Ξέρεις, όταν το μάτι κοιτάει κάτι, η κόρη του ματιού αντανακλά το αντικείμενο που κοιτάζει.

Αν το μάτι κοιτάξει μια καρφίτσα, η κόρη του ματιού θα σχηματίσει μια πολύ λεπτή, αδύνατη, αχνή γραμμή, τόσο αχνή, σχεδόν αόρατη, ανεπαίσθητη γραμμή.

Αν το μάτι κοιτάξει μια τελεία, η κόρη του ματιού θα σχηματίσει έναν πολύ μικρό, αόρατο σχεδόν κύκλο. Τόσο μικρό που ίσως να μην είναι ορατός αυτός ο κύκλος, αυτή η τελεία παρά μόνο με μικροσκόπιο.

Αν το μάτι όμως κοιτάξει ένα μήλο, τότε η κόρη του ματιού θα σχηματίσει ένα πολύ μεγάλο σχεδόν κυκλικό σχήμα. Τότε η κόρη του ματιού θα γεμίσει από το ήλο που αντανακλάται πάνω της και μέσα της. Θα πλυμμηρίσει από αυτό που βλέπει. Θα καλύψει όλη της την επιφάνεια, όλο της το μέγεθος τόσο που θα μπορεί να απορεί κανείς αν το μήλο που αντανακλάται στην κόρη του ματιού χωράει ή χρειάζεται να “ξεχυλίσει”.

Ξέρεις αυτό θέλει ο άνθρωπος.

Να είναι το”apple of my eye”, στο μάτι κάποιου.

Τόσο μοναδικό, τόσο γεμάτο, τόσο ολοκληρωτικό, τόσο φανερό.

Να βλέπει και να νιώθει πως ο άλλος καλύπτετααι και γεμίζει από εκείνον, ίσως και πλυμμηρίζει από εκείνον.

Ξέρεις ο άνθρωπος δεν θέλει να είναι “καρφίτσα” ή  “τελεία” στο μάτι και στην ζωή του άλλου.

Δεν θέλει να αχνοφαίνεται, να μη  αφήνει ίχνος, να περνάει σχεδόν απαρατήρητος, να είναι μικρός, λίγος, σχεδόν αόρατος στο μάτι και στην ζωή του άλλου.

Ξέρεις ο άνθρωπος θέλει να είναι μήλο.

Ένα μεγάλο, σημαντικό μήλο στο μάτι και στην ζωή του άλλου.

Για αυτό πολλές φορές όταν νιώθει πως δεν είναι μήλο στο μάτι, γίνεται καρφίτσα και τελεία στην ζωή την δική του και του άλλου.

Και θέλει να πληγώσει επειδή πληγώθηκε και αρχίζει να τρυπάει.

Και βάζει τελείες που πολλές φορές τις κάνει άνω τελείες ή αποσιωπητικά ελπίζοντας πως η τελεία που έβαλε ο άλλος να είναι μια μικρή παύση ή να γίνει συνέχεια.

Ξέρεις ο άνθρωπος θέλει να είναι μήλο.

Όχι το μήλο της αμαρτίας.

Το μήλο που γεμίζει το μάτι και την καρδιά του άλλου.

Κι αυτό δεν είναι αμαρτία.

Είναι ανάγκη.

Να θες ο άλλος να γεμίζει από εσένα.

Να πλυμμηρίζει από εσένα.

Να είσαι για κάποιον άλλο κάτι τόσο μεγάλο, τόσο ολοκληρωτικό, τόσο σημαντικό που να βλέπει μόνο εσένα και να μην έχει περιθώριο το μάτι του και η ζωή του να δει ή να γεμίσει από κάποιον άλλο.

Ξέρεις ο άνθρωπος θέλει να νιώθει και να βλέπει πόσο σημαντικός είναι για τον άλλο.

Πόσο ο άλλος γεμίζει από εκείνον.

Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του στα μάτια του άλλου.

Πόσο χωράει μόνο εκείνος στην ζωή κάποιου άλλου.

Πόσο μοναδικός και πολύτιμος είναι για τον άλλο σαν την κόρη του ματιού του.

Όσο μοναδικός, πολύτιμος και σημαντικός είναι και ο άλλος που γεμίζει το μάτι και την ζωή του ανθρώπου που ελπίζει να γίνει κι εκείνος μήλο στο μάτι εκείνου που γεμίζει από αυτόν.

Κι αν το μήλο για κάποιους είναι αμαρτία για κάποιους άλλους είναι ανάγκη. Να τους δουν σαν μήλο, και να τους δοκιμάσουν.