Σήμερα το πρωί αποφάσισα να πάω να δοκιμάσω ένα ζευγάρι παπούτσια που είδα πριν μερικές ημέρες σε μια βιτρίνα.
Όταν είσαι 20-κάτι όλα σου φταίνε. Σου φταίνε οι είκοσι τρίχες που έμειναν στα πόδια σου από το λέιζερ, σου φταίνε τα δύο παραπάνω κιλά που πιστεύεις ότι έχεις, σου φταίει η άλλη με το κολλητό το πολύ κοντό το σορτσάκι που αναδεικνύει τα πόδια της. Σου φταίει, και ας αρνείσαι να το βάλεις εσύ γιατί το θεωρείς πρόστυχο.
Μάλλον αυτή η δεκαετία έχει ένα χαρακτηριστικό. Σε κάνει πολλές φορές να νιώθεις ότι δεν είσαι αρκετός. Εσένα που προσπαθείς κάθε μέρα για το καλύτερο, εσένα που θεωρείς γλυκές τις ατέλειες πάνω στους άλλους αλλά πάνω σου είναι αντιαισθητικές. Εσένα που είσαι μοναδικός. Δυστυχώς, γιατί αυτό που μου συνέβη σήμερα μου θύμισε όχι μόνο πόσο αρκετή είμαι αλλά και πόσο τυχερή. Τυχερή που ζω, υπάρχω και βλέπω ότι οι άνθρωποι ακόμη έχουν πράγματα να δώσουν, μέσα από απλές καθημερινές συζητήσεις.
Σήμερα το πρωί αποφάσισα να πάω να δοκιμάσω ένα ζευγάρι παπούτσια που είδα πριν μερικές ημέρες σε μια βιτρίνα.
Αφού μπήκα στο μαγαζί και δοκίμασα τα παπούτσια που μου αρέσουν, ήρθε η πωλήτρια να με ρωτήσει πως μου φαίνονται. Η απάντησή μου ήταν η εξής και ήταν ιδιαιτέρως ειλικρινής.
”Είναι πάρα πολύ όμορφα αλλά επειδή έχουν σχοινάκια και η γάμπα μου είναι κάπως χοντρή, μάλλον με κόβουν και με παχαίνουν.”
Η πωλήτρια ήταν ευγενέστατη, αρκετά αδύνατη, άβαφη αλλά με λαμπερό πρόσωπο γύρω στα 40 και με μια γαλήνη στα μάτια που καιρό είχα να δω σε άτομο. Χωρίς να με ξέρει, μου χαμογέλασε και με ρώτησε πόσο χρονών είμαι.
Είμαι η Αναστασία και είμαι 22 χρονών. Με μια χοντρή γάμπα στο μυαλό μου.
Με την ίδια αφοπλιστική ηρεμία προσώπου μου είπε με αγάπη πως όταν 20 χρονών όλα πάνω της της έφταιγαν. Μου είπε πως όταν είσαι νέος δεν καταλαβαίνεις πόσο όμορφος είσαι μόνο και μόνο από την ηλικία σου. Μου είπε πως πλέον κοιτάζει φωτογραφίες του 20 χρόνια πριν εαυτού της και αναρωτιέται πως μπορούσε να του κάνει αυτό το κακό.
Μου είπε πως η γάμπα μου δεν είναι χοντρή και πως ακόμη και αν ήταν θα έπρεπε να την αγαπήσω. Και είχε δίκιο.
”Πρέπει να κοιτιέσαι στον καθρέφτη και να λες ότι είσαι όμορφη. Πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση είτε είσαι 55 κιλά είτε 75.”
Είσαι 20 κάτι χρονών και αυτό δεν μπορεί να σου το κλέψει κανείς.
Σήμερα το πρωί αποφάσισα να πάω να δοκιμάσω ένα ζευγάρι παπούτσια που είδα πριν μερικές ημέρες σε μια βιτρίνα.
Θέλω να υποσχεθώ εγώ σε εμένα και εσύ σε εσένα πως 20 χρόνια μετά δε θα κοιτάζω τις παλιές φωτογραφίες και θα λέω πως ήμουν ανόητη γιατί δεν πίστευα σε εμένα. Θέλω να λέω ότι με αγαπούσα, εμένα με τα όλα μου και να χαμογελάω που χάρηκα αυτά τα χρόνια. Γιατί αυτό που έχω τώρα δεν θα το έχω ποτέ ξανά. Γιατί τις περισσότερες φορές μειώνουμε τον εαυτό μας επειδή πιστεύουμε ότι είμαστε λίγοι, γιατί αρνούμαστε να δούμε μέσα από τα μάτια των άλλων και βλέπουμε μόνο μέσα από τα δικά μας.
