Έλα εντάξει ας πέσουν οι μάσκες. Καλή η κατάνυξη και η θρησκευτική ατμόσφαιρα, αλλά το Πάσχα είναι για τη μάσα και το τζέρτζελο. Έχει γίνει πια περισσότερο έθιμο και εθνική γιορτή παρά θρησκευτική. Προσωπικά το Πάσχα είναι η δεύτερη αγαπημένη μου γιορτή, πίσω από τα Χριστούγεννα και βέβαια δεν το συγκρίνουμε καν με το αίσχος των γιορτών, τις απόκριες.
Ένας από τους λόγους που μου αρέσει το Πάσχα, πέρα από το φαγητό της Κυριακής, είναι πως χαρακτηρίζεται από μία σταθερότητα. Κάθε χρόνο, το Πάσχα είναι ΙΔΙΟ. Θα κάνεις τα ίδια πράγματα, με τους ίδιους (σχεδόν) ανθρώπους, τις ίδιες ώρες. Κάθε χρόνος είναι μια επανάληψη του προηγούμενου. Είναι ρε παιδί μου σαν ταινία του Δαλιανίδη: τη ξέρεις απ’έξω και ανακατωτά, δε θα κέρδιζε ποτέ Όσκαρ, αλλά είναι ό,τι πρέπει για να περάσεις μία ευχάριστη μέρα εκ του ασφαλούς.
Εκτός λοιπόν και αν είσαι από κανένα υπερχωριό με λάκους, κλαρίνα, ζουρνάδες και τον μπαρμπα-γιώργο, το πιο πιθανό είναι το Πάσχα σου να μοιάζει με το Πάσχα μου. Που είναι κάπως έτσι:
- Από Μ. Δευτέρα μέχρι Μ. Τετάρτη δεν υπάρχει καμία διαφορά με τις υπόλοιπες βδομάδες. Το «ζουμί» είναι από Μ. Πέμπτη και μετά.
- Ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» είναι για το Πάσχα ό,τι το «Ρετιρέ» για το καλοκαίρι.
- «-Νηστεύεις;» «-Ναι» «-Τα πάντα;» «-Εντάξει τρώω λάδι μωρέ. Και οκ και τυρί. Και αυγά θα φάω γιατί χρειάζομαι τις πρωτεϊνες. Βασικά κρέας μόνο δεν τρώω. Άντε κανένα τοστάκι μόνο».
- Παιδιά, νηστεία με «υποκατάστατο τυριού» και «υποκατάστατο κιμά» δεν είναι νηστεία. Αν είναι να φας υποκατάστατο μπέργκερ, αμάρτησε και πλακώσου στα double deckers να το απολαύσεις κιόλας. Αλλιώς ψωμί, βολβούς και ταραμοσαλάτα μέχρι την ανάσταση.
- Όλοι μας έχουμε εκείνο το φίλο που Μ. Παρασκευή θα πει «εγώ θα φάω σουβλάκια» και θα το ποστάρει και στα σόσιαλ. Μεγάλε κατούρα και λίγο, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνεις attention whore. Σεβάσου τα πιστεύω του άλλου δε θα πάθεις και τίποτα.
- Αν η Μ. Βδομάδα είχε soundtrack το hit single θα ήταν το «Ω γλυκί μου έαρ».
- Πέτρος Γαϊτάνος.
- Τώρα που είπα Γαϊτάνος, τι να κάνει ο μικρός Σατικάι-πωστονλενε;
- Παιδιά, Μ. Σάββατο τρώμε μαγειρίτσα και συκωταριές, Κυριακή του Πάσχα τρώμε αρνιά – κατσίκια και κοκορέτισα. Αν εσένα δεν σου αρέσουν αυτά, ή «σου βρωμάνε» μη γκρινιάζεις και μη ζητάς να σου φτιάξουν μακαρονάδα με κιμά ή μπριζόλα χοιρινή.
- Βιάζεσαι πάντα να πεις πρώτος «Χριστός Ανέστη» γιατί ΚΑΝΕΙΣ δε θέλει να λέει «Αληθώς ο Κύριος». Εγώ σας το λέω αν με προλαβαίνετε, πάλι με «Χριστός Ανέστη» θα απαντάω να είμαστε ξηγημένοι.
- Όταν τσουγκρίζουμε αυγά, μετά τα τρώμε κιόλας ε; Άντε γιατί πάω να τσουγκρίσω αυγό και παίρνω όλο τσουγκρισμένα!
- Η διαδικασία του τσουγκρίσματος είναι «μύτη με μύτη» και μετά «κώλο με κώλο». Αν έχει επιβιώσει κάποιος τσουγκρίζουμε με ότι έχει επιζήσει. Απλό είναι πια!
- Η σούβλα είναι η χαρά της ευρεσιτεχνίας. Πέρα από το κλασσικό, πλέον, μοτεράκι, ο καθένας έχει και τη δική του «πατέντα». Η τελευταία που είδα είναι αυτόματο σουβλιστήρι από μοτέρ υαλοκαθαριστήρα αυτοκινήτου.
- Κοκορέτσι τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο ή σκέτο;
- Σταματήστε να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας. Όταν λέμε «Πασχαλινό τραπέζι» δεν εννοούμε «τραπέζι» εννοούμε «μπουφές». Δηλαδή Τρώγε ό,τι βγαίνει από τη σούβλα επί τόπου. Όταν κάτσεις στο τραπέζι θα πρέπει να έχεις ήδη χορτάσει.
- Εσύ που έρχεσαι στις 3:00 το μεσημέρι απλά για να φας να ξέρεις ότι δεν έχεις δικαίωμα να διαλέγεις τα παϊδάκια και τις καλές πέτσες. Θα φας ό,τι περισσέψει. Α! Και μάλλον κανείς δε σε συμπαθεί.
- Σε κάθε Πασχαλινό τραπέζι υπάρχει ο θείος που μεθάει από τις 10:30 το πρωί.
- Κάθε Πασχαλινό τραπέζι που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει ένα ζαχαροπλαστείο σε γλυκά μετά το φαΐ για να φύγει έτσι η αρνίλα.
- Τα μικρά παιδιά την Κυριακή του Πάσχα πρέπει να είναι οι Ούμπα-Λούμπα της ημέρας. Θα φέρνουν τα αναψυκτικά, θα γυρνάνε το αρνί γενικά θα κάνουν όλα τα θελήματα.
- Μετά το φαΐ έχει καφέ και μετά ξάπλα δίχως αύριο.
