Δεκτή με υποτροφία στο Διεθνές Σχολείο της Βοστόνης των ΗΠΑ, έγινε μια 12χρονη Αφγανή μαθήτρια από τη Λέσβο. Η ιστορία της όμως είναι σίγουρα εξίσου συγκλονιστική, όσο και το κατόρθωμά της.

Η μικρή Arezu ήταν 6 ετών όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν, αφήνοντας πίσω όλη της ζωή και την εκπαίδευσή της που όπως φαίνεται αγαπούσε πολύ. Οι γονείς της ωστόσο, δεν άφησαν χρόνο να χαθεί και καθώς πίστευαν πως δεν πρέπει να αφήσει τα μαθήματά της, δίδασκαν οι ίδιοι τη μικρή τους κόρη στο σπίτι.

Έπειτα από τρία χρόνια παραμονής στην Τουρκία, η Arezu με την οικογένειά της έφτασε στη Λέσβο, το Γενάρη του 2019.

«Ήταν πολύ δύσκολα στη Μόρια», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η μητέρα της, Μαριάμ. «Απογοητεύτηκα όταν συνειδητοποίησα ότι τα ελληνικά σχολεία δεν δέχονται εύκολα πρόσφυγες και αναρωτιόμουν τι θα γίνει με τα παιδιά μου».

Ωστόσο η Arezu γράφτηκε στο δημοτικό σχολείο της Μυτιλήνης 9 μήνες αργότερα και απέδειξε πόσο αγαπά τα μαθήματά της.

«Πρέπει να ξεκινάς από την αρχή και βήμα- βήμα ο κόσμος θα δει τις δυνατότητές σου και οι πόρτες θα ανοίξουν. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Πρέπει να βάλεις έναν στόχο και να ακολουθήσεις το δικό σου μονοπάτι για να τον πετύχεις. Ακολουθώ πάντα το μονοπάτι της αισιοδοξίας και αυτό τραβάει τους αισιόδοξους ανθρώπους κοντά μου», αναφέρει η μητέρα της η οποία στο Αφγανιστάν εργαζόταν για 15 χρόνια ως σύμβουλος εκπαίδευσης, ενώ σήμερα στην Ελλάδα συνεργάζεται με μη κερδοσκοπικές οργανώσεις ως διερμηνέας και πολιτισμική διαμεσολαβήτρια.

 Τα όνειρα, η ελπίδα και ο δρόμος προς τη Βοστόνη

Η Arezu έχει ταλέντα και όνειρα τα οποία, δυσκόλεψαν οι συνθήκες στην Ελλάδα και έτσι η μητέρα της έψαξε όπου μπορούσε για να ζητήσει υποτροφία για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της κόρης της.

Η απάντηση δεν άργησε έρθει από την Πρεσβεία των ΗΠΑ, η οποία κατεύθυνε τη Μάριαμ να κάνει αίτηση για υποτροφία στο Διεθνές Σχολείο της Βοστόνης. Η Arezu αρίστευσε και στις εξετάσεις και στη συνέντευξη της και φέτος το Μάιο, η οικογένεια έμαθε ότι η κόρη τους έγινε δεκτή στο σχολείο και κατάφερε να πάρει την υποτροφία. Πλήρως χορηγούμενη για πενταετή φοίτηση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

«Πηγαίναμε να επισκεφθούμε το σημείο όπου έφτασε η βάρκα μας στη Λέσβο. Ήταν εκείνη ακριβώς τη στιγμή που έλαβα το τηλεφώνημα από το σχολείο στις ΗΠΑ. Ήταν μια στιγμή που έδωσε μια αχτίδα φωτός στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε»,αναφέρει η μητέρα της Arezu. «Το σχολείο είναι καλό. Μου αρέσουν οι Έλληνες. Αλλά μερικές φορές είναι δύσκολα. Κάποιες μέρες είναι καλές και άλλες είναι κακές», λέει η 12χρονη Αφγανή με τόσο θετική διάθεση που δεν μπορεί παρά να σε γεμίσει αισιοδοξία κι ελπίδα για το μέλλον.

Η «γλώσσα» της καρδιάς

Το International School of Boston είναι ένα δίγλωσσο (αγγλικά-γαλλικά) μη κερδοσκοπικό σχολείο με 530 μαθητές από περισσότερες από 43 χώρες. Η μικρήArezu με την τεράστια καρδιά και τα τεράστια όνειρα γνωρίζει ήδη πέντε γλώσσες (φαρσί, νταρί, ελληνικά, τουρκικά και αγγλικά).

«Μ’ αρέσει να μαθαίνω ξένες γλώσσες. Όσες γλώσσες ξέρεις, τόσο περισσότερο γνωρίζεις τη χώρα που βρίσκεσαι», μάς λέει. Ωστόσο, μιλά και διδάσκει ακόμα μία. Τη σπουδαιότερη. Τη γλώσσα της καρδιάς.

 «Αν δεν ξέρεις άλλες γλώσσες, υπάρχει η γλώσσα της καρδιάς και μπορείς να μιλήσεις με την καρδιά σου. Όλοι ξέρουμε τη γλώσσα της καρδιάς. Και εγώ όταν πήγα στην Τουρκία ή την Ελλάδα πρώτα χρησιμοποίησα τη γλώσσα της καρδιάς».

Η Arezu, που ετοιμάζει βαλίτσες για να χωρέσει τα όνειρά της κι εμείς την καμαρώνουμε συγκίνησε και με την ευχαριστήρια επιστολή της πέρυσι προς τους δασκάλους και το σχολείο της στη Λέσβο.

«Αγαπητό μου σχολείο, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη δυνατότητα που μου δώσατε αυτή τη σχολική χρονιά να μάθω μαζί με Έλληνες μαθητές και να ενταχθώ στη σχολική κοινότητα. Είμαι τόσο χαρούμενη που είχα την ευκαιρία όχι μόνο να γνωρίσω το σχολείο, αλλά επίσης να προσαρμοστώ σε ένα νέο περιβάλλον παρά τα γλωσσικά εμπόδια. Η υποστήριξη των δασκάλων είναι πραγματικά αυτό που έκανε την εμπειρία μου τόσο μοναδική, γιατί οι δάσκαλοί μου, μού έδωσαν ξεχωριστό μάθημα για να μάθω τη γλώσσα».

Όπως αναφέρει η ίδια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:  «Έγραψα αυτό το γράμμα για να δείξω την αγάπη μου για την Ελλάδα και τους ανθρώπους, την εμπειρία μου, πώς ένα κορίτσι από άλλη χώρα ήρθε εδώ. Δεν ήταν πολύ εύκολο να έρχεσαι σε άλλη χώρα, να γνωρίζεις άλλους ανθρώπους, άλλη γλώσσα, άλλη κουλτούρα. Πρέπει να το κάνεις όμως».

Arezu, τα όνειρα σου ελπίζω να είναι πάντα τόσο μεγάλα κι η θέληση σου τόσο δυνατή που να κινεί βουνά!