Είναι γνωστή για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο «Pitch Perfect», αλλά και για τις εύστοχες ατάκες της στα social media. Μπορεί να έχει συνδεθεί απόλυτα με το χιούμορ, όμως αν κάνεις μια στοχαστική ερώτηση στην Anna Kendrick, θα καταλάβεις αμέσως ότι είναι εξίσου ικανή να δείξει την απαιτούμενη σοβαρότητα στα σημαντικά ζητήματα. Όπως ίσως μαντεύεις, οι απόψεις της «ξεβολεύουν» κάποιους. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχουν και τόσο ενδιαφέρον.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ενασχόλησή της με το ζήτημα της μητρότητας στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο, με τίτλο «Scrappy Little Nobody», όπου παραδέχεται ότι «η μητρότητα δεν είναι για μένα». Η Kendrick περιγράφει μια εικόνα τόσο συγκεκριμένη, αποτυπώνοντας με τρόπο ωμό πώς ο άνισος καταμερισμός των οικογενειακών υποχρεώσεων είναι, σε μεγάλο βαθμό, ο λόγος που η ίδια επιλέγει μια ζωή χωρίς παιδιά.
«Σκεφτόμουν μια φράση που έχω ακούσει να λένε οι άνδρες: «Θα μου άρεσε να έχω ένα – δύο παιδιά να τρέχουν τριγύρω». Δεν νομίζω ότι έχω ακούσει ποτέ γυναίκα να το λέει αυτό. Επειδή σχηματίζει μια συγκεκριμένη εικόνα, έτσι δεν είναι; Ότι γυρνάς σπίτι στο τέλος μιας εργάσιμης ημέρας, αφήνεις τον χαρτοφύλακά σου και φτιάχνεις ένα κοκτέιλ, ενώ μια γυναίκα είναι στην αυλή και υπάρχουν δύο παιδιά που τρέχουν τριγύρω. Εσείς πού βρίσκεστε σε αυτό, κύριοι;», λέει εύστοχα σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Flow Space. «Υπάρχει κάτι σ’ αυτή τη φράση που με ενοχλεί, όπως όταν ακούω τους συζύγους να λένε ότι θέλουν να «βοηθήσουν» με τα παιδιά. Πάντα θέλω να πω κάτι και μετά λέω, «Είμαι η άτεκνη κυρία με τις γάτες. Δεν θα πω τίποτα», συνεχίζει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σήμερα αποτυπώνοντας και στη νέα της ταινία, με τίτλο «Woman of the Hour», στην οποία η Kendrick έχει τόσο τον πρωταγωνιστικό, όσο και τον σκηνοθετικό ρόλο. Η ταινία, διαθέσιμη στην πλατφόρμα του Netflix, αφηγείται μια αληθινή ιστορία εγκλήματος: Ένας κατά συρροή δολοφόνος, ονόματι Ρόντνεϊ Αλκάλα, δολοφονούσε και βίαζε γυναίκες τη δεκαετία του 1970, ενώ παράλληλα εμφανιζόταν ως διαγωνιζόμενος στο τηλεοπτικό ριάλιτι «The Dating Game».
Υπό τη σκηνοθεσία της Kendrick, ωστόσο, είναι μια ιστορία τρόμου διαφορετικού είδους, βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια των συνηθισμένων γυναικών, που προσπαθούν απλώς να πορευτούν στην καθημερινότητα, ανακαλύπτοντας διαρκώς ότι πρέπει να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους έτσι ώστε να μην προκαλέσουν την οργή των ανδρών. «Υπήρχε μια σκηνή όπου περιέγραφα την ηρωίδα ως πολύ διεκδικητική και η Anna είπε: «Μου αρέσει που τη βλέπεις έτσι, αλλά αν ήμουν κολλημένη σε ένα αυτοκίνητο στη μέση του πουθενά με έναν τύπο που δεν γνωρίζω, θα ήμουν σούπερ – ντούπερ καλή», θυμάται ο σεναριογράφος, Ian McDonald.
Η Kendrick παραδέχθηκε ότι αξιοποίησε τα δικά της βιώματα στη δημιουργία αυτής της ταινίας. Έκανε το ντεμπούτο της σε ηλικία μόλις 9 ετών στο «High Society» του Broadway, πρωταγωνίστησε στην ανθολογία «Twilight», κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ παίζοντας με τον Τζορτζ Κλούνεϊ στο «Up in the Air» και καθιερώθηκε με την αξιομνημόνευτη συμμετοχή της στη σειρά «Pitch Perfect». Παρ’ όλα αυτά, πάντοτε κουβαλούσε το αίσθημα ότι «αποτυγχάνει» αν δεν βρισκόταν «σε κάποια μακρινή γωνιά του κόσμου, χωρίς φίλους και οικογένεια, δουλεύοντας πάνω σε κάτι».
Μόνο όταν το τέλος μιας σχέσης που η ίδια έχει περιγράψει ως συναισθηματικά κακοποιητική την έστειλε στην ψυχοθεραπεία, κατάφερε τελικά όχι μόνο να βρει τη φωνή της ως ανεξάρτητη γυναίκα, αλλά και να πιστέψει στον εαυτό της. «Υπήρξε ένα πραγματικά θετικό αποτέλεσμα από μια πραγματικά τρομερή κατάσταση», αποκαλύπτει.
Ήταν η έξυπνη ανάγνωση του «Woman of the Hour» που έπεισε τους συντελεστές να την βάλουν στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Η Kendrick είχε ήδη υπογράψει για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και αντιμετώπισε με ευκολία τους αρχικούς ενδοιασμούς των συνεργατών της. «Ήταν τόσο ωραίο να τη βλέπεις -ντυμένη με κοστούμι και τα μαλλιά σε μπούκλες επειδή επρόκειτο να κάνει την επόμενη σκηνή, αλλά πρώτα τη σκηνοθετεί, με ένα μάτσο άνδρες γύρω της- να είναι απίστευτα προσηλωμένη και συνεργατική», δήλωσε η συμπρωταγωνίστριά της, Nicolette Robinson.
Ο Alcala καταδικάστηκε σε θάνατο στην Καλιφόρνια για τις δολοφονίες 5 γυναικών, αλλά συνδέθηκε τελικά με 130 δολοφονίες, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. Η Kendrick χρειάστηκε να εξετάσει φωτογραφίες από τις αληθινές σκηνές του εγκλήματος και άλλο σκληρό υλικό, κάτι που παραδέχεται ότι την αποθάρρυνε στιγμιαία. «Ένιωσα, όμως, να με παρασύρει το γεγονός ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, γι’ αυτό δεν έφτασα ποτέ σε σημείο να σκέφτομαι, «Για ποιο λόγο το κάνω αυτό;», δήλωσε η ίδια.
Η Kendrick επιμένει ότι η σκηνοθετική της αυτοπεποίθηση ήταν, τουλάχιστον εν μέρει, μια εντύπωση που ήθελε να περνά. «Θα ανησυχούσα λίγο αν, σκηνοθετώντας την πρώτη μου ταινία, δεν είχα καθόλου ανασφάλεια». Αυτό που τη βοήθησε να ξεπεράσει τις αμφιβολίες της ήταν ένα μάθημα που πήρε στα πρώτα χρόνια της καριέρας της: «Απλά συνέχισε να εμφανίζεσαι. Νομίζω ότι η γενική συμβουλή, όποτε αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε ανασφάλεια, είναι να θεραπεύουμε τον εαυτό μας από αυτό», λέει. «Αυτό μερικές φορές είναι τόσο απλό, όσο η συνεχής εμπειρία. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι λειτουργώ με αυτοπεποίθηση κι αυτό δεν έγινε επειδή άκουσα μια κασέτα αυτοβοήθειας. Άρχισα, απλώς, να αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως κάποια που ήξερε τι έκανε».
Aυτό επιβεβαιώθηκε από τις πρώτες εντυπώσεις του κοινού για τη σκηνοθετική της ματιά στην ταινία. «Καθόμουν στο πίσω μέρος και άκουσα κάποια να λέει ότι κάθε γυναίκα πρέπει να δει την ταινία», θυμάται η Kendrick. «Κι ένας άνδρας μπήκε μέσα και είπε: «Νομίζω ότι κάθε άνδρας πρέπει να τη δει». Πραγματικά ελπίζω ότι η ταινία δίνει στους άνδρες μια εικόνα για το τι βιώνουν οι γυναίκες».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Με αφορμή την πρεμιέρα της ταινίας στο Netflix, η Kendrick αντιμετωπίζει ξανά ερωτήσεις του τύπου «τι ακολουθεί;» και παραδέχεται ότι δεν έχει πραγματικά απάντηση.
Τον ερχόμενο Αύγουστο, θα γίνει 40 ετών κι ενώ αυτό πανικοβάλλει πολλούς για όλα όσα δεν έχουν ακόμη καταφέρει, η Kendrick λέει ότι έχει την αντίθετη επίδραση πάνω της. «Σκέφτομαι βασικά πως «ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει» για τα περισσότερα πράγματα αυτή τη στιγμή. Δεν έκανα ποτέ μακροπρόθεσμα σχέδια. Ομολογώ, όμως, ότι υπάρχει κάτι στην ιδέα της αέναης ανάπτυξης που με ενοχλεί, επειδή κανείς δεν εννοεί την προσωπική ανάπτυξη. Εννοούν την επιτυχία, τα επιτεύγματα, τις διακρίσεις». Παραδέχεται ότι αυτά ήταν τα κίνητρα και για την ίδια έως τώρα, ελπίζει όμως ότι η νέα δεκαετία θα τη βοηθήσει να αλλάξει την οπτική της.
Όσο για το τι την κάνει ευτυχισμένη, η Kendrick απαριθμεί κάποιες απλές απολαύσεις, όπως τα κεριά βανίλιας και η συνεχής προσπάθεια, μέσω της ψυχοθεραπείας, να «γίνω η καλύτερη φίλη και η καλύτερη συνάδελφος που μπορώ να είμαι. Αυτό είναι πραγματικά πολύτιμο για μένα».
Όσο για τη σκηνοθετική της απόπειρα, «θα ήθελα πολύ να το ξανακάνω», λέει, «ειδικά αν αυτό σημαίνει ότι μπορώ να περιβάλλομαι από γυναίκες. Νιώθω ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες σχεδόν σε όλα», κάτι που, πιστεύει, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στην κινηματογραφική βιομηχανία αρχίζουν να συμμερίζονται. «Είχα συνηθίσει τόσο πολύ να είμαι η μόνη γυναίκα στα γυρίσματα. Αυτό, όμως, φαίνεται να έχει αλλάξει».
Τελικά, αν υπάρχει ένα μήνυμα που θα ήθελε να περάσει στις γυναίκες είναι να μην μπερδεύουν τη βελτίωση με την ισότητα. «Είναι σαν να παίρνουμε τα ψίχουλα, ενώ πραγματικά αξίζουμε ένα μεγάλο κομμάτι τούρτας», καταλήγει.
