Η Σιγκισοάρα ήταν το βορειότερο σημείο του ταξιδιού μας. Το peak. Η κορυφή του λόφου. Από εκεί και πέρα ουσιαστικά ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής, δηλαδή ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς τον Νότο με στόχο να φτάσουμε σε μία πόλη που την έλεγαν Τίργκου Ζίου. Ρε τι ωραία ονόματα έχουνε εκεί! Όπως και με τις περισσότερες πόλεις του ταξιδιού μας, δεν είχαμε ιδέα για ποιο λόγο τη διαλέξαμε, εκτός από το ότι μας βόλευε σε απόσταση.
Ήταν η μέρα που θα περνούσαμε για μία ακόμα φορά τα Καρπάθια, αυτή τη φορά από βορά προς νότο. Και μιας που θα κάναμε αρκετά χιλιόμετρα σε απαιτητικό δρόμο, σηκωθήκαμε νωρίς-νωρίς, φάγαμε στα γρήγορα ένα πρωινό προσπερνώντας τα μούτρα τύπου «κακοχρονονάχεις» του σερβιτόρου (χαμογέλα ρε, πληρώνει ο κόσμος εκεί ρε) και χωρίς πολλές καθυστερήσεις ξεκινήσαμε για…
Transalpina!
Τώρα για να ξηγηθώ, αν ο Transfagarasan είναι η Μύκονος, η Transalpina (κατά κόσμον 67C) είναι η Σαντορίνη. Βέβαια τότε δεν το ξέραμε. Βλέπεις, λόγω του Top Gear, όλο το Hype γίνεται για τον Transfagarasan αφού εκείνος ο δρόμος είναι γνωστός σαν «ο πιο όμορφος της Ευρώπης». Και παρόλο που υπάρχει μια μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτό τον ισχυρισμό, για εμάς, για όλη την παρέα, η Transalpina ήταν η διαδρομή που πραγματικά μας μάγεψε και προσωπικά θεωρώ τον πιο ωραίο δρόμο που έχω οδηγήσει. Ίσως επειδή δεν το περιμέναμε. Σοβαρά αν υπάρχει η μισή πιθανότητα να πας… ΠΗΓΑΙΝΕ!
Τι να πρωτοπεί κανείς… Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, το οδόστρωμα ήταν το καλύτερο που είχαμε συναντήσει στη Ρουμανία. Που σημαίνει ότι μπόρεσα επιτέλους να βγάλω τον Στάθη Ψάλτη που έκρυβα μέσα μου τραγουδώντας «της μηχανής μου σα μουγγρίζει το μοτέρ, νιώθω στα σύννεφα ωραίος καμικάζι». Δυνατά. Το τοπίο ήταν υπέροχο πραγματικά με ψηλά δέντρα αριστερά και δεξιά, ρυάκια που πότε ήταν από τη μία πότε από την άλλη μεριά, τεχνητές λίμνες και με τον δρόμο να έχει τις ιδανικές στροφές για να παίξουμε. Πάρτε το απόφαση κορίτσια, οι άντρες σταματάμε να μεγαλώνουμε στα 15. Από εκεί και πέρα απλά καραφλιάζουμε. Μάλιστα επειδή είχα αρκετά MB καβάντζα από την COSMOTE Prepaid Mastercard έκανα για πρώτη φορά live αναμετάδοση στα σόσχιαλ! Για τέτοια χαρά λέμε!
Το τέλος της διαδρομής
Και φτάνουμε που λες στο τέλος (μάλλον) της διαδρομής, (έτσι φαινόταν ρε συ, είχε καφετέριες και ήταν πολλοί μοτοσυκλετιστές εκεί) «γεμάτοι» από τον δρόμο. Μάλιστα μας άρεσε τόσο πολύ που λέγαμε να τον πάμε και μία προς τα πίσω! Δυστυχώς δεν είχαμε τον χρόνο και έτσι συνεχίσαμε για τον προορισμό μας μόνο που τελικά όχι απλά δεν είχαμε τελειώσει αλλά το καλύτερο κομμάτι της διαδρομής ήταν μπροστά μας. Τα δέντρα πήγαν περίπατο και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε… και να ανεβαίνουμε… φτάνοντας στο γνωστό αλπικό τοπίο χωρίς δέντρα, σε έναν δρόμο που «χόρευε» πάνω στο βουνό. Πραγματικά λίγα πράγματα ξεπερνάνε την αίσθηση του να βρίσκεσαι σε ένα βουνό με τη μηχανή σου και κοιτώντας προς τα κάτω να μη βλέπεις πεδιάδες αλλά… βουνοκορφές! Μιλάμε σου έκοβε την ανάσα. Καλέ ανατρίχιασα και τώρα που το θυμάμαι! Μάλιστα η Transalpina είναι και ο πιο ψηλός δρόμος της Ρουμανίας με υψόμετρο 2.145 μέτρα!
Η κατάβαση ήταν εξίσου εντυπωσιακή και τώρα που το θυμάμαι παίζει να ήταν η μέρα που μιλήσαμε λιγότερο στην ενδοσυνεννόηση με τα brothers. Δεν υπήρχαν λόγια άλλωστε. Και να σημειωθεί ότι εγώ γενικά δεν το κλείνω το στόμα μου ε, μιλάω ασταμάτητα. Έτσι λοιπόν, κατά το βραδάκι, φτάσαμε στο Τίργκου Ζίου…
Ο προορισμός
Τι να σου πω και τι να γράψω τώρα μετά από την Τρανσαλπίνα (δεν ξέρω γιατί λέω «η» Τρανσαλπίνα… μου κάνει για γυναίκα πάντως). Το Τίργκου Ζίου δεν έχει κάτι το φοβερό, αν και ήταν πιο όμορφο από ό,τι το περίμενα. Μείναμε σε ένα σούπερ ξενοδοχείο πάντως που είχε μέσα τένις, πισίνες, χαμάμ και τέτοια και πληρώσαμε νομίζω 25€ το άτομο, κάτι τέτοιο. Επίσης φάγαμε μια σούπερ πίτσα σε μία πιτσαρία όπου (Ω ΘΕΟΙ!) ο σερβιτόρος ήταν χαμογελαστός!
Πού να φας: Καλά, μη φανταστείς ότι έχεις και πολλές επιλογές, αλλά ΑΝ βρεθείς εκεί πρέπει όπως-και-δήποτε να φας στο «Madam». Αν ήταν στην Αθήνα θα πήγαινα κάθε δεύτερη Πέμπτη. Αν είχε και COSMOTE TV θα πήγαινα και για τα Champions League.
Πού να μείνεις: YMY Hotel χωρίς σκέψη. Εμείς κάναμε και σάουνα. Και ο Γιάννης παίζει να μας βρίζει ακόμα, γιατί κάηκε η καράφλα. Φτηνό, σε τέλειο σημείο και έχει και τένις. Όχι ότι ξέρω να παίζω. Αλλά έχει.
Τι να κάνεις: Ξέρω γω; Παίξε τένις.
