Έχει περπατήσει στις μεγαλύτερες πασαρέλες παγκοσμίως και για τους μεγαλύτερους και γνωστότερους σχεδιαστές. Η Bella Hadid θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα και ακριβοπληρωμένα μοντέλα στον κόσμο κι αν θα δεις τη ζωή της εντελώς επιφανειακά ενδεχομένως και να ζηλέψεις τη ζωή της.
Κόκκινα χαλιά, επιδείξεις μόδας, χρήματα, φήμη, φωτογραφίσεις, ταξίδια και κάθε λογής πολυτέλεια που καθιστούν για κάποιους τέτοιες ζωές ιδανικές.
Το διάσημο μοντέλο απέδειξε πως κατά βάθος η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική και η ιδανική –για κάποιους- ζωή της ίσως δεν είναι και τόσο ιδανική.
Η Bella Hadid πήρε παράδειγμα από την κόρη του Will Smith, Willow και ανοίχτηκε πρωτοφανώς στο προσωπικό της λογαριασμό στο instagram, μιλώντας για την ψυχική υγεία.
Πιο συγκεκριμένα ανέβασε μία σειρά από φωτογραφίες που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζουν παλαιότερες εμφανίσεις της, απομυθοποιώντας τον εαυτό της και απενοχοποιώντας το στίγμα για τις ψυχικές διαταραχές τρόπον τινά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Willow Smith, σ‘ αγαπώ. Κι εσένα και τις λέξεις σου. Με έκανες να νιώσω κάπως λιγότερο μόνη και γι’ αυτό ανεβάζω αυτό το post. Αυτό το συναίσθημα που δημιουργείται όταν σκέφτεσαι ότι δεν είσαι αρκετά καλή ή έχεις ανασφάλεια για την τέχνη σου – είναι φυσιολογικό – αλλά ταυτόχρονα, νιώθω ότι μας το διδάσκουν. Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Ο καθένας έχει κάτι πολύ ξεχωριστό και μοναδικό να προσφέρει. Και βασικά ο κόσμος ξεχνά ότι ο καθένας από μας νιώθει το ίδιο: χαμένος, μπερδεμένος, όχι και πολύ σίγουρος γιατί είναι εδώ. Αυτό το άγχος που νιώθουμε όλοι και προσπαθούμε να το κρύψουμε με κάποιον τρόπο.
Θα ενωθούμε χάρη στα ελαττώματά μας. Τις ανασφάλειές μας, την ευχαρίστηση, την ευτυχία μας. Και θα τα δεχτούμε όλα σαν όμορφα και φυσιολογικά.
Αυτή βασικά είναι κάθε μου μέρα και κάθε μου νύχτα εδώ και μερικά χρόνια. Τα social media δεν είναι αληθινά. Για όσους παλεύουν, σας παρακαλώ να το θυμάστε. Μερικές φορές, το μόνο που θες να ακούσεις, είναι ότι δεν είσαι μόνη. Οπότε, από μένα σε εσένα, δεν είσαι μόνη. Σε αγαπώ, σε βλέπω και σε ακούω.
Το να βοηθάς τον εαυτό σου και να αντιμετωπίζεις την ψυχική ασθένεια/χημική ανισορροπία, δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Είναι σαν ένα τρενάκι με εμπόδια. Έχει τα πάνω και τα κάτω του και διάφορες πλευρές. Αλλά θέλω να ξέρεις ότι υπάρχει πάντα φως στο τέλος του τούνελ. Και το τρενάκι πάντα σταματά τελείως κάποια στιγμή. (Φυσικά, υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσει και πάλι, αλλά για μένα είναι πάντα καλό να ξέρω ότι ακόμα κι αν είναι για μερικές μέρες, εβδομάδες ή μήνες, όντως βελτιώνεται. Σε κάποιο βαθμό, ακόμα και για λίγο. Μου πήρε πολύ καιρό να το βάλω αυτό στο μυαλό μου.
Έχω όμως καταρρεύσει αρκετές φορές για να ξέρω καλά το εξής: αν δουλέψεις σκληρά με τον εαυτό σου, περάσεις χρόνο μόνη σου για να καταλάβεις τα τραύματά σου, τις αδυναμίες, τις χαρές σου και την ρουτίνα σου, θα μπορείς πάντα να καταλάβεις ή να μάθεις περισσότερα για τον δικό σου πόνο και πώς να τον διαχειριστείς. Αυτό είναι το μόνο που πρέπει να ζητάς από τον εαυτό σου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φαίνεται όλο και πιο δύσκολο να μην μοιράζομαι την αλήθεια μου εδώ. Ευχαριστώ που με βλέπετε και με ακούτε. Σας αγαπώ».
