Κυριακή Ιουλίου, μεσημέρι με καύσωνα. Όχι, η Αθηνά δεν δροσιζόταν σε κάποια παραλία, αν και σκοπεύει να το κάνει άμεσα! Βρήκε έμπνευση στην αστική ζέστη και απάντησε με πάθος και χωρίς καθόλου φόβο, όλες τις απορίες μου. Σεναριογράφος, vlogger και πολλά ακόμη, που δεν θα τα αναφέρω, γιατί όπως λέει και η ίδια αν προσπαθήσει να βάλει στον εαυτό της επαγγελματική ταμπέλα, πρώτα θα τρελαθεί η ίδια και μετά θα τρελάνει και όλους εμάς.

Όταν δεν γράφει κάποια ιστορία καθημερινής τρέλας για την αγαπημένη σειρά «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα», παραδίδει μαθήματα «Ενισχυτικής διδασκαλίας» με τη Νατάσα Εξηνταβελώνη, ή συζητάει on cam με τη φίλη της Μαίρη Συνατσάκη, για όσα δεν τολμάς να πεις εσύ στη φίλη σου… ή στην ίδια την κοινωνία. Η Αθηνά, μας αποδεικύει πως τα 30s είναι η καλύτερη δεκαετία και πως στο τέλος της ημέρας, πρέπει να πάρουμε μερικές ανάσες παραπάνω και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας με όλη τη διαφορετικότητα του.

Σε τι φάση σε βρίσκουμε αυτή την περίοδο;

Δύσκολη ερώτηση! Κυρίως, γιατί δε μπορώ όταν με ρωτάνε «τι κάνεις;» να λέω ψέματα.Αυτή την περίοδο, λοιπόν, με πετυχαίνετε σε έξαρση εργασιών και νέων ξεκινημάτων! Άλλαξα σπίτι, βρέθηκα με δεύτερη γάτα και με τρεις δουλειές να τρέχουν, οπότε, μοιραία, είναι σε έξαρση και η αγχώδης διαταραχή μου. Το καλό είναι ότι προσπαθώ πολύ να διαχειριστώ τον εαυτό μου μέσα σε όλες αυτές τις νέες αρχές και, συνήθως, τα καταφέρνω! Το ακόμα καλύτερο είναι ότι όταν δεν τα καταφέρνω, μου κάνω ταπ ταπ στην πλάτη και με συμπονώ! Μου πήρε χρόνια να φτάσω σε αυτό το τελευταίο.

Το σκονάκι μου, λέει πως το 2015 αποφοίτησες από τη Σχολή Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και είσαι από εκείνους τους τυχερούς που κατάφεραν σχεδόν άμεσα να ασχοληθούν με το αντικείμενο σπουδών τους. Ήταν καθαρά θέμα τύχης ή έχεις να μας δώσεις κάποιο tip επιτυχίας;

Καλή ερώτηση! Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω! Ως φύσει απαισιόδοξη, τελείωσα τη σχολή μη έχοντας καμία απολύτως πίστη ότι αυτό μπορεί, πράγματι, να συμβεί. Είχα σίγουρα την τύχη να συναντήσω ανθρώπους που μου έδωσαν την ευκαιρία να δοκιμαστώ σε αυτό, για να δω αν μπορώ να το κάνω, κι αυτό ήταν μια φανταστική αρχή! Αλλά ξέρεις τι; Δύο πράγματα μπορώ να ανακαλέσω τώρα που νιώθω ότι βοήθησαν στο να πάει η ζωή μου προς το σωστότερο- για εμένα- δρόμο. Το πρώτο είναι ότι δε συμβιβάστηκα στο να σπουδάσω ή να κάνω μια δουλειά έξω από εμένα! Όχι επειδή είμαι κάποιου είδους επαναστάτρια, μάλλον πιο πολύ στρεσαρισμένο στρείδι θα με χαρακτήριζα, που στη σκέψη να κάνω κάτι που δε μου αρέσει, πάθαινα πανικό.

Προτιμούσα να ζω με 200 ευρώ το μήνα, από το να κάνω κάτι απλώς και μόνο για να έχω λεφτά. Ωστόσο, επειδή ακόμα κι αυτό μπορεί να θεωρηθεί πολυτέλεια πια, περνάω στη δεύτερη στιγμή, που αληθινά, ορκίζομαι ότι μου άλλαξε τη ζωή. Ήταν η μέρα που σταμάτησα να είμαι ΤΟΣΟ απαισιόδοξη. Η μέρα που σταμάτησα να με βλέπω σαν εκείνη την κοπέλα που της συνέβαιναν όλα τα δεινά. Δεν μπορώ να σας πω πως γίνεται, ούτε πως το έκανα εγώ. Μάλλον κουράστηκα τόσο πολύ από αυτή τη δυσφορία, που είπα τέλος. Πίστεψα στ’ αλήθεια ότι μπορώ, ότι κάτι καλό θα γίνει. Και μάντεψε!

Ως σεναριογράφος, έχεις γίνει γνωστή, κυρίως για τη συμμετοχή σου στις πολύ πετυχημένες σειρές, «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα» και «Έξαψη». Από που αντλείς έμπνευση; Είσαι από τους δημιουργούς που λειτουργούν βιωματικά ή απλά η φαντασία σου καλπάζει (!) ;

Νομίζω, λίγο πολύ, λειτουργούν και τα δύο σε συνδυασμό! Σε ένα επεισόδιο της Μουρμούρας ο χαρακτήρας ήταν σίγουρος πως έχει κάποια πολύ σπάνια ασθένεια, επειδή πετούσε το μάτι του πολλές μέρες και έκανε το λάθος να το γκουγκλάρει. ΕΓΩ! Πέρασα ένα μήνα με το μάτι μου να τρέμει, για να μου πει η οφθαλμίατρος ότι δεν πεθαίνω. Έχω, απλώς, υπερβολικό στρες! Σίγουρα, λατρεύω το να μπορώ να αφήνω τη φαντασία μου να καλπάσει γι’ αυτό και η καλύτερη δουλειά, στην οποία υπήρξα, μέχρι τώρα, ήταν η παράσταση «Ενισχυτική διδασκαλία», που γράψαμε μαζί με τη Νατάσα Εξηνταβελώνη. Εκεί, ανακάλυψα τα ατέρμονα όρια της φαντασίας μου και ανυπομονώ να τα εξερευνήσω ξανά!

Ομολογώ ότι η πρώτη φορά που σε είδα, ήταν μέσα από κάποια vlogs της Mairiboo (Μαίρη Συνατσάκη). Αγάπησα το στυλ σου, τον αυθορμητισμό σου, αλλά και την unapologetic συμπεριφορά σου on camera. Ακόμη και μέσα από τον προσωπικό σου λογαριασμό στο Instagram, δεν ξεχνάς να μας υπενθυμίζεις πόσο σημαντικό είναι να αγαπάς αυτό που είσαι και να το εκπέμπεις και στους άλλους. Πώς βιώνεις σαν Αθηνά, όλη αυτή τη συζήτηση που γίνεται τους τελευταίους μήνες γύρω από τη Γυναίκα;

Το πόσους κόμπους έχει δεθεί το στομάχι μου με ρωτάς; Το πόσες φορές συνειδητοποίησα το μέγεθος της παρενόχλησης, που δεχόμαστε από παιδιά; Το πόσο άσχημα νιώθω ακόμα και σήμερα, στα 30 μου, που έχω στήθος και τολμάω να περπατάω στο δρόμο; Ή το πόσο τυχερή νιώθω που δεν έχω χάσει, ακόμα, τη ζωή μου; Δε μπορώ καν να αγγίξω, μέσα μου, αυτό το θέμα ουσιαστικά. Νομίζω πως το συζητάω, το παρακολουθώ και το πλησιάζω εντελώς επιδερμικά. Γιατί, αλήθεια, φοβάμαι να το κοιτάξω στα μάτια. Το μόνο πράγμα, που μου δίνει ελπίδα, είναι ότι ζω στο τώρα, που όσο πίσω κι αν μου φαίνεται πως είμαστε, είναι ένα τώρα, στο οποίο κάθε ένα από εμάς, μπορεί να φωνάξει δυνατά και είναι, ίσως, η πρώτη φορά που κάποιος εκεί έξω θα το ακούσει.

Υ.Γ. Σε ευχαριστώ για τα τόσο όμορφα πράγματα που είπες για μένα. Παρασύρθηκα και φορτίστηκα, αλλά δεν ήθελα να τα προσπεράσω.

Αν μπορούσες να δώσεις μια δική σου ερμηνεία στον όρο «γυναικεία ενδυνάμωση» ποια θα ήταν αυτή;

Πρόσφατα συζητούσα με μια φίλη μου τις φράσεις που ακούγαμε, μια ζωή, από παιδιά. «Εσύ ήσουν ώριμη από μικρή», «Εσένα δε σε φοβάμαι, δεν έχεις ανάγκη εσύ». Το συνειδητοποιείς; Οι πιο πολλές γυναίκες που ξέρω, έπαψαν να είναι παιδιά, υπερβολικά νωρίτερα απ’ όσο θα έπρεπε. Γιατί ζούμε στην κοινωνία, που πρώτα μας λέει «αδύναμο φύλο» και μετά μας πετάει να κολυμπήσουμε στα βαθιά, χωρίς να πρέπει να «έχουμε ανάγκη». Πόσα αντίθετα μεταξύ τους κουτάκια οφείλει μια γυναίκα να γεμίσει σε αυτή την κοινωνία λοιπόν; Και πότε θα είναι, επιτέλους, κάποιος ευχαριστημένος μαζί μας; Ο όρος «γυναικεία ενδυνάμωση» με θλίβει. Γιατί μου θυμίζει πόσο δρόμο χρειάζεται να διανύσουμε ακόμα για να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους, ισάξια, με όλες τους τις εκφάνσεις. Η μόνη ενδυνάμωση που με αφορά, είναι η προσωπική του καθενός. Αυτή, που θα μας επιτρέψει να είμαστε, επιτέλους, οι εαυτοί μας, έξω από κάθε προσδοκία που μας «φορέθηκε».

Θεωρείς πως ως δημιουργός και καλλιτέχνις στην Ελλάδα, αντιμετωπίζεις μια παραπάνω πρόκληση στην επαγγελματική σου εξέλιξη αυτή την περίοδο;

Είμαι από τους πάρα πολύ τυχερούς, που συνεχίζω να δουλεύω κανονικά, παρά την όλη κατάσταση. Η τηλεόραση, ευτυχώς, άρχισε και πάλι να επενδύει στη μυθοπλασία κι αυτό είναι πολύ θετικό! Ωστόσο, η πληγή στον καλλιτεχνικό χώρο είναι πιο μεγάλη απ’ όσο φανταζόμαστε. Κι ακόμα περισσότερο άδικη. Ανυπομονώ για τη μέρα, που θα έχουμε ανοιχτά θέατρα και πάλι. Υπόσχομαι να χαλάσω όλα μου τα λεφτά σε παραστάσεις!

Ο φιλικός σου κύκλος, αποτελείται από γυναίκες δυναμικές, επιτυχημένες, με τις οποίες δεν ακολουθείτε κατά βάση τις κοινωνικές νόρμες. Πιστεύεις πως αν στηρίζαμε η μια τη μοναδικότητα της άλλης και εκφράζαμε απερίφραστα τους προβληματισμούς και τα θέλω μας, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια διαφορετική κοινωνία;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, νιώθω πως ζω σε έναν πολύ προστατευμένο κύκλο. Έχω την αίσθηση ότι έξω από αυτόν, η κοινωνία είναι πολύ πιο άγρια και σκληρή απ’ όσο πιστεύουμε. Ωστόσο, την έχω ήδη δει να αλλάζει, έστω και ελάχιστα, προς το καλύτερο. Η δύναμη των μέσων είναι γιγάντια. Εγώ η ίδια, άρχισα να νιώθω καλύτερα με το σώμα μου, από τη στιγμή που ξεκίνησα να βλέπω κανονικά κορμιά στο ίντερνετ, με τη διαφορετικότητά τους να αναδεικνύεται, αντί να κρύβεται! Είναι πολύ δύσκολο να ξεριζώσουμε από μέσα μας τις νόρμες, τα κουτάκια, τα στερεότυπα. Αλλά δεν είναι ακατόρθωτο κι αυτό με ησυχάζει κάπως.

Σε έχουμε συνηθίσει να μιλάς επί παντός επιστητού στις εμφανίσεις σου στο Youtube. Και τα λες ωραία Αθηνά! Τί θα έλεγες λοιπόν σε μια φίλη που θέλει να δημιουργήσει κάτι δικό της, αλλά δεν έχει βρει τον τρόπο ή το κίνητρο να κάνει την αρχή;

Έχω ήδη μια φίλη μου, ηθοποιό, που έμεινε άνεργη λόγω της πανδημίας και άρχισε να δημιουργεί τα δικά της ρούχα και αξεσουάρ. Και ξέρεις κάτι; Οι άνθρωποι έχουμε πολλά περισσότερα ταλέντα απ’ όσα νομίζουμε! Είναι θέμα μιας μικρής στιγμής το αν θα αλλάξουμε τη ζωή μας. Και δε θα πειράξει κανέναν, το να πάμε προς παραπάνω από μία κατευθύνσεις! Ας πούμε εγώ, αν προσπαθήσω να μου βάλω επαγγελματική ταμπέλα, πρώτα θα τρελαθώ εγώ και μετά θα τρελάνω εσάς! Η συμβουλή μου, λοιπόν, είναι να παίρνεις το ρίσκο! Αν είσαι φοβητσιάρα, σαν εμένα, πάρε ένα μικρότερο. Αλλά, προσωπικά, όσες φορές το έκανα, πέτυχε!

Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μου ένα μελλοντικό σου όνειρο, αλλά και κάποιους στόχους που έχεις θέσει για το προσεχές διάστημα.

Μελλοντικό μου όνειρο; Με ζορίζεις γιατί δεν πολύ-κάνω όνειρα, από το φόβο μου μη και δε βγουν. Αλλά άντε, ας το πάρει το ποτάμι! Θα ήθελα να κάνω ένα live και να καταφέρω να τραγουδήσω μπροστά σε κόσμο, χωρίς να πάθω ανακοπή από το στρες! Το προσεχές διάστημα, θέλω να φτιάξω το σπίτι μου και να καταφέρω να βρω λίγη ισορροπία στην ψυχή μου!

Πώς θα περάσεις το καλοκαίρι σου;

Αντίστοιχα, στόχος του καλοκαιριού, είναι να πάω διακοπές, χωρίς να πάθω κρίση πανικού. Μεγαλεπήβολο, δε λέω, αλλά αξίζει μια προσπάθεια! Πάω Τήνο μέσα στη βδομάδα και θέλω οπωσδήποτε, τέλος Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη, να ξαναπάω διακοπές μόνη μου. Αν αυτή τη φορά καταφέρω να κάτσω στη θάλασσα, χωρίς να σκέφτομαι/ κάνω τίποτα θα είναι η προσωπική απόλυτη επιτυχία μου! Άντε καλό καλοκαίρι. Ας πάρουμε μερικές ανάσες παραπάνω…