Βρεθήκαμε με τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη μερικές μέρες αφού είχε επιστρέψει από την Θεσσαλονίκη, τον τελευταίο σταθμό της χειμερινής περιοδείας με την επιτυχημένη παράσταση «Τώρα που Γυρίζει». Μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για την δουλειά του, τις ανησυχίες και ρίσκα που ετοιμάζεται να πάρει, για το θέατρο στην ελληνική πραγματικότητα και τα επόμενα σχέδιά του.
Σε μια δύσκολη για όλους εποχή πήγες περιοδεία σε πόλεις της επαρχίας, πως ήταν η εμπειρία σου αυτή;
Πρώτη φορά κάνω χειμερινή περιοδεία, είμαστε ένας μικρός θίασος, γυρίσαμε σε 22 πόλεις της Ελλάδας. Η εμπειρία ήταν πολύ ωραία, παίξαμε σε εξαιρετικά θέατρα τα οποία δε φανταζόμουν πως υπήρχαν, όσον αφορά το κοινό αυτό που παρατήρησα σε σχέση με την εποχή που ζούμε είναι πως στις μικρές πόλεις μας υποδέχτηκαν πιο θερμά, ίσως οι άνθρωποι εκεί να είναι ακόμα πιο «ανέμελοι» σε σχέση με τα μεγάλα αστικά κέντρα, ίσως έχουν ακόμα την προσμονή για τέτοιου είδους ψυχαγωγία, σε σχέση με τις μεγάλες πόλεις που οι άνθρωποι ίσως να έχουν βαρεθεί. Βλέπω ας πούμε τους νέους ανθρώπους που είναι μονίμως με ένα κινητό στο χέρι και ασχολούνται με τα social media, δύσκολα θα σκεφτούν να δώσουν 12-14 ευρώ για να πάνε να δουν μια παράσταση ή και στις μεγαλύτερες ηλικίες δεν υπάρχει η ψυχολογική διάθεση, παλιά έβαζαν τα καλά τους και πήγαιναν θέατρο, πλέον δεν συμβαίνει αυτό. Εμείς είμαστε ευχαριστημένοι, βγήκαμε με ένα έργο του Μάμετ, μαύρη κωμωδία, μια διαφορετική πρόταση για χειμερινή περιοδεία από τα συνηθισμένα και το αποτέλεσμα μας ανταμείβει όλους.
Με τι ασχολείσαι αυτή τη στιγμή; Σε βλέπουμε στο «Σπίτι της Έμμας», θες να μας πείς δυό λόγια για αυτό;
Στο «Σπίτι της Έμμας» φλερτάρω τη Ζωή (Χρύσα Παππά) και προσπαθώ να τη διεκδικήσω, θα με δείτε και στα επόμενα επεισόδια, θα είμαι μέχρι το τέλος της σειράς για φέτος. Μια πολύ ωραία συνεργασία με τον Ανδρέα Μορφονιό, τον σκηνοθέτη και φυσικά με τον Γιάννη Μπέζο και την Κάτια Δανδουλάκη αλλά και όλο το κάστ που είναι πολύ δεμένο, πολύ ωραία κομεντί, ένας ανάλαφρος ρόλος μετά τα Κλεμμένα Όνειρα που έπαιζα 2,5 χρόνια έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα.
Λόγω της οικονομικής κρίσης δεν γίνονται πολλές δουλειές στην τηλεόραση και πολλοί συνάδελφοι σου έχουν στραφεί στο θέατρο, πώς σου φαίνεται αυτό;
Δεν μπορείς να απαγορεύσεις σε κανέναν να κάνει αυτή την επιλογή, όπως επίσης δεν μπορείς να απαγορεύσεις σε όλα αυτά τα νέα παιδιά που επιλέγουν να πάνε στις δραματικές σχολές ενώ βλέπουν το πλήθος των ανθρώπων που υπάρχουν στο επάγγελμα μας. Υπάρχουν ηθοποιοί που έγιναν γνωστοί στην τηλεόραση αλλά δεν είχαν επιτυχία στο θέατρο, η δουλειά μας είναι άστατη, τα πράγματα αλλάζουν και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα, δεν ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό, όταν υπάρχουν 600 παραστάσεις το πιθανότερο είναι πώς θα χαθούν και αξιόλογες δουλειές. Υπάρχουν θέατρα που κανείς δεν τα ‘χει ανακαλύψει ακόμα, είναι λίγο χαοτικό αλλά κάπου θα οδηγηθεί, κάποιοι δεν θ’ αντέξουν, ο Χόρν έλεγε «ο ηθοποιός πρέπει να είναι πλούσιος για να επιβιώσει αλλά και για να μπορεί να κάνει επιλογές». Εγώ αν ήμουν 18 αυτή τη στιγμή μπορεί να έφευγα στο εξωτερικό για ν ακολουθήσω τ’ ονειρό μου.
Μας είπες πως αν ήσουν 18 μπορεί να επέλεγες να φύγεις στο εξωτερικό, στην ηλικία που είσαι τώρα θα το έβλεπες ως λύση στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας;
Δεν ξέρω αν θα το έκανα τώρα, ίσως επειδή δουλεύω κανονικά, αν είχα πελαγώσει και δεν είχα επιλογές μπορεί και να το έκανα, αλλά φροντίζω να μη βρεθώ σ ‘ αυτή τη θέση, νομίζω ότι ως άνθρωπος είμαι τυχερός, μου έχει συμβεί πολλές φορές και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο να ονειρευτώ πράγματα για το μέλλον και να μου συμβούν.
Είσαι αρκετά χρόνια στο χώρο, ποια δουλειά σου έχεις ξεχωρίσει; Έχεις ρόλο απωθημένο;
Δεν έχω ρόλους απωθημένο, όσο συνεργασίες. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Λευτέρη Βογιατζή που δυστυχώς δεν τον πρόλαβα, τον Βασίλη Παπαβασιλείου που έχω συνεργαστεί μια φορά ή με τον Νίκο Μαστοράκη. Θα ήθελα να συνεργαστώ με πολλούς σημαντικούς σκηνοθέτες, πιστεύω πολύ στην ομάδα αλλά παράλληλα πιστεύω πως ένας πρέπει να αποφασίζει Επίσης ποτέ δεν αποχωρώ από δουλειές εφ’ όσον έχω κάνει την επιλογή να πω ναι.
Έχεις κάνει φίλους από το χώρο της δουλειάς;
Έχω λίγους φίλους από το χώρο της δουλειάς, είναι άνθρωποι που έχουμε ξεκινήσει από τη σχολή μαζί, όπως η Ελισσάβετ Μουτάφη που δέσαμε από την πρώτη μέρα που μπήκαμε στη σχολή του θεάτρου τέχνης αλλά και άνθρωποι που δε συνέχισαν, αλλά και άλλοι που γίναμε μέσα από τη δουλειά όπως ο Συσσοβίτης φέτος που επίσης δέσαμε πολύ, η αλήθεια είναι πως τα πάω πολύ καλά με τις γυναίκες όταν δεν υπάρχει το ερωτικό στοιχείο σε καμία από τις δύο πλευρές. Δεν πιστεύω πως δεν μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα στα δύο φύλλα.
Είσαι ευχαριστημένος από την μέχρι τώρα πορεία σου, με όσα έχεις πετύχει;
Σαφώς έχω πετύχει πράγματα που δε τα είχα φανταστεί ξεκινώντας στο θέατρο, έχω πετύχει συνεργασίες και θεατρικές στιγμές που θα τις θυμάμαι για πάντα, ας πούμε όταν έπαιξα δίπλα στο Βέγγο ή ο ρόλος μου ως κομπέρ στην «Όπερα της πεντάρας», γενικά νιώθω γεμάτος.
Η ταύτιση με ρόλους είναι θετική ή αρνητική για έναν ηθοποιό;
Θεωρώ πως είναι στο χέρι του ηθοποιού αυτό, αν θα είναι καλό ή κακό, από τη μια είναι καλό ν ‘ ανακατέβεις την τράπουλα και να κάνεις διαφορετικά πράγματα, από την άλλη η «μανιέρα» δεν είναι κακή. Δεν μ ‘ ενδιαφέρει ας πούμε να είμαι Ζεν Πρεμιέ γιατί τα χρόνια περνάνε και δε μπορείς να κουβαλάς μια νεότητα πάντα, εμένα μ’ ενδιαφέρει να γίνω ρολίστας.
Επηρεάζεσαι από τις κριτικές;
Φυσικά και επηρεάζομαι και πιστεύω πως όποιος λέει το αντίθετο, ψεύδεται, όλοι μας καθόμαστε και διαβάζουμε κριτικές ή παρακολουθούμε τα νούμερα στις τηλεοπτικές δουλειές που κάνουμε, εμένα με βοηθάει τουλάχιστον, διορθώνω και ανακαλύπτω πράγματα, δε μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους αυτό είναι δεδομένο.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;
Αν μου έλεγες να κανω ένα flash back θα σου πω ότι πριν 10 χρόνια δεν φανταζόμουν πως θα έχω κάνει τόσα πράγματα στο θέατρο, αυτή τη στιγμή οριοθετώ κάποιους στόχους σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο που εύχομαι να τους πετύχω. Θα ήθελα να ρισκάρω και να τα καταφέρω γιατί βλέπω πως οι άνθρωποι της δικής μου γενιάς έχουμε παραδώσει τα όπλα κατά κάποιο τρόπο, αυτή η ανάγκη μου έχει δημιουργηθεί.
Αν όχι ηθοποιός τι;
Νομίζω πως δεν πρόλαβα να κάνω κάτι άλλο, έχω κάνει πολλές δουλειές ως φοιτητής δραματικής σχολής, αν σκεφτώ κάτι τότε αυτό θα ήταν κάτι σχετικό με τον αθλητισμό ή με τη μουσική και το τραγούδι, δεν μπορώ να με φανταστώ κάπως αλλιώς.
Πως θα περιέγραφες τον Αλέξανδρο;
Είμαι πολύ ανήσυχος θα έλεγα, υπερκινητικός. Αυτό με χαρακτηρίζει σε όλους τους τομείς της ζωής μου, δε μπορώ να είμαι «στήμενος».
Υπάρχει κάποια συνήθεια που σε αποφορτίζει από την καθημερινοτητά σου;
Υπάρχουν πράγματα που με αποφορτίζουν, μια βόλτα στη θάλασσα ή το να διαβάσω ένα καλό βιβλίο, αυτό με χαλαρώνει πλήρως, έχω βγεί πολύ στη ζωή μου οπότε δε μου λείπει αυτό.
Ποια τα σχέδιά σου για το καλοκαίρι;
Πριν από λίγο καιρό τραγούδησα σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση στο Παρίσι, από εκεί προέκυψε μια πρόταση για μια παράσταση την οποία θ’ ανεβάσω την 1η Ιουνίου στο Τeatre Essaion, “Στα χνάρια του Οδυσσέα“, ένα έργο εμπνευσμένο από την Οδύσσεια, μια δική μου ιδέα σε κείμενα του Δημήτρη Μαλισσόβα, θα περιγράφει τη ζωή ενός ανθρώπου ο οποίος επιλέγει να φύγει από τη χώρα του, δηλαδή την Ελλάδα που βρίσκεται σε μια άσχημη οικονομική κατάσταση για να αναζητήσει το καλύτερο και το μόνο που έχει στη βαλίτσα του είναι τα τραγούδια της πατρίδας του, είμαι εντυπωσιασμένος από το πλήθος των ελληνικών τραγουδιών τα οποία έχουν ερμηνευτεί από ξένους καλλιτέχνες. Μετά από αυτό δεν έχω σχεδιάσει κάτι, είμαι σε συζητήσεις, ούτως ή άλλως δεν είμαι ο άνθρωπος που θα κάνει παρατεταμένες διακοπές, δεν μπορώ να κάθομαι.
Φωτογραφίες: Νικος Καρανικόλας (Nikos-Karanikolas-Locotoro-Design-Photography)
