαλούπολης. Μια ομάδα ανθρώπων που θα ξεδιπλώσει σταδιακά ετερόκλητους χαρακτήρες που αλληλεπιδρούν ο ένας πάνω στον άλλο και θα μιλήσουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο για την πάλη του ανθρώπου ενάντια στο θάνατο και τον φασισμό.
Η Πέλα Σουλτάτου, η συγγραφέας που απεχθάνεται τον καθωσπρεπισμό και την έλλειψη χιούμορ, απλώνει τον γραπτό της λόγο πάνω στο πλούσιο λεξιλόγιο που -ευτυχώς- διαθέτει η ελληνική γλώσσα προσφέροντας στους αναγνώστες της μια ιδιαίτερη λογοτεχνική διαδρομή. Ο σουρεαλισμός και ο μαγικός ρεαλισμός συναντιούνται στην πένα της που διαθέτει ένα ιδιαίτερο στυλ και ξέρει πως να βάλει σωστά τα θεμέλια της δημιουργίας ενός παραμυθιού για ενήλικες θίγοντας παράλληλα καίρια θέματα της σημερινής πραγματικότητας. Έχει την στόφα του θεατρικού συγγραφέα. Ο τρόπος γραφής της είναι απαιτητικός και αυτό αποτελεί ένα μόνο από τα δυνατά της χαρακτηριστικά.
Τα χειρόγραφα των σκοτεινών, Μαρία Ράπτη, Εκδόσεις Αρχέτυπο
Μυστηριώδεις θάνατοι παιδιών σε ένα απομονωμένο σύμπλεγμα χωριών με την ονομασία Σκοτεινά έχουν ταράξει την ηρεμία της τοπικής κοινωνίας. Ένας ερευνητής από τον Έξω Κόσμο μαζί με μια γυναίκα αρκετά χρόνια μετά θα ανακαλύψουν ένα ξεχασμένο αρχείο με ημερολογιακές καταχωρήσεις και θα προσπαθήσουν μελετώντας το να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της αλλόκοτης ιστορίας.
Αν και η Μαρία Ράπτη είναι πολύ νέα σε ηλικία, έχει ήδη στο ιστορικό της αρκετά θεατρικά κείμενα τα οποία έχουν ανέβει στη σκηνή, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η νουβέλα της αυτή, κινείται έξω από το στενό πλαίσιο της λογικής και τοποθετεί τον αναγνώστη σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο στον οποίο ο κίνδυνος ελλοχεύει. Τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί είναι σκληρά -ειδικά λόγο της ηλικίας των θυμάτων- και η αστυνομική έρευνα που πραγματοποιείται έχει αγωνιώδη παλμό που θα κρατήσει το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Ένα από τα στοιχεία πρωτοτυπίας που σίγουρα υπάρχει στο συγκεκριμένο κείμενο είναι η ελευθερία που δίνει η συγγραφέας στον αναγνώστη να μπορεί να το διαβάσει και από το τέλος προς την αρχή. Αξίζει να αναφερθεί ότι η προσεγμένη εμφάνιση που έχει το βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο με το εντυπωσιακό εξώφυλλο αλλά και τις γραφιστικές επεμβάσεις στη σελιδοποίηση του, προσφέρουν το κατάλληλο ύφος εντάσσοντάς το αρμονικά στη σειρά Mystery House.
Τελευταία προειδοποίηση, Παναγιώτης Κεχαγιάς, Εκδόσεις Αντίποδες
“Διηγήματα που αναμειγνύουν κτίρια και προβλήματα, πολλαπλασιάζουν εικόνες, ιδέες και αντικείμενα και έτσι δημιουργούν έναν ενδιάμεσο τόπο όπου ασκείται η υψηλή τέχνη της ταυρομαντείας, η έλευση της ευτυχίας εξαρτάται από ένα τηλεφώνημα, ο χάρτης ενός χωριού αναδεικνύεται σε ιερό κειμήλιο, ένα αρχαίο φρούριο δίνει την αφορμή για μια αλλόκοτη επιστημονική διαμάχη, ενώ ο κύριος Γκλας διασχίζει ολομόναχος μια καινούργια Αμερική.”
Η συλλογή των διηγημάτων του χαρισματικού Παναγιώτη Κεχαγιά, καταφέρνει να δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο κόσμο που παρασύρει ευχάριστα μέσα σε αυτόν τον αναγνώστη αφήνοντάς τον στο τέλος κάθε ιστορίας κάπως μετέωρο αφού αποφεύγει σκοπίμως ο συγγραφέας να δώσει ένα σαφές τέλος, αλλά σίγουρα καθόλου ανικανοποίητο. Κάθε ένα από τα πέντε συνολικά διηγήματα που περιέχει αυτή η συλλογή, έχει μια διαφορετική προσέγγιση και αυτό το στοιχείο κάνει ξεκάθαρη την δυναμική που διαθέτει η εύστροφη πένα του που ξέρει ακριβώς πως να κατευθύνει με σιγουριά πάνω στα γραπτά του. Οι ήρωες του κινούνται στα λεπτά όρια της λογικής χωρίς απαραίτητα να πατούν γερά πάνω της. Πραγματικά θα ήθελα να δω την επόμενη δουλειά του όποτε την ετοιμάσει και αν επιλέξει αυτή να είναι και μυθιστόρημα ακόμα καλύτερα!
Η συνωμοσία της βανίλιας, Πάνος Τσερόλας, Εκδόσεις Κέδρος
“Ο κόσμος θα παραμείνει παλιός και ας μεταφερόμαστε εμείς στα διάφορα μέρη του. Το θέμα δεν είναι να κρυφτείς από το ρυθμό του κόσμου, το θέμα είναι να τον αλλάξεις, να τον φέρεις στα δικά σου μέτρα.” Η μοιραία συνάντηση μιας γυναίκας με πολλά πρόσωπα και ενός μυστηριώδους άντρα, θα γίνει η αφορμή για την αφήγηση μιας συναρπαστικής ιστορίας έρωτα και καταδίωξης μέσα στη δίνη συνταρακτικών γεγονότων του 21ου αιώνα.
Είναι σίγουρα ελκυστική η πένα του Πάνου Τσερόλα και ξέρει πως να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η αφήγησή του δεν περιορίζεται στα στενά όρια της ιστορίας που έχει να αφηγηθεί αλλά εμπλουτίζεται από τόπους, μουσεία, κουλτούρες, ιστορικές αναφορές, μύθους, χορούς, συναισθήματα, χρώματα, γεύσεις και έρωτα. Ωραίο κράμα εικόνων σε καλή ισορροπία που γαργαλάει την φαντασία όπως ακριβώς οφείλει να κάνει ένα σωστά δοσμένο λογοτεχνικό κείμενο. Βρήκα εξαιρετικά τα μικρά εισαγωγικά αποσπάσματα που έχει προσθέσει στην έναρξη κάθε κεφαλαίου αλλά και τις επικεφαλίδες του που αποτελούν μικρές δημιουργικές πινελιές που προσωπικά μου δίνουν την εντύπωση πως αν κάποια στιγμή ο συγγραφέας αποφασίσει να πειραματιστεί με στίχο και ποίηση θα το κάνει εξίσου καλά με τα παιδικά και τα θεατρικά κείμενα που εκτός από τα μυθιστορήματα παράλληλα γράφει.
Η έκτη μέρα, Βασιλεία Γεωργίου, Εκδόσεις Γαβριηλίδης
“Όταν ο Αλκιβιάδης ξύπνησε εκείνο το πρωινό, είχε ήδη πεθάνει.”
Με αυτή ακριβώς την φράση ξεκινάει την νουβέλα της η Βασιλεία Γεωργίου που είναι γιατρός στο επάγγελμα και διαθέτει σίγουρα το συγγραφικό ταλέντο. Καταφέρνει με χαρακτηριστική ευκολία να κερδίσει αμέσως την προσοχή του αναγνώστη και να τσιγκλίσει την περιέργεια του ώστε να διαβάσει όλα όσα έχει να του αφηγηθεί στη συνέχεια. Χρησιμοποιώντας αρκετά το στοιχείο του διαλόγου δίνει μια ζωντάνια στο σκηνικό που στήνει και μια θεατρικότητα. Είναι από τα κείμενα που δύσκολα θα εγκαταλείψει κάποιος πριν τα ολοκληρώσει.
