Η αλήθεια είναι πως δεν θεωρώ την τηλεόραση καν απαραίτητο στοιχείο σε ένα σπίτι. Παρόλα αυτά, εξαιτίας του σχετικού hype, έκανα ένα κανονικότατο binging στη νέα σειρά του Antena, Άγριες Μέλισσες. Είδα και τα δεκατρία επεισόδια που έχουν προβληθεί μέχρι τώρα μαζεμένα, με την ίδια αφοσίωση που έχω δει ξένες σειρές, χαρακτηρίζοντάς τες αριστουργήματα.

Πέραν του cast, που όπως και να το κάνουμε μας ιντριγκάρει (Μαρία Κίτσου, Γιάννης Στάνκογλου, Ανδρέας Κωνσταντίνου και μια ατελείωτη λίστα σημαντικών συμμετοχών), κάνει και τον εγκέφαλό μας να υπερλειτουργεί.

Τι σκέφτεσαι όσο παρακολουθείς τις Άγριες Μέλισσες:

> Συγγνώμη, τον Ανδρέα Κωνσταντίνου βρήκατε να δολοφονήσετε από το πρώτο επεισόδιο; Πείτε μου τουλάχιστον ότι επιστρέφει σε flashbacks. (Ναι, επιστρέφει.)

> Ένα τεράστιο μπράβο για τους αβανταδόρικους ρόλους της Ελένης, του Γιάννου και του Σέργιου. Και η Αγορίτσα θα μπορούσε να θεωρηθεί ιδιαίτερος ρόλος αν με ρωτάς. Προβάλει τη σιγουριά της γυναίκας που την ανεβοκατεβάζουν “δούλα”, αλλά στην πραγματικότητα κρατάει ολόκληρο σπίτι.

> Η Ελένη είναι τόσο δυναμική και συνειδητοποιημένη και μπροστά από την εποχή της. Είναι όμως πολύ απόλυτη και δεν ξέρει να ελίσσεται. Σου προκαλεί μια μικρή ανασφάλεια για το πού θα οδηγηθεί. Νιώθεις ότι της λείπει λίγο η κοινωνική ευφυΐα; Μπορεί, αλλά και πάλι, χωρίς ανθρώπους σαν αυτή, τίποτα δεν θα άλλαζε στον κόσμο. Ποτέ.

> Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα απεικόνιση της μετεμφυλιακής Θεσσαλίας. Ιστορικά βρισκόμαστε στο 1958, η ΕΔΑ πριν λίγα μόλις χρόνια κατάφερε να ξανατρυπώσει στην πολιτική σκηνή. Τα κρυφά αριστερά φρονήματα του κουρέα του χωριού είναι ένα καλό δείγμα του πόσο επικίνδυνο ήταν να δηλώνει κανείς αριστερός τότε. Πόσο μάλλον στη Θεσσαλία, που αποτέλεσε και βασικό θέατρο επιχειρήσεων στον εμφύλιο.

> Ο πατέρας των Σεβαστών είναι οριακά τυπική πατριαρχική φιγούρα της εποχής. Βλέπει τα παιδιά του σαν ιδιοκτησία του, κουνώντας τα σαν πιόνια, χωρίς να τους λέει ούτε ένα μπράβο. Αυτή είναι μια επιφανειακή ανάγνωση χαρακτήρα. Ο Δούκας προφανώς έχει γαλουχηθεί με τον ίδιο τρόπο και αυτό ήταν αρκετό για να τον υιοθετήσει. Κάπου εδώ να τον ευχαριστήσουμε για την ατάκα “Από τον εαυτό μου σώσε με, όχι από τον πατέρα μου” που φαίνεται αν είπε στην Αγορίτσα όταν είναι μικρός. Ακόμα μια μικρή αλλά μεγάλη πραγματικότητα της ζωής.

> Είναι σημαντικό να αναφέρω πως από ένα σημείο και μετά σου προκαλεί την ανάγκη να πιεις τσίπουρο αυτή η σειρά. Το αναφέρουν συνέχεια, το απολαμβάνουν, το προβάλλουν και στην τελική, σειρά με βασικό τόπο τη Θεσσαλία παρακολουθείς. Βάλε και λίγο πάγο και απόλαυσε το.

> Αν έπρεπε να διαλέξω έναν ρόλο και να του δώσω το στέμμα του πιο cool, αυτός είναι της Θεοφανίας Παπαθωμά. Σκέψου το λίγο: η τύπισσα έχει τη δική της επιχείρηση, μάλιστα καφενείο. Κυκλοφορεί μονίμως ανάμεσα σε άντρες βάζοντάς τους στη θέση τους, κάνει σεξ με έναν μικρότερο άντρα από εκείνη. Δεν κρίνει αυστηρά, αλλά υποστηρίζει τους αδύναμους. Ξέρει ότι την κουτσομπολεύουν και δεν της καίγεται καρφί.

> Το love story του Λάμπρου και της Ελένης σου συστήνεται κάπως εκνευριστικά. Δηλαδή, ΟΚ, τον βλέπεις να επιστρέφει στο χωριό με άλλη, αντιλαμβανόμενη πως η Ελένη τον περίμενε και πως έχουν ειπωθεί μεγάλα λόγια. Ναι, στο πρώτο επεισόδιο ο τύπος σε εκνευρίζει.

> Σιγά σιγά, αρχίζει να χτυπάει η καρδούλα σου κάθε φορά που συναντιούνται όμως. Μέσα σου φωνάζεις “φίλα την επιτέλους”.

>Το ίδιο ακριβώς εφέ έχει και το romance της Ασημίνας και του Νικηφόρου. Φίλα τη φωνάζεις, δεν σε νοιάζει το backround, το ότι σε εκνευρίζει η μάνα του, το ότι σκότωσε τον αδερφό του. Τίποτα παιδιά, έρως.

> Τώρα που το ανέφερα, παίζει η Ασημίνα να έχει τη μεγαλύτερη αντίληψη και από τις τρεις αδερφές; Νομίζω είναι πανέξυπνη και με τεράστια συναισθηματική νοημοσύνη.

> Σε εκνευρίζει ο Μελέτης. ΟΚ, κράτα το. Ωστόσο, σκέψου το backround του και δες πόσο ανάγκη έχει μια πατρική φιγούρα. Ναι, ο Μελέτης σε κάνει να σκέφτεσαι πως δεν είναι ΟΚ να κρίνεις κάποιον αν δεν καταλάβεις τι του λείπει, τι σκέφτεται.

> Η Πηνελόπη Σεβαστού είναι ένα τυπικό δείγμα νέας γυναίκας της εποχής. Δέχεται τις νουθετήσεις των γονιών της, καταπιέζει τα “θέλω” της, λέει σε όλα ναι. Ωστόσο δεν είναι χαζή. Είναι έξυπνη και ίσως ένα βήμα πριν την εξέγερση. Το βασικό δείγμα ότι μια έξυπνη γυναίκα δεν μένει για πολύ καιρό σε κλουβί. Μπορεί και να πέφτω έξω, αλλά προβλέπω πως θα μας εκπλήξει.

> Η μοδίστρα στην επιχείρηση της οποίας δουλεύει η Ασημίνα από την άλλη, παρά την αντιφεμινιστική οργή που μπορεί να προκαλεί και να μας κάνει να θέλουμε να την πιάσουμε από τους ώμους και να της πούμε “Snap Out Of It”, είναι αξιολάτρευτη.

> Δεν είναι εύκολο να αντιπαθήσεις τον Θωμά. Επίσης, δεν είναι εύκολο να αποφασίσεις αν θέλεις εκείνον δίπλα στην Ελένη ή τον Λάμπρο.

> Έχεις ένα κενό στο τι θα γίνει με την ερωτική ζωή της μικρής αδερφής της οικογένειας, της Δρόσως. Πού το πάει αυτό το κορίτσι;

> Αναρωτιέσαι αν θα μάθουμε ποτέ για ποιο λόγο δεν κατάφεραν να παντρευτούν η Ελένη και ο Λάμπρος. Κάτι παίζει εκεί και προκαλεί περιέργεια.

> Είναι συγκινητική η αξία που δίνουν στη γη τους οι πρωταγωνιστές. Σε κάνει να θυμάσαι τι είναι γενικά το μεγαλύτερο κομμάτι της Ελλάδας. Γη, χωράφια, αγροτιά. Θα έδινα το βασίλειο μου για να μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό.

> Συγκινητικά είναι και τα στοιχεία της ελληνικής παράδοσης που άλλοι ξαναθυμόμαστε και άλλοι μαθαίνουμε για πρώτη φορά. Η αγρυπνία στο σπίτι όταν κάποιος πεθαίνει, το περιβραχιόνιο πένθους που φορούν οι άντρες στη σειρά, τα συνοικέσια. Όλα κομμάτια της ελληνικής κουλτούρας. Και λίγο γοητευτικά αν με ρωτάς.

> Μετά από τόσες σειρές και ταινίες με αστυνομικό περιεχόμενο, οι Άγριες Μέλισσες αρχικά σε σοκάρουν με τα λιγοστά μέσα που είχαν οι αστυνομικοί της εποχής για να εξιχνιάσουν ένα έγκλημα. Στην προκειμένη, ακόμα και το να ταξιδέψει ένας ιατροδικαστής μέχρι το χωριό, ήταν ένα είδος πολυτέλειας.

> Το bullying, ο εύκολος στιγματισμός για οποιονδήποτε ήταν διαφορετικός και “ανυπάκουος” κοινωνικά, ήταν αυτόματα.

> Ώρες ώρες πιστεύεις πως η μαμά του ενωμοτάρχη είναι ο μεγαλύτερος εγκέφαλος στη σειρά.

> Συγγνώμη, μόνο εγώ ζω για ένα love story μεταξύ Ρίζως και ενωμοτάρχη;

> Το τραγούδι των τίτλων αρχής της σειράς, είναι μια περίπτωση μικρού διαμαντιού που μόλις ανακαλύψαμε, μη γνωρίζοντας ότι ήταν κάτω από τη μύτη μας περίπου δέκα χρόνια τώρα.

https://www.youtube.com/watch?v=MlcTsQky_58

Νιώθω πως οι Άγριες Μέλισσες είναι η ιδανική αρχή αυτής της αλλαγής που λέμε ότι θέλουμε να γίνει στην τηλεόραση. Ας συνεχιστεί αυτός ο τέλειος συνδυασμός δημιουργικότητας και επιτυχίας στην υλοποίηση και θα σκεφτώ πολύ σοβαρά να αγοράσω μια τηλεόραση. Αμήν.

 Featured image: Iefimerida