Έχεις σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν να ξαναγύριζε ο χρόνος πίσω; Αν θα έκανες τα ίδια πράγματα; Αν θα αντιδρούσες με τον ίδιο τρόπο;

Έχω να σου πω αγαπητέ μου αναγνώστη, ότι αυτό προφανώς και δεν γίνεται. Καλά ξέρω, δεν περίμενες εμένα να στο πω. Απλώς θεωρώ πως, η σκέψη και μόνο, του πώς θα ήταν να ξαναγυρνούσε ο χρόνος πίσω, μας τρομάζει όλους. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Έχουμε την τάση να γυρνάμε, μαγικά με το μυαλό μας, το χρόνο πίσω. Κάθε φορά που κάτι πάει διαφορετικά από ότι το είχαμε φανταστεί, προσπαθούμε να σκεφτούμε αν θα είχε εξελιχθεί αλλιώς αν και εμείς οι ίδιοι… φερόμασταν διαφορετικά.

Έτσι, πλάθουμε διάφορες εκδοχές που θα μπορούσαν να είχαν δουλέψει και να μας είχαν φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και κάποια στιγμή βρίσκεις την ιδανική εκδοχή. Αυτή που θα είχε την τέλεια απάντηση, το τέλειο νεύμα, τον τέλειο εαυτό σου. Και τότε… μάντεψε. Θυμάσαι ότι τίποτα από αυτά δεν είναι η πραγματικότητα και τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που έγινε.

Ψάχνουμε λοιπόν πάντα κάτι που θα μας γεμίσει περισσότερο, κάτι που θα διώξει τις ανασφάλειες και θα μας παρηγορήσει. Κάτι που δεν θα μας εκθέσει συναισθηματικά. Επιζητάμε συνεχώς μια αλλαγή, μια αναβολή αυτού που θέλουμε να πούμε για χάρη των συνθηκών. Και όταν τελικά το πούμε ή το κάνουμε, ευχόμαστε να μην είχε γίνει ποτέ. Μετανιώνουμε και θέλουμε επιτέλους, ο χρόνος να γυρίσει πίσω για να κάνουμε ό,τι δεν κάναμε εκείνη τη στιγμή.

Παύση. Μισό λεπτό. Έχω μία ερώτηση. Ρητορική θα είναι αλλά θα την κάνω. Αν όντως μπορούσε να γυρίσει ο χρόνος, πιστεύεις ότι θα δρούσες διαφορετικά; Πιστεύεις πως όντως θα αντιδρούσες σαν να ήσουν κάποιος άλλος και όχι εσύ;

Πιστεύεις πως θα εφάρμοζες εκείνη την ιδανική εκδοχή τη στιγμή που θα γύριζε ο χρόνος;

Μάλλον όχι. Ακόμα και αν προσπαθεί κανείς να προσποιηθεί ή να βγάλει τον πιο ιδανικό, τον καλύτερο εαυτό του, κάποια στιγμή η πραγματικότητα θα φανεί. Ακόμα κι αν σχεδιάζεις καιρό το πώς θα αντιδράσεις σε μια κατάσταση, εκείνη τη στιγμή όλα μπορούν να ανατραπούν. Όσο και να προβάρεις την αντίδραση ή την αδράνεια σου, εκείνη τη στιγμή, ο αληθινός εαυτός σου θα θέλει να εμφανιστεί.

Άρα, ακόμα κι αν γύριζε ο χρόνος πίσω και μας έδινε εκείνη την ευκαιρία που ζητούσαμε, εκείνη την απάντηση που θέλαμε να δώσουμε, εκείνο το νεύμα που θέλαμε να κάνουμε, εμείς, πάλι τα ίδια θα κάναμε. Γιατί απλώς έτσι είμαστε. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μας.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν ο χρόνος γυρίσει ποτέ πίσω, αλλά το αν εμείς μπορούμε να πάμε μπροστά με τις επιλογές μας. Το αν εμείς οι ίδιοι, μπορούμε να δεχτούμε αυτά που είπαμε ή κάναμε, χωρίς την κρυφή παρουσία χιλιάδων πιθανών εκδοχών. Στην τελική, είμαστε αυτό που κάνουμε, όχι αυτό που λέμε ότι θα κάνουμε.

Ανδριάνα Αργυροπούλου