Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, τροφή για σκέψη. Ο ήρωας, παθητικός παρατηρητής του κόσμου, κυνικός, εσωστρεφής, «ξένος», καταφέρνει να κερδίσει τον αναγνώστη γιατί είναι αθεράπευτα ειλικρινής και απαλλαγμένος από την τυποποιημένη συμπεριφορά που η κοινωνία προσπαθεί να “φορέσει” στον άνθρωπο. Είναι αδιάφορος για το σύμπαν, όπως αδιάφορο είναι το σύμπαν και γι’ αυτόν. Θεωρεί πως μόνο αν καταλάβουμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια κοινή πορεία, θα μπορέσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Η ματαιοδοξία, η λύσσα για το παραπάνω, οι ρόλοι που μας μοιράζει η κοινωνία για να είμαστε αποδεκτοί, οδηγούν στη δυστυχία. Ο ίδιος ο Μερσώ, ο «ξένος», είναι καταδικασμένος σε θάνατο και βλέπει ότι η ελπίδα του για διατήρηση της ζωής υπήρξε ένα βάρος. Η αποδέσμευσή του από αυτή την ψεύτικη ελπίδα σημαίνει ότι είναι ελεύθερος να ζήσει τη ζωή για αυτό που είναι και να αξιοποιήσει τη ζωή που του απομένει, όντας συνεχώς αφυπνισμένος.

«Έχοντας χάσει την αίσθηση των ανθρώπινων νόμων, ο ξένος αποδέχεται τις συνέπειες του αυτοαποκλεισμού του ζώντας στις παρυφές της κοινωνίας. Αντίθετα, για τη λογοτεχνία αποτελεί το επίκεντρο, με τη διαφορετικότητα να κατοχυρώνει τις αντιφάσεις του, απόλυτος εγωιστής και συγχρόνως ήρωας της αυταπάρνησης, απάνθρωπος μαζί και ευαίσθητος. Η πολλαπλότητα των μεταμορφώσεων του ξένου μέσα από το έργο μεγάλων δημιουργών αποτελεί το αντικείμενο αυτού του βιβλίου.»

O Αλμπέρ Καμύ (1913-1960), Γάλλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, και δοκιμιογράφος, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1957. Γεννήθηκε στο Μοντοβί της Αλγερίας και πέθανε -σκοτώθηκε- στο Σανς της Γαλλίας, μαζί με τον εκδότη του Μισέλ Γκαλιμάρ, σε τροχαίο δυστύχημα. Ιδρυτής του «Theatre du Travail» (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής, ηθοποιός και θεωρητικός, χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», όσο και στα θεατρικά του έργα «Καλιγούλας», «Οι δίκαιοι» αλλά και στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο μύθος του Σισσύφου», «Ο επαναστατημένος άνθρωπος».