Μπορεί να μην σου είναι αρκετά οικεία η σειρά-θρύλος της Αμερικής στη δεκαετία του ’50 που ακούει στο όνομα I Love Lucy. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, ο Aaron Sorkin επέλεξε να συνεχίσει τη σκηνοθετική του πορεία παρουσιάζοντας όσα συνέβαιναν τότε πίσω από τις κάμερες, ανάμεσα στην πραγματική Lucille Ball και τον σύζυγό της Desi Arnaz.
Το Being the Ricardos δεν ακολουθεί κάποια κλασική και δοκιμασμένη φόρμουλα
Ίσως να ξεκίνησε ως μία βιογραφική ταινία, ωστόσο σίγουρα δεν κατάφερε να γίνει μία. Αντιθέτως, μέσα σε μόλις δύο ώρες προσπαθεί να χωρέσει τις αντιπαραθέσεις που χώριζαν το ζευγάρι για χρόνια. Η Lucille Ball έγινε η σταρ της Αμερικής εν μία νυκτί. Στην οικογενειακή κωμωδία I Love Lucy, έλαμψε ως πρωταγωνίστρια, έχοντας στον πλευρό της τον σύζυγό της. Η Lucy μπήκε σε κάθε σπίτι της τότε Αμερικής και έγινε η αγαπημένη ηρωίδα των γυναικών, και όχι μόνο. Η γενναιότητά της, οι επιλογές της και το θράσος της μερικές φορές έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του φεμινιστικού κινήματος της Αμερικής.
Ωστόσο, ο Aaron Sorkin στη νέα ταινία επέλεξε να μην ασχοληθεί τόσο με αυτά. Αντίθετα, η ταινία ακολουθεί το ζευγάρι τις πέντε μέρες που ξέσπασε εις βάρος τους ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Εκεί ο σκηνοθέτης κάνει και χρήση της ποιητικής αδείας, για να διαμορφώσει μία πιο κινηματογραφική ιστορία. Συγκεκριμένα, η Lucille Ball, η πιο αστεία κυρία της αμερικανικής τηλεόρασης, κατηγορήθηκε κάποτε πως εμπλεκόταν με τον κομμουνισμό. Η πολυτάραχη πολιτική κατάσταση της Αμερικής τότε έκανε φυσικά το FBI να στρέψει το βλέμμα του πάνω της και η ίδια να θεωρηθεί απειλή.
Η Nicole Kidman και ο Javier Bardem φαίνεται να τα καταφέρνουν περίφημα στον ρόλο που τους ανατέθηκε
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Lucille Ball και ο Desi Arnaz ήταν στα πρόθυρα διαζυγίου όταν ήρθε η πρόταση να μεταφέρουν την έγγαμη ζωή τους στην τηλεοπτική οθόνη. Οι δύο ηθοποιοί που κλήθηκαν φέτος να ενσαρκώσουν αυτά τα δύο πρόσωπα, η Nicole Kidman και ο Javier Bardem, βάζουν τα δυνατά τους και συγκρούονται τόσο όσο χρειάζεται για να μας πείσουν για την ιστορία. Καταλήγουν έτσι να δημιουργήσουν υπό την καθοδήγηση του Aaron Sorkin μία ταινία τόσο απλή, όσο μία σελίδα ιστορίας, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Σε αυτήν την απλότητα και στα βεβιασμένα χαμόγελα που από κάτω τους κρύβουν όλα τα πατριαρχικά και σεξιστικά στερεότυπα της εποχής, χτίστηκε μία ταινία που αξίζει να δεις αν θες να γνωρίσεις καλύτερα αυτούς τους δύο.
