Με λένε Δάφνη. Όταν γεννήθηκα μου είπε ο πατέρας μου πως είχα ένα ερωτηματικό χαραγμένο στο κούτελό μου – παίζει να τον ρώτησα κάτι μόλις γεννήθηκα αλλά δεν το θυμάται – λέει. Μου άρεσε πάντα να επεξεργάζομαι έντομα και εκείνα που πετάνε και εκείνα που περπατάνε. Χαρακτηριστικές στιγμές ευτυχίας, εκείνες που έβαζα κατσαρίδες στο φούρνο μικροκυμάτων και η μαμά μου με έβαζε τιμωρία. Δεν ζω χωρίς μπατονέτες - έχω πάντοτε 2-3 – στις τσέπες μου, είτε για τη μάσκαρα των ματιών είτε για τη μάσκαρα των φρυδιών και φυσικά να δανείσω σε κάποιον αν ξέχασε να καθαρίσει τα αυτιά του. Δαγκώνω συνέχεια τα χείλια μου και παίζω με μια συγκεκριμένη τούφα μαλλιών στο κεφάλι μου – πιστεύοντας ότι αυτά με χαλαρώνουν ενώ στην πραγματικότητα μου δημιουργούν επιπρόσθετο εκνευρισμό. Μπορώ να κάνω άπειρες παιδικές – απόκοσμες- γελοίες φωνές και ένα από τα όνειρά μου μεγαλώνοντας θα ήταν να δανείσω τη φωνή μου σε παιδικά έργα και ταινίες. Μου αρέσουν πολύ τα κριτσίνια και ας κολλάνε στα δόντια τα οποία δείχνω υπερήφανα με ένα τεράστιο χαμόγελο στους άλλους προτού βουρτσίσω τα δόντια μου. Γενικά ο κόσμος με συμπαθεί. Εσείς, δεν ξέρω.
Δύο δόσεις εμβολίου, οι δικές μου παρενέργειες, ο Μπάρακ και γιατί κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια
My alchohol free zone
Όσα μου κατέθεσαν οι ενεργοί μπαμπάδες
Το σύγχρονο ξεσκαρτάρισμα λέγεται unfollow
Oι pilates είναι ένας τρόπος εκγύμνασης του νου
Βιβλία: Μια παθιασμένη σχέση μεγάλης διάρκειας
Όσα άκουσα στην παραλία την Κυριακή
Υπάρχουν πλέον σενάρια που δεν αντέχω να βλέπω
Ζωή χορηγούμενη σημαίνει ζωή χαρισάμενη;
Μια ωραία ιδέα για δώρο, είναι το αντιηλιακό
Το πρωϊνό ξύπνημα δεν είναι ψυχαναγκασμός – ευτυχία είναι
Η γυμνή φωτογραφία που θα έπρεπε να έχει κάθε γυναίκα
