Τρώγαμε στην κουζίνα της εταιρίας με το Χρήστο και τη Σοφία και συζητούσαμε για το φλερτ και το κέρατο. Και οι τρεις συμφωνήσαμε στη γνωστή αλήθεια ότι εκτός από το κέρατο που χτίζεται στο κρεβάτι, υπάρχει και αυτό που χτίζεται στο μιλητό και ότι τα δύο κέρατα είναι ισάξια.
Για παράδειγμα, δεν θα κοιμόμουν ξένοιαστος αν μάθαινα ότι το κορίτσι μου δεν έχει πιάσει άλλο αντρικό χέρι μεν (βλέπεις τι διακριτικά τα λέω), αλλά στέλνει αισθησιακές (μόλις το τερμάτισα) φωτογραφίες της σε ξένα inbox. Για κέρατο θα το έπαιρνα, κάθε μα κάθε φορά. Αλλά εδώ θα μιλήσουμε για το αθώο φλερτ που δεν υπάρχει.
Θα σου πω πώς ακούγεται στα αυτιά μου το ‘αθώο φλερτ’. Ακούγεται σαν να λες ‘ο Γιώργος Αμανατίδης, ο παλιός αμυντικός του ΟΣΦΠ, διαβάζει φανατικά Τάσο Λειβαδίτη’. Ακούγεται σαν να λες ότι υπάρχει ανώδυνη απονεύρωση δοντιού. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα.
Έρχονται συνήθως κάτι δεσμευμένοι τύποι και σου λένε με απόλυτη φυσικότητα ότι ‘το αθώο φλερτ είναι απαραίτητο και κατάλληλο για όλους’, ότι ‘χωρίς φλερτ δε γίνεται’, ότι ‘το φλερτ είναι υγεία’. Ρε πάτε καλά; Γυρνάτε δηλαδή μετά από ξενύχτι με αθώο φλερτ και λέτε ‘άσε μωρό μου, τέλεια ήταν απόψε, φλέρταρα και με δύο τύπους, πλάκα είχε‘;
Το φλερτ είναι σπουδαίο, μοναδικό, αναζωογονητικό, όλα τα καλά του κόσμου και του πουλιού το γάλα μαζί, αλλά φέρε μου σε παρακαλώ μια φίλη ή έναν φίλο σου που θα δει το ταίρι του να φλερτάρει και να χαζογελάει με κάποιον/α άλλον/η και θα πει ‘Α, τι καλά, κοίτα τους πώς φλερτάρουν τους γλυκούληδες’. Όχι.
Θα μου πεις, εξαρτάται τι εννοούμε με τον όρο φλερτ. Αν πέσει το μαρούλι του μπροστινού σου στο καλάθι με τα ψώνια σου ενώ περιμένετε στο ταμείο του ΑΒ και του χαμογελάσεις, σημαίνει ότι μόλις φλερτάρατε; Ή ότι απλά πίσω απ’ το χαμόγελο, κρύβεται ένα ‘πρόσεχε λίγο ρε φίλε’; Ή όλα μαζί;
Το φλερτ, η εξωστρέφεια και η ευγένεια είναι πρώτα ξαδέρφια. Εκεί που κάποιος μπορεί να βλέπει φλερτ, εσύ μπορεί να βλέπεις κάποιον που έχει προκαλέσει δεκάδες πονοκεφάλους στην περιφέρεια Αττικής με την πολυλογία του.
Όλα είναι σχετικά, οπότε ας συμφωνήσουμε ότι ο καθένας μας έχει τον δικό του ορισμό για το φλερτ. Ξέρεις τι θεωρείς φλερτ, ξέρεις τι θα σε ενοχλήσει να δεις να κάνει το αγόρι σου. Άρα, κανένα φλερτ εντός σχέσης. Δεν καταλαβαίνω τον χαρακτηρισμό ‘αθώος’.
Στο χωριό μου (δεν έχω, αλλά πάντα ήθελα να το γράψω αυτό), υπάρχουν κάτι παππούδες που βλέποντας αγκαζέ κορίτσια να ‘φλερτάρουν’ και στο τέλος της βραδιάς να γυρίζουν σπίτι, ασπίλωτες στην αγκαλιά του αγοριού τους, τις λένε ανάφτρες (μεταξύ μας αυτά, δεν χρειάζεται να πληγωθεί κανένας εδώ). Αν τους πεις, ‘μα παππού, τα κορίτσια απλά φλέρταραν’, θα σου πει μια βρισιά που δεν θα καταλάβεις και η ζωή θα συνεχιστεί χωρίς περιπέτειες στην Κάνδανο Χανίων (το χωριό του συγκάτοικου).
Το γεγονός ότι τα περισσότερα φλερτ δεν καταλήγουν στο σεξ δεν τα κάνει αθώα. Τα κάνει απλά αποτυχημένα ή έστω ημιτελή.
Κάτι που θα πρέπει να προσέξουμε τελικά είναι η συνάφεια μεταξύ φλερτ και κουβέντας. Το κορίτσι του φίλου μου ΧΔ, η ΓΠ, είναι ο ορισμός του κοινωνικού, γαμάτου και πρόσχαρου κοριτσιού που ΔΕΝ φλερτάρει (δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, δεν μ****ίζεται). Την έχω δει να μιλάει με 30 φίλους μας. ΔΕΝ ΦΛΕΡΤΑΡΕΙ, ΜΙΛΑΕΙ. Και περνάει μια χαρά. Ξέρει τα όρια, κινείται μέσα σε αυτά και θα έχει έναν ευτυχισμένο γάμο.
Πιο προσωπικά τώρα, σου εγγυώμαι ότι η ιδέα να βγαίνει το κορίτσι μου και να φλερτάρει αθώα (‘ναι, μ’ αρέσεις, αλλά έχω γκόμενο, άρα δεν θα φασωθούμε ούτε θα σου δώσω το κινητό μου’), δεν με ενοχλεί καθόλου. Αλλά αυτό συμβαίνει μάλλον γιατί δεν έχω κορίτσι.
Αν σου ξέφυγε το video του Delivery Boy, δες το εδώ
έτσι είναι… να τα λέμε αυτά
Γειά σας και καλό, καλοκαίρι. Την επιβεβαίωση, την έχουν ανάγκη και τα δύο φύλα / και κάθε συμπεριφορά, των ενηλίκων, σε αρκετά μεγάλο ποσοστό, εξαρτάται, συνήθως, από τις εξάρσεις των ορμονών: δημιουργώντας θετική ή αρνητική στάση, απέναντι στους άλλους, ή ατομικά: καθορίζοντας κάθε φορά, το ποσοστό, αυτοσεβασμού ή αξιοπρέπειας. Αυτές οι δύο αξίες και όχι, απλά, λέξεις, είναι δυσκολοχώνευτες από τους περισσότερους ανθρώπους, άντρες και γυναίκες, που αποφεύγουν την ευθύνη μιας σοβαρής σχέσης, η οποία, κατ’ εμέ, μόνο στον γάμο, μπορεί να οδηγήσει. Διαφορετικά, εμπαίζει, το ένα μέλος, τα συναισθήματα και την αξιοπρέπεια, του άλλου μέλους μιας επικοινωνίας, που θα χαρακτήριζα, μόνο ως αρπαχτή ή πολύ απλά, για να μην αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι στους άλλους: βλέπε κοινωνική…κατακραυγή, περί μοναχικότητας. Όσοι δεν έχουν δέσει, λαικά, τον γάιδαρο…τους, σε μία σχέση, φλερτάρουν, έστω και με ένα περαστικό βλέμμα, στα χαρακτηριστικά, απ’ ότι τράβηξε την προσοχή. Θα μπορούσα να προσθέσω μερικούς όρους, που καθορίζουν τι σημαίνει αξιοπρέπεια, σε αντίθεση με άλλους, όπως: ανηθικότητα, προσωπική ζωή που προκαλεί τους γείτονες κλπ, όμως σπάνια συναντά κάποιος, αξιόλογα άτομα, που δεν συζητάνε, λέγοντας ο ένας τον άλλο μα…κα, σε αντροπαρέες και γυναικοπαρέες. Πανάκεια πλέον είναι η αγένεια, το επιπόλαιο φλερτ, λόγω ορμονών, ο εθισμός/πάθος, με το κινητό και την εξωτερική εμφάνιση. Το κυνήγι για το καλύτερο κορόιδο, που θα πληρώνει τα έξοδα ή καλύπτει, συγκεκριμένες ανάγκες, έχοντας τα πρωτεία της αποπλάνησης, οι άντρες. Απορώντας, προσωπικά, πως είναι δυνατόν, γυναίκες με νοημοσύνη και αυτάρκεις σε όλα τους, να πέφτουν νοητικά, θύματα, αντρών, που τις παρασύρουν σε σχέσεις, χαμένες από χέρι. Ακούγοντας τους, έξω, να τσακώνονται, επειδή ο άντρας δεν θέλει να συζητά, αλλά όπως φαίνεται, την έχει την εκάστοτε, μόνο για το κρεβάτι. Αυτά όλα, απ’ ότι η ζωή, μου άφησε ως συμπεράσματα, έως τώρα, στα 46 μου. Αυτό που βιώνουμε είναι ένα μεταλλαγμένο ιδίωμα του όρου: ελευθερία, αφήνοντας εκτεθειμένες τις γυναίκες, απέναντι στις ορέξεις των αντρών: οι οποίοι, τις θεωρούν ισότιμες στις ανάγκες σε κάθε τομέα. Οπότε, θεωρούν δικαίωμα τους, να τις κοροιδεύουν, επειδή πρέπει και η γυναίκα να ικανοποιηθεί. Όμως βαθύτερα, στο…μυαλό, των αντρών, η γυναίκα κατά μεγάλο ποσοστό, οφείλει να υπάρχει, ως υποκατάστατο ηρωίδας, από κάθε ακατάλληλο βίντεο που έχουν παρακολουθήσει στο ίντερνετ. Δυστυχώς, στην όλη κατάντεια, έχουν παρασυρθεί αρκετές γυναίκες που είναι και το πιο θλιβερό, κατ’ εμέ. Όμως αυτές είναι προσωπικές απόψεις, παλαιών αρχών, όπως θα λέγανε αρκετοί. Αρχών, ναι.