«Όχι αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις… Όχι, έτσι έβαλα να χαζέψω πέντε λεπτά για πλάκα. Μα τι φαντάστηκες; Είναι δυνατόν να μ’ αρέσουν εμένα τέτοιες ταινίες; Όχι μην θυμώνεις μωρό μου, αλήθεια σου λέω».

Ο τίτλος του άρθρου θα μπορούσε εναλλακτικά να ήταν: «πόσα ψέματα προλαβαίνει να πει ένας άνδρας σε 10 δευτερόλεπτα αν η κοπέλα του τον πιάσει στα πράσα να βλέπει πορνό». Η απάντηση σίγουρα θα δημιουργούσε νέο ρεκόρ στο βιβλίο Γκίνες.

Δεν είναι μυστικό, δεν είναι κρυφό και πάνω από όλα δεν είναι κακό (φυσικά όταν δεν αγγίζει τα όρια της εμμονής). Οι άνδρες βλέπουμε πορνό. Ή για να είμαι πιο ακριβής ΟΛΟΙ οι άνδρες βλέπουμε πορνό και το χαιρόμαστε κιόλας. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε, αφού αυτή είναι η αλήθεια. Βρισκόμαστε στον 21^ο αιώνα, τον αιώνα της σεξουαλικής απελευθέρωσης, τον αιώνα που το διαδίκτυο μπορεί να σου προσφέρει άμεσα μια μετουσίωση των ερωτικών φαντασιώσεων σου στην οθόνη του υπολογιστή με ένα και μόνο κλικ. Σύμφωνα με έρευνες οι άνδρες μπαίνουν περισσότερο σε «ακατάλληλου περιεχομένου» σελίδες, κατά τους μήνες Δεκέμβριο και Ιανουάριο. Ε, λογικό είναι… Κρύο κάνει, όλη μέρα σπίτι, κάτι πρέπει να κάνεις να περάσει η ώρα. Και το American horror story 4 season έχει κάποια στιγμή θα τελειώσουν.

Οι γυναίκες όμως, συχνά σοκάρονται με τις ερωτικές ταινίες, ενώ κάποιες δεν επιτρέπουν κιόλας στους συντρόφους τους να βλέπουν. Λες και είναι καταστροφικό για την υγεία ή φοβούνται πως με κάποιον τρόπο αυτή η ασχολία θα επηρεάσει τη σεξουαλική τους ζωή. Κι όταν σε πιάσει επ’ αυτοφώρω να βλέπεις φυσικά και καταφεύγεις με τεράστια ευκολία στο ψέμα. Γιατί άντε να την πείσεις ότι δεν βλέπεις πορνό γιατί σου αρέσουν οι εύκολες γυναίκες με τα μεγάλα στήθη και τις τέλειες αναλογίες. Όχι, αλήθεια εγώ σε καταλαβαίνω, αλίμονο, ούτε να τις φτύσεις δεν θες. Πορνό βλέπεις για την γρήγορη πλοκή, τις έξυπνες ατάκες, τους δυνατούς διαλόγους, τις ανατροπές που περιμένεις να δεις στο φινάλε. Κάθε άντρας κατά βάθος όλες αυτές τις κοπέλες τις λυπάται και τις συμπονά. Κακόμοιρες νεαρές και πανέμορφες πριγκίπισσες με δυο μέτρα πόδι και στήθος αερόσακο, είναι να μην τις λυπηθείς; Όχι κανένας άντρας δεν θα γύριζε να τις κοιτάξει. Κανένας όμως… Ξέρεις τι ωραία σκηνικά έχουν αυτές οι ταινίες; Εξωτερικά πλάνα, ανοίγει το μάτι σου, χορταίνεις θέαμα. Όχι, όχι εγώ σε καταλαβαίνω, αλήθεια…

Προς γνώση κι ενημέρωση πάντως, ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Μόντρεαλ Simon Louis Lajeunesse μέσα από έρευνά του κατέρριψε τις θεωρίες που ήθελαν τους άνδρες που τους αρέσει η πορνογραφία να έχουν πρόβλημα στην ερωτική τους ζωή ή στις σχέσεις τους με αντίθετο φύλο. Και γιατί να έχουν δηλαδή; Που είναι το κακό; Στην τελική ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μια ταινία του Τρίερ που διαθέτει σκηνές ωμού σεξ να θεωρείται κουλτουριάρικη; Γιατί; Επειδή έχει σκηνοθετική άποψη; Υπάρχουν και ωραιότατες ερωτικές ταινίες με σκηνοθεσία που θα τις ζήλευε και ο Ταραντίνο. Κάτι πλάνα Αγγελοπουλικά, κατευθείαν για χρυσό φοίνικα. Δηλαδή, η σκηνή με ο βούτυρο στο «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» δεν είναι hardcore, διερωτώμαι. Θεωρείται αισθησιακή; Μιλώντας ειλικρινά ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω το αισθησιακό από το σκληρό πορνό. Όχι, με την γενική έννοια, αλλά με την άλλη την ουσιαστική.

Και τα δύο πορνό δεν είναι; Σεξ δεν έχει το ένα, σεξ και το άλλο; Και για να πούμε και καμιά αλήθεια, εμείς κυρίες μου περάσαμε τα εφηβικά και φοιτητικά μας χρόνια ξεσηκώνοντας τις καλύτερες σκηνές από ταινίες πορνό και δεν βλέπαμε την ώρα να τις εφαρμόσουμε. Εσείς περιμένατε τον πρίγκιπα επάνω στο άσπρο του άλογο κι εμείς να βγει «Ο γητευτής της αλόγας Νο4». Και δεν έχει καμία σημασία αν δεν εφαρμόσαμε όλα όσα είδαμε, αν δεν κρεμαστήκαμε από πολυελαίους ή αν δεν έγινε παιχνίδι με την καυτή αστυνομικό με το λάγνο βλέμμα που μας έκανε αλκοτέστ. Σημασία έχει πως μας δόθηκε η ευκαιρία να τα δούμε όλα αυτά. Η τσόντα για μας είναι στο DNA μας, πώς να το κάνουμε, είναι η προβολή των ερωτικών μας φαντασιώσεων, είτε στο γυαλί, είτε στο ιλουστρασιόν χαρτί του play boy.  Είναι όσα θα θέλαμε να κάνουμε και ντρεπόμαστε να ζητήσουμε από τη σύντροφό μας, είναι το άπιαστο όνειρο πως μια μέρα θα μας την πέσει η νοσοκόμα με το σέξι ύφος, η μπατσίνα με το αυστηρό βλέμμα, η δασκάλα με τα γυαλιά και τον κότσο. Στη φαντασία δεν πρέπει να μπαίνουν φραγμοί, κι αν μπουν είναι πάντοτε εκείνοι που θα σπάσουν πρώτοι. Κι αν πιστεύουμε πως έχουμε απενοχοποιηθεί πλήρως,  πάντοτε λίγη ντροπή θα μας διακατέχει ακόμα. Θα είναι καλά κρυμμένη πίσω από τη φράση, “αλήθεια αγάπη μου, δεν μ’ αρέσει το πορνό…”