Θέλω να ζητήσω συγνώμη από όλους αυτούς που μου εύχονται Καλές Γιορτές και τους χαμογελώ συγκαταβατικά και ενώ απομακρύνονται, στραβοκοιτάζω. Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους φίλους και τους συγγενείς που με καλούν ενθουσιασμένοι να περάσουμε μαζί τα Χριστούγεννα στα σπίτια τους και ετοιμάζω μέσα στο κεφάλι μου τις δικαιολογίες για να τους αποφύγω από νωρίς. Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τα προφίλ μου στο διαδίκτυο που δεν τα βομβαρδίζω με χριστουγεννιάτικες εικόνες και φράσεις παρά συνεχίζω να μοιράζομαι παντελώς άσχετα πράγματα. Θέλω να ζητήσω συγνώμη στους leechers των torrents που δεν κατεβάζω σε blu-ray ποιότητα  τα “Μόνος στο σπίτι”.  Κυρίως θέλω να ζητήσω συγνώμη σε όποιον διαβάζει αυτό το άρθρο. Η’ και όχι. Επιλογή σου είναι να σταματήσεις τώρα γιατί δεν είμαι σε εορταστικό mood.

Ππιστεύω ότι είναι πολλών ετών συσσωρεμμένη γκρίνια και δεν χρειάζεται να με δει κάποιος ειδικός. Υπάρχει μια μικρή περίπτωση να είμαι αλλεργική στα Χριστούγεννα, δεν ξέρω. Παίζει να διάλεξα μέχρι και το σπίτι που μένω επειδή δεν μένουν μικρά παιδιά, η είσοδος της πολυκατοικίας είναι από λεωφόρο οπότε δεν είναι εύκολη η πρόσβαση σε καλαντοπαίχτες και μπορώ να ξυπνήσω αργά στις 25/12 ήρεμα, να σηκωθώ να φτιάξω καφέ και να ακούσω Arctic Monkeys αντί για σπαστά, μασημένα κάλαντα – Καλήν εσπέραν (πουρνό πουρνό) άρχοντες (αρχοντική ή τσίμπλα στο μάτι και η ρόμπα η ξεκούμπωτη) και σκουριασμένα τρίγωνα να ντριγκιντρίζουν στα ευαίσθητα μου τύμπανα.

Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί τα πολυκαταστήματα το λένε εορταστικό ωράριο. Είτε εργάζεσαι στην λιανική, είτε είσαι καταναλωτής, ΚΑΜΙΑ απολύτως ώρα δεν είναι κατάλληλη αυτές τις μέρες να βγείς να ψωνίσεις. Ολημερίς, είτε καβαλικεύουν ο ένας τον άλλον στα μαγαζιά και στα ταμεία, είτε δεν βρίσκεις να παρκάρεις ή να φύγεις μετά από την κίνηση στους δρόμους. Αν εξυπηρετείς τον κόσμο, αντιμετωπίζεις καθημερινά την απόγνωση αυτών που βγήκαν στην παγανιά να βγάλουν τις υποχρεώσεις τους μετά την κούραση της δουλειάς τους και πρέπει να τους κάνεις και ψυχοθεραπεία μέχρι να αποφασίσουν τι θέλουν. Και βάλε και τα αμολυμένα κουτσούβελα που τρέχουν πέρα δώθε από την χαρά τους και σκάνε πάνω σε τζαμένιες πόρτες και βιτρίνες και βάλε και τα κλάμματα και βάλε και την χριστουγεννιάτικη μουσική να παίζει στη διαπασών. Ειδικά αυτό το πράγμα που πάνε όλοι τελευταία στιγμή να τα προλάβουν όλα, μόνο στην Ελλάδα το έχω συναντήσει.

Όταν είμασταν μικρά και ονειροπόλα πλάσματα και να μην μας αγόραζαν τα δώρα που θέλαμε για τα Χριστούγεννα, είχαμε μια έκπληξη να περιμένουμε πώς και πώς κάτω από το δέντρο. Τα πρώτα δώρα πλέον έρχονται σε φακέλους πριν από τον Αι Βασίλη και γράφουν π.χ. ΔΕΗ απ’έξω και δυστυχώς δεν μπορείς να περιμένεις να πάει 25 ο μήνας για να τα ανοίξεις. Τα υπόλοιπα, όμορφα συσκευασμένα δώρα είναι λίγο πολύ  θέμα τύχης και πιεσμένου χρόνου να φτάσουν στα χέρια σου πριν τις 25 και πιο πολύ ταιριάζουν στις ανάγκες σου παρά σε κάτι ευφάνταστο. Δεν αδικώ κανέναν! Και εγώ  σκέφτομαι πλέον βάσει του τι έχει ανάγκη -σοβαρή κιόλας- ο άλλος όταν θα πάω να αγοράσω κάτι.

Κρυώνεις; Θερμοφόρα. Δυσκολεύεσαι να ξυπνήσεις; Ristretto espresso κάψουλες για την μηχανή. Άντε και καμιά κούπα. Είσαι μόνος/η; SINGLE BELLS , SINGLE BELLS, SINGLE ALL THE WAY. Κερνάω εγώ απόψε. Έχεις βάλει κιλά και θες να τα χάσεις;  Yoga Pants, ματ χαλί και σχετικό YouTube Link. Θές το Playstation 4..; Καινούριο παιχνίδι για το Playstation 3.

Δεν συνεχίζω γιατί αυτοί που περιμένουν τα παραπάνω, θα με κράξουν.

Μετά τα Χριστούγεννα έχεις ίσα ίσα μια βδομάδα να τακτοποιήσεις τις σκέψεις σου και να πάρεις αποφάσεις για το 2014. Πίεση, άγχος, ιδρωμένες παλάμες και μπαγιάτικα μελομακάρονα που πρέπει να καταναλωθούν. Σε ποιο πάρτυ ή σπίτι  θα καταλήξεις και με ποιους. Αν θα παίξεις χαρτιά ή online poker. Αν θα βρεις να κλείσεις ραντεβού στο κομμωτήριο ή αν θα σου ισιώσει τα μαλλιά η Πηνελόπη φεύγοντας από την δουλειά. Αν πρέπει να βάλεις βενζίνη πριν φύγει σε διακοπές ο βενζινάς σου.Μα γιατί ενώ κυλάει τόσο αργά το έτος πρέπει όλα να μπαίνουν στο fast forward 25 με 31 Δεκέμβρη;

Το βράδυ της παραμονής, έτσι όπως το φαντάζομαι, με βλέπω να περνάω τις ώρες από το βράδυ που θα σχολάσω  μέχρι το μεσημέρι της αργίας που θα πάω να φάω με την οικογένεια μου,  κουρνιασμένη στον καναπέ, τρώγοντας ποπ κορν, σαν να είναι μια απλή καθημερινή και δεν με στεναχωρεί καθόλου που θα κάτσω να ξαναδώ τον John McClane (Bruce Willis) να σώζει την Νέα Υόρκη τα Χριστούγεννα από τον Hans Gruber (Jeremy Irons ). Αυτά.