Αν: μια λέξη, δεκάδες ιστορίες και … μια ταινία. Είναι Σάββατο βράδυ και η τηλεόραση παίζει ξανά το Αν του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Θα το δω κι ας είναι η εκατοστή φορά, σκέφτομαι. Αυτή η ταινία έχει κάτι. Αν δεν την έχεις δει ΠΡΕΠΕΙ να την δεις, κι αν την είδες ΠΡΕΠΕΙ να την ξαναδείς!
Ιδού οι λόγοι:
- Είναι μια ρομαντική ιστορία αγάπης. Αγόρι γνωρίζει κορίτσι, ερωτεύονται και αρχίζει το ρομάντζο. Λουλούδια, καρδούλες, συννεφάκια, παιδιά, σκυλιά και πάει λέγοντας.
- Με φόντο την όμορφη Πλάκα. Όλα αυτά λοιπόν γίνονται στην πιο όμορφη γειτονία της Αθήνας, την Πλάκα. «Η Πλάκα από μόνη της παρέχει εικόνες ερωτικής ιστορίας. Όταν είσαι ερωτευμένος όλα είναι παραμυθένια» μας λέει ο Χριστόφορος, κι εμείς δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε.
- Δύο ιστορίες σε μία ταινία: Το Αν μας παρουσιάζει δύο ξεχωριστές ιστορίες. Αν έτσι και αν αλλιώς. Βάζει τους ίδιους ήρωες σε διαφορετικές καταστάσεις αλλά με τα ίδια δεδομένα. Και εκεί είναι που μας προβληματίζει, τι θα γινόταν Αν;
- Κλασσική Αθήνα: Μας παρουσιάζει την κλασσική παραδοσιακή Αθήνα, αυτή που θέλουμε όλοι. Αυτή με τις βόλτες στο κέντρο, τα υπέροχα φινετσάτα καφέ, τα μπαράκια με φόντο την μαγευτική Ακρόπολη και τη λατέρνα να γυρνάει στα στενά σοκάκια παίζοντας μουσική.
- Η Ελλάδα της κρίσης: Γιατί είναι και η άλλη πλευρά των πραγμάτων που σε προσγειώνει στην πραγματικότητα. Βλέπουμε την Ελλάδα της κρίσης που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή ενός νέου ζευγαριού αλλά και τον πανικό που επικρατεί στην πόλη λόγω αυτού. Λίγος ρεαλισμός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
- Φιλία σκύλου – ανθρώπου: Η μοναξιά είναι μία από τις πρωταγωνίστριες της ταινίας και είναι σκύλος! Η σχέση που έχει με τον ιδιοκτήτη της, τον Πέτρο, μας υπενθυμίζει το ισχυρό δέσιμο των ανθρώπων με τα σκυλιά.
- Άδεια Πανεπιστημίου: Γιατί είναι σχεδόν σπάνιο να δεις άδεια την Πανεπιστημίου!
- Αχ μωρέ.. είσαι λίγο μαλάκας: Είναι και αυτές οι ατάκες που άφησαν εποχή και που ζηλεύεις που δεν τις έχει πει και εσύ.
- Μάρω Κοντού – Γιώργος Κωνσταντίνου: Αυτός κι αν είναι λόγος να δεις την ταινία. Εδώ τους βλέπουμε ξανά σε ρόλο ζευγαριού μετά από πολλά χρόνια. Μετά την ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» Κοντού και Κωνσταντίνου μας παραθέτουν την ιστορία των σχέσεων και … έχουν πολλά να μας πουν.
- Ας ερχόσουν για λίγο: Κάπου εκεί στο τέλος ακούμε και το γνώριμο αγαπημένο τραγούδι «Ας ερχόσουν για λίγο» από την Δανάη, που μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή.
- Σχέση μητέρας – γιου: Όταν βλέπεις την σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής επισκέπτεται την μητέρα του δεν έχεις παρά να συγκινηθείς και να καταλάβεις τον δυνατό δεσμό που έχει ο κάθε άνθρωπος με τους γονείς του.
- Είναι από τις πιο ωραίες ελληνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Και από πού να αρχίσω!; Υπέροχο σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιοί, σκηνικά, μουσική και πάει λέγοντας…
- Γιατί είναι του Χριστόφορου. Και ό,τι κάνει μας αρέσει.
- Για τον κατακίτρινο σκαραβαίο.
- Για τις ενδυματολιγικές επιλογές των πρωταγωνιστών.
