Η Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο ο Λευκός Πύργος και τα Λαδάδικα. Ακόμα και οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς ξεχνούν πολλές φορές τις κρυμμένες ομορφιές αυτής της πόλης. Μία από αυτές είναι και η Άνω Πόλη, με τα Κάστρα και το Τσινάρι.

Πρόκειται για μεγάλες ανηφόρες οπότε για τους πολύ αθλητικού τύπους είναι εντάξει, οι υπόλοιποι καλό θα ήταν να πάνε με αυτοκίνητο μέχρι ενός σημείου και στη συνέχεια να τις περπατήσουν.

Σοκάκια που θυμίζουν κάτι λίγο από νησί και κάτι από απομακρυσμένο χωριουδάκι. Πολλοί τα παρομοιάζουν με τα πλακόστρωτα στενά της Αθηναϊκής Πλάκας, όμως είναι κάτι μοναδικό. Παραδοσιακά σπιτάκια, γραφικές πλατείες και τα γνωστά συνθήματα των ερωτευμένων στους τοίχους, που όμως δε σου χαλάνε τόσο την αισθητική, μόνο σε συγκινούν.

Στη βυζαντινή εποχή στην Άνω Πόλη έμεναν οι άρχοντες και στην οθωμανική περίοδο οι πλούσιοι Τούρκοι, που αναζητούσαν πέρα από το υγιεινό κλίμα και την ασφάλεια κοντά στην ακρόπολη. Τα περισσότερα παλιά σπίτια ανήκαν σε Τούρκους. Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 κατοικήθηκαν από προσφυγικές αστικές οικογένειες της Μικράς Ασίας. Τα περισσότερα σπίτια έχουν τα χαρακτηριστικά της βαλκανικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, με επιρροές από ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά ρεύματα.

Το Τσινάρι είναι η συνοικία που βρίσκεται πάνω από το Διοικητήριο. Πυρήνας της είναι μια μικρή πλατεία και ένα παραδοσιακό καφενείο, «Το Τσινάρι», τελευταίο δείγμα τυπικού καφενείου της τουρκοκρατίας στην πόλη. Η συνοικία που έμεινε άθικτη από την πυρκαγιά του 1917, διατηρεί τον παραδοσιακό πολεοδομικό ιστό με στενούς λιθόστρωτους δρόμους και πολλά αδιέξοδα….

Στις περιοχές αυτές έχουν γεννηθεί  ιστορίες και αρκετοί θρύλοι και μύθοι. Η οδός της Μαύρης Πέτρας, που σε μεταφέρει σε άλλη εποχή αν περάσεις συγκεκριμένη μέρα και ώρα, είναι ακόμα από τα παραμύθια που συναρπάζουν. Η Λευκή Νύφη της ανατολικής Πορτάρας, στο Επταπύργιο είναι ένας ακόμα θρύλος της συγκεκριμένης σαλωνικιώτικης περιοχής.

Απαιτείται να καθίσεις σε κάποιο από τα παραδοσιακά καφενεδάκια που υπάρχουν, με θέα όλη την πόλη και στη συνέχεια, να φας εξαιρετικά πιάτα σε ένα ταβερνάκι στο Τσινάρι ή στις αρχές της Άνω Πόλης.

Ότι και να ειπωθεί γι’αυτές τις γειτονιές είναι πολύ λίγο, μπροστά στα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει, αν τα επισκεφτείς μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη ημέρα ή μια νύχτα με πανσέληνο.