Ο Δημήτρης Σιάτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Με μεταπτυχιακό τίτλο στην Φιλοσοφική Αθηνών κάνει την πρώτη του απόπειρα συγγραφής με το Ας πρόσεχα. Μια σύγχρονη ιστορία επικεντρωμένη στις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα δύο φύλα, άλλοτε εύθυμη, άλλο πιο συναισθηματική. Το σίγουρο είναι πως κάπου μέσα της θα βρεις και τον εαυτό σου.
Πες μας κάποια πράγματα για σένα.
Μιλώντας για την κατάσταση που με πετυχαίνετε, διανύω το 40στο έτος της ζωής μου και προσπαθώ να βάλω σε τάξη το μυαλό μου για το πού και πώς θα βαδίσω, εκμεταλλευόμενος την εμπειρία που έχει “λογικά” συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια και με γνώμονα πάντα τους στόχους που κατά καιρούς θέτω αλλά δυσκολεύομαι να κυνηγήσω με ευλάβεια!
Και το λέω αυτό γιατί ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους που φαίνεται να επιτεύχθηκε ήταν και η έκδοση του βιβλίου που ελπίζω να πάρετε στα χέρια σας και να μάθω με πολύ χαρά ότι το διαβάσατε βρίσκοντας το ενδιαφέρον! Το άργησα λίγο, ομολογώ, το άφηνα, το άφηνα ώσπου μια μέρα πήρα την οριστική απόφαση να βρω τους κατάλληλους ανθρώπους και να υλοποιήσουμε το όνειρο!
Γιατί επέλεξες την οδό της αυτοέκδοσης;
Δεν ξέρω αν εγώ επέλεξα αυτή την οδό ή με επέλεξε πρώτη αυτή! Όταν πίστεψα πραγματικά ότι αυτό που έχω γράψει έχει κάποιο νόημα να βγει προς τα έξω στάθμισα τους παράγοντες και την τρέχουσα κατάσταση και είπα κάντο μόνος σου. Καίριος παράγοντας 1: Το γεγονός ότι ήθελα να έχω τον απόλυτο έλεγχο για όλα τα επίπεδα δημιουργίας του βιβλίου (ρωτήστε τον εικονογράφο του εξωφύλλου τι τράβηξε για να έχει το τελικό οκ), 2: Το γεγονός ότι γνώριζα τους ανθρώπους της παραγωγής και το αποτέλεσμα που είναι ικανοί να φέρουν.
Τρέχουσα κατάσταση: Το να πας ένα μυθιστόρημα σε εκδοτικό οίκο όντας άγνωστος συγγραφέας η καλύτερη αντιμετώπιση που μπορεί να έχεις είναι ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη!
Το να γράφει κάποιος βιβλία είναι κάτι που μπορεί να μάθει, να διδαχθεί ή είναι θέμα ταλέντου;
Θεωρώ ότι το γράψιμο δεν μαθαίνεται, απλά βελτιώνεται. Αν εννοούμε ταλέντο στο γράψιμο, την ικανότητα να μπορείς να εκφράσεις με ενδιαφέροντα τρόπο αυτό που έχεις στο μυαλό σου, και αυτό που έχεις στο μυαλό σου μπορεί όντως να προκαλέσει το ενδιαφέρον, ναι είναι ταλέντο! (δεν ξέρω αν το διαθέτω!).
Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο.
Είναι μια σύγχρονη ιστορία επικεντρωμένη στις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα δύο φύλα. Εξελίσσεται στην Αθήνα του 2000 + με τους πρωταγωνιστές της να έχουν για τα καλά πατήσει τα 20 και προβάλλοντας στιγμιότυπα της ερωτικής κυρίως ζωής τους, προσπαθεί να αναδείξει την εύθυμη πλευρά των άβολων ερωτικών καταστάσεων, να διερευνήσει το ψυχολογικό υπόβαθρο που προκαλεί, εξελίσσει, ή διακόπτει τις ερωτικές σχέσεις, να προσεγγίσει το βάθος των έντονων συναισθημάτων που γεννούνται καθ΄ όλη τη διαδρομή.
Ισορροπεί ανάμεσα στο εύθυμο και το αισθηματικό και γέρνει περισσότερο εκεί που ο καθένας από μας θα επιλέξει ανάλογα με το πώς βιώνει την ιστορία διαβάζοντάς την.
Υπήρξαν κάποιοι παράγοντες στη ζωή σου που σε οδήγησαν στο να γράψεις το βιβλίο; Πώς προέκυψε;
Το βιβλίο προέκυψε ως μια ανάγκη να δημιουργήσω μια φανταστική ιστορία με βάση τα προσωπικά μου βιώματα για να παίξω με τις καταστάσεις που έζησα δίνοντας τους διαφορετική εξέλιξη, μη γνωρίζοντας μάλιστα στην πορεία του γραψίματός μου ποια θα ήταν αυτή η εξέλιξη. Ξεκίνησα δηλαδή να γράφω και το γράψιμο με πήγε σε μονοπάτια που δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι θα μπορούσα ποτέ να βρεθώ.
Υπάρχει κάτι που προσπαθείς να περάσεις, μέσα από το βιβλίο σου στους αναγνώστες;
Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να υπάρχει κάτι που θα προσπαθήσεις να περάσεις στους αναγνώστες. Αν προσπαθείς γι’ αυτό, το βιβλίο μπορεί να καταντήσει διδαχή και ο συγγραφέας αυτός που σου κουνάει το δάκτυλο. Είμαι μάλιστα σίγουρος ότι σε κάποιους από τους αναγνώστες θα περάσουν πράγματα μέσα από το δικό τους φίλτρο που και να σκόπευα να περάσω δεν θα ήξερα τον τρόπο για να το καταφέρω!
Πώς ένιωσες όταν τελείωσες το βιβλίο; Πόσο καιρό σου πήρε;
Το βιβλίο για μένα τελείωσε τη στιγμή που το πήρα στα χέρια μου από το εργοστάσιο παραγωγής! Ήμουν παρών στο τελικό στάδιο του δεσίματος και όταν ο παραγωγός μου και πλέον φίλος Γιώργος Στάμου έκανε την κίνηση “να το φίλε, πάρ’ το, έτοιμο” ένιωσα κάτι από αυτό που λένε μαγεία της στιγμής.
Θεωρώ ότι μου πήρε 40 χρόνια, όσα ακριβώς ήμουν εκείνη τη μαγική στιγμή. Το επόμενο λοιπόν θα πάρει σίγουρα περισσότερο! (γέλια). Θέλω να πω ότι αυτό που είμαστε σήμερα είναι η κάθε στιγμή που έχει περάσει στη ζωή μας, και για το βιβλίο λοιπόν το πώς το έγραψα, το τι έγραψα, το τελικό αποτέλεσμα, έχει να κάνει με όλες αυτές τις αμέτρητες στιγμές…
Βαθιά μέσα σου, σαν κρυφή επιθυμία, ποιο φύλο προτιμάς να υπερκαλύψει την πίτα των αναγνωστών σου;
Έχω την εντύπωση ότι οι άντρες δεν έχουν (δεν βάζω έχουμε γιατί μάλλον για να γράφω την έχω) τόσο βαθιά την ανάγκη να περιπλανηθούν σε φανταστικούς κόσμους, ή τουλάχιστον δεν θέλουν να ξοδέψουν τόσο χρόνο για να περιπλανηθούν. Οι γυναίκες ίσως είναι καλύτερες στο να φτιάχνουν εικόνες και μάλλον αυτό τους βοηθάει στο να αγαπάνε περισσότερο το διάβασμα. Οι άντρες σίγουρα διαβάζουν και το καλό που τους θέλω γιατί θεωρώ το μυθιστόρημά μου “αντρική κομεντί” και δεν πρέπει να διαβαστεί μόνο από γυναίκες!
Όσο για την πίτα που λες την θέλω όλη και τον σκύλο χορτάτο! Με τη λογική λοιπόν ότι οι άντρες διαβάζουν λιγότερο προτιμώ το αντρικό φύλο να υπερκαλύψει την πίτα των αναγνωστών μου! Με τη λογική όμως ότι ένας από τους λόγους που ξεκίνησα να γράφω ήταν και για να εντυπωσιάσω το άλλο φύλο, προτιμώ τις γυναίκες! (γέλια)
Έχεις κάποιο πρότυπο συγγραφέα;
Είμαι οπαδός δύο συγγραφέων του Nick Hornby και του Irvine Welsh. Δεν αποτελούν πρότυπα, σίγουρα τους θαυμάζω και ίσως ο τρόπος γραψίματος τους μπορεί και ασυναίσθητα να με ‘χει επηρεάσει. Βάζουμε στον τρόπο γραψίματος και τον John King.
Ένα βιβλίο που δεν έχεις γράψει εσύ και θα ήθελες να το έχεις γράψει;
Το κακό είναι ότι έχω γράψει μόνο ένα βιβλίο, οπότε δύσκολο να πέσουμε στη συγκυρία να με έχει καλύψει η περίπτωσή μου (γέλια!). Όλα τα βιβλία που μου άρεσαν πολύ υποθέτω, αλλά δεν ξέρω αν θα τα είχα γράψει εγώ αν θα μου άρεσαν! (γέλια x 2)
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ήρωας από τα βιβλία;
Ο Paul Kemp από το Μεθυσμένο Ημερολόγιο του Hunter S. Thompson. Τον ενσάρκωσε μετά και ο Johnny Depp ήρθε κι έδεσε. Ένας μποέμ αμερικάνος δημοσιoγράφος που αναζητά την τύχη του σε μια μίζερη εφημερίδα του Πουέρτο Ρίκο, αλλά δεν καταφέρνει να μείνει αποστασιοποιημένος από τις προκλήσεις της ζωής που θα του αποσπάσουν την προσοχή και θα τον βγάλουν από τη “σωστή” ρότα. Ωραίος τύπος και υπαρκτό πρόσωπο, “αληθινός” ήρωας.
Νομίζεις ότι ο Έλληνας του σήμερα, και ιδίως η νέα γενιά, έχει στενές σχέσεις με το βιβλίο;
Δεν μπορώ να έχω πλήρη εικόνα αλλά η αίσθησή μου είναι ότι δεν έχουμε στενές σχέσεις με το βιβλίο. Αν λοιπόν συμφωνήσουμε ότι το βιβλίο αυτό καθεαυτό στην ευρύτερη του έννοια είναι κάτι που μπορεί να σου προκαλέσει ευχαρίστηση, τότε κάπου υπάρχει λάθος τη στιγμή που την ευχαρίστηση αυτή δεν την βιώνει η πλειοψηφία των Ελλήνων. Θέλεις ο πιεστικός τρόπος με τον οποίο παρακινούν οι μεγάλοι τη νέα γενιά να διαβάσει (για να γράφει καλές εκθέσεις!) και κατά τη γνώμη μου προτείνοντάς της “βαριές”, κλασικές επιλογές που μάλλον λειτουργούν απωθητικά στην πρώτη επαφή;!
Θέλεις ότι οι Έλληνες συγγραφείς είναι ελάχιστοι, κάπου έχουν στερέψει σε ιδέες και δεν αναδεικνύονται (προφανώς και με την ευθύνη των εκδοτικών) νέα ονόματα που θα μπορέσουν να “ανακατέψουν την τράπουλα” και να αναθερμάνουν το ενδιαφέρον για διάβασμα;
Είναι πολλές οι παράμετροι που μπαίνουν, δεν μπορώ να πω ότι είμαι αισιόδοξος στο ότι μπορεί να αλλάξει κάτι στο άμεσο μέλλον, καίτοι οι συγγραφείς και το γεγονός της συγγραφής ενός βιβλίου αντιμετωπίζεται με θαυμασμό.
Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Οι πρώτες ενδείξεις σε σχέση με την αποδοχή που έχει το μυθιστόρημα μπορώ να πω ότι μου έχουν δώσει ένα κάποιο κουράγιο να αφιερώνω χρόνο στην καταγραφή σκέψεων και στην καλλιέργεια της φαντασίας μου για τη συγγραφή 2ου μυθιστορήματος, όμως στα σίγουρα είναι ακόμα πολύ νωρίς!
Οι αναγνώστες του βιβλίου και μόνο αυτοί θα καθορίσουν την πορεία των συγγραφικών μου πραγμάτων. Αν απογοητευτούν δεν θα επιχειρήσω να γράψω 2ο μυθιστόρημα για να διαψεύσω όσους απογοητεύτηκαν από το 1ο. Αν όμως γοητευτούν θα βάλω τα δυνατά μου να τους γοητεύσω για 2η φορά και να επιβεβαιώσω την αξία που προσέδωσαν στο Ας Πρόσεχα!
Πέντε αντίτυπα του Ας πρόσεχα για πέντε τυχερούς αναγνώστες. Άφησε τα στοιχεία σου στην παρακάτω φόρμα συμμετοχής μέχρι την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου. Την ίδια μέρα στις 12 το μεσημέρι θα γίνει η κλήρωση.
Νικητές: Σωτήρης Αλεξίου, Μαριέττα Αναπλιώτου, Έφη Σκαρμούτσου, Ειρήνη Ρεφενέ, Δημήτρης Δασκαλάκης
Καλό ταξίδι στο νέο αυτό εγχείρημα!