Η Αριάδνη Καβαλιέρου είναι μια νέα ηθοποιός με κέφι, χαρά και αγάπη για την δουλειά της. Συμπορεύεται με ανθρώπους, κάνει όνειρα, μπαίνει σε ομάδες, δουλεύει και εξελίσσεται. Αυτήν την περίοδο συμμετέχει στην θεατρική παράσταση του έργου της Φωτεινής Αθερίδου, Και μετά, και μετά; που σκηνοθετεί ο Μίνως Θεοχάρης στο Θέατρο Θησείον!
Μία ομάδα νέων ανθρώπων με ένα νέο ελληνικό έργο. Πως ήταν αυτή η εμπειρία; Είναι πολύ ωραία εμπειρία. Το έργο το έχει γράψει η Φωτεινή Αθερίδου. Θεωρώ σημαντικό το ότι ένας νέος άνθρωπος γράφει ένα έργο και του δίνεται η ευκαιρία να εκφραστεί. Όλοι οι συντελεστές είμαστε νέοι στον χώρο, περάσαμε από διάφορα στάδια στη διάρκεια της πρόβας που τελικά μας έδεσαν σαν ομάδα. Έχουμε φτιάξει μια παράσταση, μαζί με τον Μίνω Θεοχάρη που το σκηνοθετεί, που μας αρέσει και την νιώθουμε πολύ δική μας.
Τι να περιμένουμε από την παράσταση που ετοιμάσατε; Τι θα θέλατε ιδανικά να σκεφτεί ο θεατής φεύγοντας από το θέατρο; Όλη η παράσταση είναι ένα μυστήριο που ξετυλίγεται. Έχει γέλιο, σασπένς, χιούμορ. Αναφέρεται σε πέντε νέα παιδιά που έχουν βρεθεί σε έναν χώρο και προσπαθούν να βγουν. Όσο περνάει η ώρα περνούν από πολλά στάδια και κάνουν διάφορες εικασίες για το πού είναι. Μαλώνουν, γελάνε, χορεύουν, απογοητεύονται, αλλά γενικά πιστεύω ότι υπερισχύει η ανάγκη τους να ζήσουν, όπως σε όλους τους νέους ανθρώπους.
Οι συναντήσεις με τους ανθρώπους στη ζωή μας οφείλονται στις συγκυρίες ή στις επιλογές; Πολλές συναντήσεις μπορεί να οφείλονται σε συγκυρίες αλλά εμείς επιλέγουμε το πώς θα τις διαχειριστούμε. Στις σχέσεις με τους ανθρώπους η προσπάθεια και η διάρκεια είναι αυτά που μετράνε, οπότε τελικά αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι οι επιλογές μας.
Ο χρόνος που περνάει είναι εχθρός ή σύμμαχός μας; Ο χρόνος περνάει ό,τι και να κάνουμε. Είναι κάτι που δεν μπορούμε να νικήσουμε. Αυτό από μόνο του είναι τρομακτικό, αλλά αυτό το αίσθημα θα πρέπει να μας κινητοποιεί. Αν δεν τον αξιοποιούμε σωστά θεωρώ ότι γίνεται εχθρός. Σημασία έχει να ζούμε κάθε στιγμή και με αυτήν την δύναμη να προχωράμε παρακάτω.
Τι έχει μεγαλύτερη αξία: Η ομαδική δράση ή η προσωπική; Η ομαδικότητα είναι μια έννοια που θα πρέπει να υπάρχει γενικά στην κοινωνία. Στο θέατρο ειδικά που η φύση της δουλειάς απαιτεί επικοινωνία και μοίρασμα, η συλλογική προσπάθεια είναι απαραίτητη. Όπως και η ομάδα. Είναι διαφορετικός τρόπος έκφρασης να δουλεύεις σε μια ομάδα. Έχεις άλλη ευθύνη, πολλές φορές περισσότερη ελευθερία και γίνεσαι και πιο δημιουργικός.
Πως είναι το επάγγελμα του ηθοποιού στην εποχή μας; Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι δύσκολο και δημιουργεί ανασφάλεια. Αντιμετωπίζεται πολλές φορές σαν πολυτέλεια. Όπως και ο πολιτισμός της χώρας γενικότερα. Παρόλα αυτά, βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη για έκφραση, ανεβαίνουν πολλές παραστάσεις και από νέες ομάδες και αυτό το βρίσκω ελπιδοφόρο. Πιστεύω όμως, ότι πρέπει να προσπαθούμε πάντα για κάτι καλύτερο και να μην θεωρούμε δεδομένες τις συνθήκες που δουλεύουμε.
Ποιες είναι οι ιδανικές συνθήκες δουλειάς; Πέρα από το οικονομικό ζήτημα που είναι πολύ σημαντικό σήμερα, οι άνθρωποι φτιάχνουν τις συνθήκες. Το να βρίσκεσαι με ανθρώπους που υπάρχει επικοινωνία και συνεργασία είναι πολύ σημαντικό.
Από που αντλείς δύναμη και έμπνευση; Δεν ξέρω. Μου αρέσει πολύ να βλέπω ταινίες. Είναι ένας τρόπος να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και να δεις τα πράγματα με περισσότερη φαντασία.
Επόμενα σχέδια; Εκτός από το Και μετά, και μετά αυτήν την περίοδο συμμετέχω στην παράσταση Me lene Sandra σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου στο Θέατρο Τέχνης.
Και μετά, και μετά;
Κείμενο: Φωτεινή Αθερίδου Σκηνοθεσία : Μίνως Θεοχάρης Χορογραφία: Ελένη Γκασούκα Μουσική: Στάμος Σέμσης Ερμηνεύουν: Φωτεινή Αθερίδου, Γιάννης Μπισμπικόπουλος, Αριάδνη Καβαλιέρου, Γιωργής Τσουρής,Γεράσιμος Σκαφίδας Στοιχεία Παράστασης Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: Δευτέρα, 8 Φεβρουαρίου (Έως και 8 Μαρτίου) Ημέρες και Ώρα παράστασης: Δευτέρα και Τρίτη στις 19.30 Τ.: 210 32 55 444 Φωτογραφίες παράστασης: Νίκος Καρανικόλας
