Τον έβλεπες στη σκηνή και έλιωνες. Λιγότερο ή περισσότερο διάσημος. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως τον κατάφερες και είναι δικός σου. Το κοινό σας ταξίδι ξεκίνησε. Δέσε τη ζώνη καλά.  Είσαι έτοιμη;

Το να αγαπάς μουσικό σημαίνει:

Να αγαπάς το απροσδόκητο, το χαοτικό, το μη συνηθισμένο.

Να αγαπάς την τέχνη του. Το ταλέντο του. Την αυτοπεποίθησή του. Την έμπνευσή του. Ακόμα κι όταν δεν την καταλαβαίνεις.

Να συνειδητοποιείς και να κατανοείς ότι η δουλειά του είναι η ζωή του. Το πιο ειλικρινές κομμάτι του χαρακτήρα του. Χωρίς αυτήν είναι ένα τίποτα. Είναι δυστυχισμένος. Είναι απλά μισός.  Ένας μουσικός δεν παίζει απλά μουσική πάνω στη σκηνή. Την παίρνει μαζί του. Την έχει μαζί του πάντα. Κυλάει στις φλέβες του, πώς να στο πω!

Να αγαπάς το μουσικό του όργανο. Είτε αυτό είναι η κιθάρα, είτε το μικρόφωνο, είτε το βιολί, έιτε οι μπαγκέτες του. Να το προσέχεις σαν τα μάτια σου. Ή μάλλον λάθος. Περισσότερο από τα μάτια σου!

Να μη δίνεις σημασία όταν τον πιάνει τρέλα, όιστρος, έμπνευση. Όταν αδειάζει το είναι του σε κάτι. Όταν δίνεται στην παντοτινή του σύντροφο, τη μουσική. Πρόσεξε όμως. Να είσαι εκεί να τον γεμίζεις. Να τον γεμίζεις όταν αδειάζει, να τον σηκώνεις όταν πέφτει, να τον στηρίζεις όταν παραπατάει. Θα μάθεις τι σημαίνει πάθος, τρέλα, κατάθλιψη και σκοτάδι. Θα μάθεις να τα αποδέχεσαι να τα ξεπερνάς και να τα γιορτάζεις μαζί του. Τρέλα και μαγεία μαζί. Γίνεται.

Να συμβιβάζεσαι. Το να προσφέρεις την καρδιά σου σε ένα μουσικό σημαίνει αποδοχή και επιμονή. Υπομονή στα 3 λεπτά που θέλει να ακούσει ένα τραγούδι. Υπομονή  στις 100 φορές που θα παίξει ένα κομμάτι μέχρι να του αρέσει. Υπομονή στις 9 ώρες που θ θέλει να κάνει πρόβα. Υπομονή στους μήνες που θα γυρνάει τον κόσμο.

Να είσαι μόνος. Στη γιορτή σου, την Πρωτοχρονιά, στο ρεβεγιόν των Χριστουγέννων, στα γενέθλιά σου. Η δουλειά του είναι να διασκεδάζει τον κόσμο οποιαδήποτε μέρα του ζητηθεί. Ναι και του Αγίου Βαλεντίνου.  Θα συνηθίσεις να μαγειρεύεις μόνος, να βγάζεις τα σκουπίδια, να καθαρίζεις το σπίτι. Για να γυρίσει σπίτι και να ναι όλα έτοιμα. Εμμ.. έτσι στηρίζεις το όνειρο.

Να αποδεχτείς το άδειο κρεβάτι. Μέχρι το ξημέρωμα. Τα κρύα σεντόνια μέχρι να τελειώσει τη δουλειά και να είναι δίπλα σου. Και τα μοναχικά πρωινά επίσης. Ο καφές για έναν. Για έναν μουσικό δεν υπάρχουν οι πρωινές ώρες.. Δε γνωρίζει το φως το πρωινό. Δε θέλει κιόλας.

Όταν γυρνάει σε τουρ, να είσαι έτοιμη πάντα να λάβεις το ένα και μοναδικό τηλεφώνημα. Να κυκλοφορείς με το κινητό παντού. Και όταν σε πάρει να ακούγεσαι χαλαρή και χαρούμενη. Να του δείξεις ότι όλα είναι καλά και να τον ξεαγχώσεις. Να επιλέξεις προσεκτικά τις λέξεις σου. Να καταλάβει ότι του λείπεις αλλά χωρίς να νιώσει τύψεις γι αυτό.

Να προσέχεις τα λόγια του και να ακούς όλες τις λεπτομέρειες από το ταξίδι ή το τουρ του. Τις πλάκες που έκανε με τους υπόλοιπους, τα ευτράπελα. Αυτός είναι ο μικρόκοσμός του. Γι αυτον θα σου μιλήσει. Το τουρ θα τον εξαντλήσει και θα ξεχάσει πως είναι η κανονική ζωή. Γι αυτό είσαι εσύ εκεί. Για να το υπενθυμίζεις. Και όταν επιστρέφει ο ήχος από το σακίδιο που θα πέσει στο πάτωμα θα ναι η πιο ωραία μελωδία. Και εσύ θα τον ακολουθείς στο σπίτι. Γύρω γύρω σε κάθε δωμάτιο. Για να βεβαιωθείς ότι δε θα ξαναφύγει.

Να εύχεσαι να μπορείς να τον ακολουθείς στις συναυλίες και στα λάιβ του. Να εύχεσαι η δουλειά σου να σου αφήνει χρόνο να τον ακολουθείς παντού. Σαν την πιο φανατική του θαυμάστρια. Για να νιώθει την ασφάλεια ότι δυο δικά του μάτια τον παρακολουθούν. Και ξέρεις πόσο εύκολα τα αναγνωρίζει από ψηλά έτσι δεν είναι; Και εσύ έτσι όπως τον θαυμάζεις και γίνεσαι ένα με τους υπόλοιπους. Να τον ερωτεύεσαι. ΞΑΝΑ.

 Θα μάθεις τον ενθουσιασμό όπως δεν τον έχει ξαναζήσει. Και το μπέρδεμα όπως δεν το χεις ξανανιώσει. Θα μάθεις πως είναι να τον ακούς και να ανατριχιάζεις.  Θα μάθεις να ζεις στο έπακρο μαζί του. Το χαμόγελο να εναλάσσεται με δάκρυ στο λεπτό. Και η σπίθα στα μάτια να καίει. Να καίει και να σε καίει.

Να είσαι πάντα ο αφανής ηρωας. Ο δικός του ήρωας. Η δικιά του ασφάλεια όταν όλα πάνε στραβά. Η δικιά του γιορτή όταν όλα πάνε φίνα. Να είσαι ο φίλος του, η μαμά του, ο ψυχολόγος του, το κορίτσι του.

Να τον μοιράζεσαι. Φτάσαμε στα πιο δύσκολα. Τον μουσικό σου θα πρέπει να τον μοιράζεσαι. Να τον μοιράζεσαι με τους συναδέλφους του. Τα φιλαράκια του. Τους αδερφούς του. Τη μπάντα του. Αλλά και να τον μοιράζεσαι με το κοινό. Με τους δεκάδες,εκατοντάδες, χιλιάδες που θα τον δουν και θα τον χειροκροτήσουν. Με τα άπειρα γυναικεία μάτια που θα ναι πάνω του συνεχώς όταν είναι στη σκηνή. (Θα σκάνε και χαμόγελα αλλά συγκρατήσου. Αυτή είναι η γοητεία του εξάλλου.)

Το να αγαπάς ένα μουσικό σημαίνει ότι θα ζηλεύεις. Θα ζηλεύεις πάντα και θα το κρύβεις. Θα το κρύβεις όσο πιο έξυπνα μπορείς. Γιατί με από όλα τα χειροκροτήματα που θα πάρει, μετά από όλες τις καρδιές που θα κάψει.. θα γυρίσει σε σένα. ΣΕ ΣΕΝΑ.