«Θα σας πω μια ιστορία απλή και λυπητερή, γιατί απλή και λυπητερή είναι η ζωή»

Η Κερένια Κούκλα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου γράφτηκε το 1911. Πρόκειται για μια ηθογραφία που ξεκινά από την αθηναϊκή κοινωνία για να καταλήξει να αφορά κάθε κοινότητα της ελληνικής πραγματικότητας ως γνώρισμα της εθνικής μας ταυτότητας και ως αναφορά σε μία συλλογική θεώρηση της ζωής. Πυρήνας της ιστορίας είναι ο έρωτας του Νίκου και της Λιόλιας. Μέσω των όρκων, των υποσχέσεων και των επιλογών παρακολουθούμε την γέννηση και την εξέλιξη του παράφορου αισθήματος που θα καθορίσει τόσο την πορεία της ζωής του ζευγαριού, όσο και της νεαρής γυναίκας του Νίκου, Βεργινίας που πάσχει από θανάσιμη ασθένεια και οδηγείται σταδιακά στο θάνατο. Παράλληλα, κεντρικό ρόλο στο κείμενο διαδραματίζει η σκληρή και χωρίς οίκτο και συμπόνια, κρίση του κοινωνικού περίγυρου. Η ομάδα Bijoux de Kant ξαναδιάβασε το υπέροχο κείμενο και ανέδειξε την θεατρική του διάσταση. Η εξαιρετική διασκευή της Γλυκερίας Μπασδέκη διατήρησε την γοητευτική γλώσσα του συγγραφέα και συμπύκνωσε δράση, νοήματα και πόθους κρυφούς και φανερούς. Η σκηνοθεσία και σκηνογραφία του Γιάννη Σκουρλέτη λειτούργησε καταλυτικά ως προς τη δημιουργία ατμόσφαιρας που μεταδίδει συναίσθημα. Σ’ αυτή την αισθητική συνηγόρησε και η σκηνική εγκατάσταση του Κώστα Κασάπη, οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα, η μουσική του Κώστα Δαλακούρα, τα κοστούμια της Δήμητρας Λιάκουρα που λειτούργησαν ως προεκτάσεις των χαρακτήρων, καθώς και η κινησιολογική καθοδήγηση του Τάσου Καραχάλιου που ενίσχυσε τη δυναμική του συναισθήματος.

Τον Νίκο υποδύθηκε ο Δημήτρης Μοθωναίος αναδεικνύοντας την τρυφερότητα και τον πόθο του ερωτευμένου νέου. Την γεμάτη ζωή και πάθος Λιόλια υποδύθηκε η Λένα Δροσάκη με «φωνή χαμηλή και τραγουδιστή», όπως επέβαλε ο συγγραφέας. Τον ρόλο της άρρωστης Βεργινίας ανέλαβε η Μαίρη Συνατσάκη που με το σώμα και τη φωνή της εξέφρασε τον πόνο, την πίκρα και την αδικία που νιώθει μια νέα γυναίκα που η ζωή της στέρησε την ευκαιρία να απολαύσει τις χαρές του έρωτα και του μοιράσματος. Τον ρόλο της κερένιας κούκλας απέδωσε η Κατερίνα Μισιχρόνη φέρνοντας επί σκηνής την ελπίδα για ένα μέλλον λυτρωτικό και ελπιδοφόρο. Η ομάδα των ηθοποιών κατόρθωσε να αξιοποιήσει τις αρετές του κειμένου και να το μεταδώσει αυτούσιο στους θεατές που μόλις αφήνονται να παρασυρθούν από τη συμβολιστική -ίσως μερικές φορές περισσότερο επίμονη από όσο χρειάζεται- σκηνοθεσία, εισέρχονται σε ένα σύμπαν που απεικονίζει τα άχρονα και άτοπα βάθη του ανθρώπινου ψυχισμού.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ελαιώνα  9 και 10 Μαΐου στο Θέατρο Ακαδημία Πλάτωνος (Μαραθωνομάχων 8, Βοτανικός). Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Για την ομάδα Bijoux de Kant πληροφορίες εδώ.