Ο Γιώργος Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1938 από Μικρασιάτες γονείς και μεγάλωσε στην προσφυγική συνοικία της Νέας Ιωνίας. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, ο αγώνας της επιβίωσης, κυρίως όμως οι αφηγήσεις της Μικρασιάτισσας μάνας του, χαράχτηκαν στην ψυχή του και αποτέλεσαν το ανεξάντλητο υλικό των δικών του αφηγήσεων.

Η δύναμη αλλά και ο πόνος των συμπατριωτών του, τον έκανε από νωρίς να συνειδητοποιήσει πως οι ιστορίες των ανθρώπων εγγράφονται στο πλαίσιο της Ιστορίας, η οποία καθώς λέει ο ίδιος, μας διαμορφώνει, μας παραμορφώνει και μας μεταμορφώνει.

Διαισθάνθηκε έγκαιρα ότι οι σπουδές αρχιτεκτονικής στην Αυστρία δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν το πάθος και τα όνειρά του. Η αγάπη του για τον κινηματογράφο και την σκηνοθεσία τον οδήγησαν στο Εθνικό Θέατρο. Είχε γίνει η αρχή για να χτίσει μέσα σε αντίξοες συνθήκες τον προσωπικό του μύθο.

Το 1965 ιδρύει το Λαϊκό Περιφερειακό Θέατρο Νέας Ιωνίας, “την περηφάνια της ζωής του”, όπως αναφέρει. Η πορεία του όμως, σταματά με την επιβολή της Χούντας το 1967. Το όνειρό του πραγματοποιείται το 1984 με την ίδρυση του Ανοιχτού Θεάτρου στο οποίο σκηνοθέτησε και ανέβασε πληθώρα κλασικών έργων.

Στην επίπονη πορεία προς την αυτογνωσία επιλέγει την γραφή, την οποία θεωρεί “ιερό πράγμα”, για να διασώσει προσωπικά του βιώματα, αλλά και να πλάσει ήρωες που έζησαν στην δίνη της Ιστορίας. Κορυφαία συγγραφική στιγμή του, η τριλογία “της Επανάστασης, της Μοναξιάς και της Λαγνείας”. Τον “εξάντλησε” σωματικά και συναισθηματικά, αλλά γέννησε ένα ανεκτίμητο έργο εξαίσιας λογοτεχνικής γραφής.

Στο πρώτο βιβλίο, τη “Μύηση”, ο Οδυσσέας Φραντζής και η Αριάδνη Καρέλη με φόντο τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, με αφετηρία την Μικρασιατική Καταστροφή, βιώνουν τον απόλυτο έρωτα, μυούνται στην τέχνη και αγωνίζονται να ξεπεράσουν εμπόδια της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής. Στον “Λαβύρινθο”, το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας, ο αναγνώστης παρακολουθεί τη ζωή των ηρώων κατά τη διάρκεια της Κατοχής, της Αντίστασης, των Δεκεμβριανών, καθώς και του Εμφυλίου. Προσπαθούν να επιβιώσουν, πάντα με σταθερό σημείο αναφοράς την αγάπη τους και να βγουν από τον λαβύρινθο της εποχής τους. Τέλος, στην “Έξοδο”, τελευταίο βιβλίο της τριλογίας, κατά τη διάρκεια της μετεμφυλιακής περιόδου στην Ελλάδα, οι ήρωες θα αναγκαστούν για άλλη μια φορά να υπερασπιστούν τον έρωτά τους, αλλά και τα πολυτιμότερα ανθρώπινα αγαθά, την ελευθερία, τη σκέψη και τη δικαιοσύνη.

Η γλώσσα του Μιχαηλίδη είναι υπόθεση ψυχής. Είναι μόχθος, ήθος, αυτογνωσία (Μάρω Δούκα). Κατορθώνει να ζωντανέψει εποχές και ανθρώπους, να συγκινήσει βαθιά, αλλά και να πλουτίσει το πνεύμα με πολλαπλές διακειμενικές αναφορές που δημιουργούν την ανάγκη νέων αναζητήσεων κειμένων, συγγραφέων, ιστορικών γεγονότων.

Η τριλογία του Γιώργου Μιχαηλίδη είναι από τα “μεγάλα εκείνα βιβλία που σου γεμίζουν τα κενά που έχεις όσο να ξεχειλίσουν και σου δημιουργούν κενά που πρέπει εσύ να τα γεμίσεις” (Τίτος Πατρίκιος).

Τα βιβλία της τριλογίας κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Ελένη Κουνενή