Η Δέσποινα Δημητριάδου εργάζεται, όπως συνηθίζει να λέει, στο φυσικό της περιβάλλον που δεν είναι άλλο από τις δημόσιες σχέσεις και το marketing εκδοτικού οίκου. Είναι ένας καθαρόαιμος βιβλιοσκώληκας που κουβαλάει πάντα μαζί του τουλάχιστον ένα βιβλίο και που απολαμβάνει κάθε αναγνωστική στιγμή την οποία επιδιώκει όπου και να βρίσκεται. Η μουσική, οι τέχνες γενικότερα, οι φίλοι, η οικογένεια και τα σκυλιά της συναγωνίζονται επάξια το πάθος της για τα βιβλία.

Ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ, Paulo Coelho, Λιβάνης (Γιατί αυτό: Μια απρόσμενη πρόσκληση που αλλάζει μια κοινωνία μέσα σε μια μόνο βδομάδα την βρίσκω θεματικά μια πανέξυπνη προσέγγιση)

Walden ή η ζωή στο δάσος, Henry D. Thoreau, Κέδρος (Γιατί αυτό: Είναι ένα ανατρεπτικό, δυνατό και απίστευτα σύγχρονο κείμενο) Το φως ανάμεσα στους ωκεανούς, M.L. Stedman, Πατάκης (Γιατί αυτό: Με συνεπήρε η ιστορία και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου) Με λένε κόκκινο, Orhan Pamuk, Ωκεανίδα (Γιατί αυτό: Διαβάζοντάς το αισθάνθηκα το μεγαλείο ενός σπουδαίου συγγραφέα και είναι τεράστια η διαφορά!) Ένας κόσμος χωρίς τέλος, Ken Follett, Bell (Γιατί αυτό: Χάθηκα μέσα στις σελίδες του, με ταξίδεψε και ήταν ωραία αίσθηση) Φέρμιν. Οι περιπέτειες ενός μητροπολιτικού κατεργάρη, Sam Savage, Λιβάνης (Γιατί αυτό: Αισθάνθηκα να συμπάσχω με αυτό το απίθανο ποντικάκι και πολύ συχνά να ταυτίζομαι μαζί του…ω ναι!) Ελευθερία, Jonathan Franzen, Ωκεανίδα (Γιατί αυτό: Είναι ένα δυνατό και διεισδυτικό κείμενο, ένα ψυχογράφημα που δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον αναγνώστη) Αστραδενή, Ευγενία Φακίνου, Κέδρος (Γιατί αυτό: Έμεινα το ίδιο αποσβολωμένη με το τέλος του και τις 4 φορές που το διάβασα) Λεβιάθαν, Julian Green, Ηλέκτρα (Γιατί αυτό: Είχε μια κλιμάκωση αυτό το βιβλίο με δραματική κορύφωση που έμοιαζε με ένα είδος… δικαίωσης) Τα φτερά της μνήμης, Άννα Ρόμερ, Ωκεανίδα (Γιατί αυτό: Το διάβασα πολύ πρόσφατα, αγάπησα τις περιγραφές του περιβάλλοντος σε αυτή την γεμάτη από εικόνες και δράση ιστορία)