To bad boy aesthetic ελκύει συχνά πολλούς θεατές. Είτε είναι από ηθοποιούς που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε τέτοιους ρόλους είτε από άλλους που επέλεξαν να μας εκπλήξουν με ένα ακόμη ταλέντο στην υποκριτική τους. Γι’αυτό υπάρχουν άλλωστε και οι villains που έχουμε υποστηρίξει όλοι τουλάχιστον μία φορά. Εδώ τα bad boys προκαλούν την αντιπάθεια μας, στο τέλος όμως κερδίζουν κάποια συμπάθεια. Δεν θα έπρεπε, αλλά τα καταφέρνουν καλά σε αυτό.
Ο Lucien Karr στο Kill your Darlings
Χωρίς να έχει κάνει κάτι συγκεκριμένο για να τον κατηγορήσουμε τόσο πολύ, ο Dane Dehaan στο συγκεκριμένο ρόλο μοιάζει λες και συνέχεια σκέφτεται κάτι κακό. Είναι τόσο μυστηριώδης και “ψαρωτικός” που απλά ο Daniel Radcliffe δίπλα του φαίνεται ένα αθώο, μικρό παιδί.
O Bender στο Breakfast Club
Όταν πρωτογνωρίζεις τον Bender στις πρώτες σκηνές της ταινίας, απλά τον απεχθάνεσαι. Όσο περνά η ώρα, όμως, τον καταλαβαίνεις λίγο καλύτερα. Κι αυτή ακριβώς είναι η γοητεία του. Το κατάλαβε και η Claire.
O Tyler Durden στο Fight Club
Το πιο bad boy από όλα τα bad boys. Ίσως και ο πιο χαρακτηριστικός ρόλος του Brad Pitt, για να λέμε την αλήθεια. Ξεκινώντας απλά με το να περιπλέκει καταστάσεις, γίνεται ο πιο αγαπημένος villain όλων. Παράδοξο; Ναι.
O Reggie Kray στο Legend
Εδώ ο Tom Hardy φέρνει σε κάτι από γκάνγκστερ άλλης δεκαετίας. Μπορεί να ξεκινάει με πολύ καλές προοπτικές, καταλήγει όμως πολύ χειρότερος απ’ότι θα τον περίμενε κανείς. Κι εκεί μάλλον έγκειται και η γοητεία του.
O Wade Walker στο Cry-Baby
Εδώ το bad boy κέρδισε τελικά το “καλό κορίτσι” κι εμείς της δείχνουμε κατανόηση. Ο Johny Depp ως Cry-Baby στην ομώνυμη ταινία είναι μία φιγούρα που θα θέλαμε να είχαμε συναντήσει περισσότερες φορές στα 90s.
O Jim Stark στο Rebel Without a Cause
Κι εδώ, το original bad boy όλων των εποχών, που απλά έδειξε σε όλους τους άλλους πώς γίνεται. Ο James Dean δεν έχει άδικα μέχρι σήμερα αυτή τη φήμη. Είναι ο χειρότερος φόβος όλων των γονιών, παρ’όλα αυτά, άκρως ερωτεύσιμος.
