Γνωστά Πρόσωπα, Άγνωστες Πτυχές 

Η Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου είναι ένα θέατρο με παράδοση στο νεοελληνικό ρεπερτόριο. Η τελευταία της παραγωγή είναι το πρώτο θεατρικό έργο του συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλου με τίτλο Αυγά Μαύρα. Το έργο έχει σαν αφετηρία την μετεμφυλιακή Ελλάδα, όπου δύο αδέλφια ξαναβρίσκονται μετά από χρόνια, διότι είχαν χωριστεί βίαια κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, καθώς ήταν παιδιά ενός αντάρτη που πολεμούσε στα βουνά. Τα δύο παιδιά αφού είχαν ζήσει ένα διάστημα στις σπηλιές των ανταρτών, αντιμετώπισαν τη βία του πολέμου και χωρίστηκαν, με αποτέλεσμα το αγόρι να μεγαλώσει με τους παππούδες του και το κορίτσι να αποσπαστεί από την οικογένεια και να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε μία παιδούπολη, καταφύγιο για τα παιδιά των εκλιπόντων του πολέμου.

Όταν ενήλικα πια, τα δύο αδέλφια συναντιούνται, καλούνται να καλύψουν το κενό της πολυετούς απουσίας, να γνωριστούν από την αρχή και να συνεργαστούν για να αιτιολογήσουν τις επιλογές τους, αλλά και την τύχη τους. Η συζήτησή τους ξεκινά από τις ατομικές τους εμπειρίες για να καταλήξει στην παρουσίαση μιας ιστορικής περιόδου -όχι και πολύ μακρινής χρονικά- που καθόρισε καταλυτικά τους ανθρώπους που την έζησαν και αποτελεί ακόμα ισχυρό βίωμα και μνήμη ενός λαού.

Το έργο του Διονύση Χαριτόπουλου «σκαλίζει τη στάχτη και πετάει σπίθες». Αποφεύγοντας τον διδακτισμό, παρουσιάζει με ειλικρίνεια γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα, καθόρισαν τις ζωές και την σκέψη των πολιτών της και αποτελούν φορτίο που είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς, καθώς με όπλο τη μνήμη είναι δυνατό για κάθε άνθρωπο να αναγνωρίσει το σωστό και να κάνει ουσιαστικά βήματα μπροστά. Άλλωστε, στην προκειμένη περίπτωση αυτό μπορεί να γίνει με τον πιο ενδιαφέροντα και ουσιαστικό τρόπο, καθώς χρησιμοποιώντας τα λόγια του Αντώνη Αντωνίου, πρόκειται για μια ιστορική θεώρηση που μόνο το θέατρο μπορεί να κάνει και να μοιραστεί, μέσα από συναισθήματα και βιώματα.

Η σκηνοθεσία του Αντώνη Αντωνίου έδωσε βάρος στους ηθοποιούς και ακολούθησε λιτές, ρεαλιστικές γραμμές, δίνοντας πρώτα στο κείμενο και έπειτα στο συναισθηματικό φορτίο τον απαραίτητο χώρο να αναδειχθούν. Τα σκηνικά του Νίκου Κασαπάκη ακολούθησαν τη γενικότερη σκηνοθετική αισθητική, φέρνοντας επί σκηνής ένα τυπικό ελληνικό σπίτι της εποχής. Η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου συνόδευσε ιδανικά τη σκηνική δράση. Τους ρόλους των δύο αδερφών υποδύθηκαν με γνησιότητα και συναισθηματική ειλικρίνεια ο Αντώνης Αντωνίου και η Νατάσα Ασίκη, σε μια παράσταση που εμμένει στην ουσία και μας φέρνει αντιμέτωπους με μια αλήθεια που ίσως να ανήκει στο παρελθόν, αλλά υπάρχει μέσα μας και μας αφορά άμεσα, διότι καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε και να την κρίνουμε στην καθημερινότητά μας. Αυτός είναι και ο λόγος που παρακολουθώντας αυτήν την παράσταση, συνειδητοποιεί κανείς ότι δεν ήταν ο μόνος που συγκινήθηκε, δάκρυσε και τρόμαξε και ότι δεν ήταν ο μόνος που ελπίζει πως δεν θα γίνουν ξανά τα ίδια λάθη και πως όλα θα πάνε καλύτερα.

Θεατρική Σκηνή

Νάξου 84, Κυψέλη, Τηλ: 2102236890, Ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 7.00μμ, Πέμπτη-Σάββατο 9.00μμ, Κυριακή 8.00μμ., Εισιτήρια: 15 ευρώ, Τετάρτη και Πέμπτη 10 ευρώ, μειωμένο 10 ευρώ.