Σήμερα σκεφτόμουνα το φως. Έτσι όπως έπεφτε στο πρόσωπο σου αλλόκοτο. θώς γελούσες και ψιθύριζες διαρκώς. Ότι χωράει μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο.
Τραγουδάω μπροστά στον καθρέφτη κι η μουσική παίζει δυνατά.
Κουνιέμαι λίγο πέρα δώθε και κάνω ανακουφιστικές σκέψεις. Το κάνω από μικρή αυτό, με ζορίζει κάτι κι εγώ βάζω δίπλα του ένα άλλο κάτι που βοηθάει να δείξει ευκολότερο. Σήμερα με ζορίζει η κλεισούρα. Ναι, κλειστήκαμε αλλά ευτυχώς έχουμε ίντερνετ. Αν είχε έρθει ο ιός το 1987 τι θα κάναμε; Κι αμέσως εκτιμώ το 2020 και την τεχνολογία. Δεν έχω άνθρωπο να μιλήσω. Έχω όμως μουσική και θα την έχω ότι κι αν συμβεί, έτσι δεν είναι; Το ίντερνετ πεθαίνει, τα ραδιόφωνα καταργούνται, δεν υπάρχει youtube, απαγάγουν τον Παύλο Παυλίδη αλλά εγώ μπορώ να τραγουδήσω τους στίχους του, να σιγομουρμουρίσω την μουσική, να αφήσω την μελωδία μες το μυαλό μου να με κοιμίσει το βράδυ. Είδατε;
Οι ανακουφιστικές σκέψεις είναι σχεδόν σχηματισμένη θεωρία, δεν την απέδειξα ακόμη επιστημονικά, είμαι κοντά όμως κάθε φορά που βλέπω πόσο ευεργετικές είναι.
Φανταστείτε να αφιερώσω τη ζωή μου στην απόδειξη τους, να σκέφτομαι και να ψάχνω αν ισχύει. Λέτε μετά από πολλά χρόνια να διδάσκουν τη θεωρία της σχετικότητας, τη θεωρία της εξέλιξης και τη θεωρία των ανακουφιστικών σκέψεων; Αντιμετωπίζω προβλήματα με τη θεωρία, δε το κρύβω. Πολλές φορές, βέβαια, καλύπτω αυτό που αισθάνομαι με μια ανακουφιστική σκέψη.
Κάποτε ένας πρώην με χώρισε γιατί ήμουν ‘πολύ κλειστή’, όπως είπε.
Εγώ δεν του είπα να μη το βάλει στα πόδια και να βρει τρόπο να γίνω πιο ανοιχτή αλλά σκέφτηκα πως προτιμώ να με χωρίσει γιατί είμαι κλειστή παρά να μη του αρέσω, να με κερατώσει ή να θέλει μια φίλη μου. Τρεις ανακουφιστικές σκέψεις σε μια. Θα χρειαστώ περισσότερα πειράματα στο μέλλον για να μάθω να τις χρησιμοποιώ σωστά, υπέρ μου κι όχι κατά μου.
Το μέλλον συνυπάρχει με το παρόν και ξεκινάω ήδη. Ποιο είναι το τελευταίο που με πειράζει; «Δεν έχω άνθρωπο να μιλήσω.» Θέλω να μιλήσω με τον Στάθη; Όχι! Θέλω να μιλήσω με τον Μίμη; Όχι! Με την Άννα μήπως; Όχι! Με τη μαμά μου; Ναι! Θα την πάρω αργότερα. Θέλω να μιλήσω με τον Μιχάλη; Ναι! Βγαίνω στο μπαλκόνι και φωνάζω απέναντι.
