Η Αντωνία Μαρκοβίτη κατάγεται από την πόλη του κρασιού Ξινόμαυρο, τη Νάουσα. Αγαπάει τις λίστες και ντροπαλά χαμογελάει που έχει καταφέρει να πάω σε 51 χώρες στα 26 της χρόνια. Χαίρεται όμως περισσότερο που έμεινε σε 5 διαφορετικές, που διέσχισε το μισό δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, που άκουσε χιλιάδες ιστορίες ανθρώπων. Και που αυτές τη διαπλάθουν καθημερινά.
Προσπαθεί να συνδυάζει τα ταξίδια με τη δικηγορία. Κι επειδή είναι ασύμβατο ώρες ώρες, βρίσκει εξισορροπητικές ιδέες, όπως το να προωθεί την ελληνική φιλοξενία με το Navy Greece Villa. Τριγυρνάει με μια κάμερα, μιλάει για τανίνες και γεύσεις και γκουγκλάρει διαρκώς facts κουλτούρας, γεωγραφίας και τεχνολογίας.
Τι είναι για εσένα το ταξίδι;
Το θετικό με το ταξίδι είναι ότι μπορεί να είναι κάτι τόσο μαζικό – γιατί ελάχιστοι θα πουν ότι δεν τους αρέσουν τα ταξίδια – αλλά και τόσο προσωπικό ταυτόχρονα. Για μένα είναι μια ευμετάβλητη έννοια ανάλογα με τη φάση ζωής: ξεκινά σαν ερεθίσματα και νέες εικόνες, συνεχίζει σαν αναβαθμισμένες εμπειρίες σε διαπροσωπικό και επαγγελματικό τομέα και φτάνει να γίνεται η πιο αναγκαία απόδραση από μια υποτυπώδη ρουτίνα. Πάντως το πιο διαχρονικό είναι ότι το ταξίδι μού διδάσκει ζωή.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Υπάρχει κάποια πόλη, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, που πια να αποκαλείς ‘’σπίτι’’ σου;
Ασφαλώς ο τόπος μου, η Νάουσα Ημαθίας, είναι σπίτι μου γιατί με συνδέει με τις ρίζες μου, τα έθιμα, τις μουσικές της, το ξινόμαυρο, την ιστορία της. Έχοντας ζήσει όμως σε 7 πόλεις, σε 5 χώρες μού είναι πολλές φορές δύσκολο να προσδιορίσω τη βάση μου όταν με ρωτάνε. Κι εκεί είναι που αναγνωρίζω τη Θεσσαλονίκη ως την πόλη μου γιατί το πιο κομβικό κομμάτι της ζωής μου το πέρασα και το περνώ εκεί – έστω και περιστασιακά προς το παρόν.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στο να ταξιδεύεις πολύ συχνά;
Είναι σίγουρα θέμα οπτικής. Όταν το κάνεις συνειδητά, δεν υπάρχουν πραγματικές προκλήσεις. Απεναντίας σου διδάσκει πώς να ανταπεξέλθεις οικονομικά σε ένα απαιτητικότερο κόστος που πρέπει να προγραμματίσεις προσεκτικά για να βγει το ταξίδι, να βγεις από το περίφημο comfort zone και να γνωρίσεις κόσμο, να κοιμηθείς σε διαφορετικά περιβάλλοντα και έτσι να είσαι ευέλικτος σε ποικιλόμορφες ανθρώπινες σχέσεις, να ταλαιπωρηθείς αν κάνεις κάποιο λάθος αλλά ταυτόχρονα να έχεις αποκτήσει ένα μάθημα ζωής.
Δεν εντοπίζω προς το παρόν πρόκληση – βέβαια δεν ξέρω αν θα είμαι της ίδιας άποψης έπειτα από κάποια χρόνια όταν μπαίνει στη μέση ο παράγοντας διαφορετικές σωματικές αντοχές και διαφορετικές απαιτήσεις, που συμπεριλαμβάνουν οικογενειακές υποχρεώσεις.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποιο κομμάτι απολαμβάνεις περισσότερο σε ένα ταξίδι;
Το τρίπτυχο άνθρωποι – οινογαστρονομία – κουλτούρα. Ανθρώπινες ιστορίες, βλέμματα και χαμόγελα στους δρόμους, αρώματα και συνδυασμούς γεύσεων. Δοκιμάζω με ευχαρίστηση ό,τι έχει να προσφέρει κάθε μέρος. Ιδίως η πτυχή της κουλτούρας με συναρπάζει επειδή διαφαίνεται πολυδιάστατα και προσδίδει σε όλα μοναδική ομορφιά είτε έχει να κάνει με την αρχιτεκτονική, με τις μουσικές είτε με συναισθήματα όπως η αγάπη των κατοίκων κάθε τόπου για την απόλαυση και ανάδειξη του φυσικού τους πλούτου.
Θέλει φιλοπερίεργες αισθήσεις και θετικότητα απέναντι σε όλα αυτά για να τα απολαύσεις και να αισθανθείς μέρος τους.
Έχεις κάποια ανάμνηση από τα ταξίδια που έκανες στην παιδική σου ηλικία;
Το πρώτο ταξίδι που έκανα στο εξωτερικό ήταν στο Μόναχο σε ηλικία 4 ετών. Μου φαίνεται συγκλονιστικό το πώς μπορώ και θυμάμαι τόσο ευκρινώς τόσες εικόνες όπως το Παλαιοντολογικό Μουσείο με τα οστά δεινοσαύρων, το ζωολογικό κήπο, τα διάσημα αγάλματα λεόντων, τα παιχνίδια στο μαγαζί της Disney ή την ημέρα κυκλοφοριακής αγωγής για παιδιά με τον ‘’τροχονόμο καγκουρό’’ στην Marienplatz.
Νομίζω αυτή η ανάμνηση επαληθεύει αυτό που εξέφρασα παραπάνω για το τι είναι το ταξίδι σε νεαρή ηλικία και πόσο εύκολα μπορεί να διεγείρει τη φαντασία ενός παιδιού και να του δώσει νέες προσλαμβάνουσες.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος σε όλο τον κόσμο και γιατί;
Τρέφω μια μεγαλύτερη αδυναμία στα μέρη που έχω μείνει – μόνο και μόνο επειδή δεν μπορεί να απαντηθεί διαφορετικά αυτή η ερώτηση όταν είχες και έχεις τη διάθεση να δεις την ομορφιά κάθε μέρους και να εντοπίσεις κάτι ιδιαίτερο και στο τελευταίο χωριό που θα περάσεις οδικώς. Για αυτό θα ξεχωρίσω τη Λισαβόνα ως μια πόλη που έζησα ένα χρόνο, εξερευνούσα σχεδόν σε καθημερινή βάση και που πάλι αισθάνομαι ότι είδα ελάχιστα. Μια πόλη γοητευτικής αρχιτεκτονικής αισθητικής με τα πολύχρωμα πλακάκια στα σπίτια να σε κάνουν να θες να φωτογραφίσεις κάθε σοκάκι, με τα miradouros της δηλαδή τους λόφους παρατηρητήρια για να χαζεύεις θέα και ηλιοβασιλέματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, με τον ποταμό Τάγο να εκβάλλει στον Ατλαντικό ωκεανό.
Ένα μέρος γεμάτο τέχνες, φιλόξενους ανθρώπους, καινοτομία και εξαιρετικά κρασιά. Από τα μέρη που θα μπορούσα να ζήσω μόνιμα.
Τι σου έχουν διδάξει τα ταξίδια σου;
Ένα στοιχείο που μπορεί να είχα και από πριν αλλά τα ταξίδια μού επιβεβαίωσαν την αξία του: να ακούς για να μαθαίνεις. Να ακούς γιατί αυτά που μπορείς να πεις είναι μετρημένα, ενώ αυτά που μπορείς να ακούσεις είναι άπειρα.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: My City, My Style: Σάντυ Κοτσαρίδου
