Η δεύτερη πολυαναμενόμενη σεζόν του Bridgerton έχει επιστρέψει για τα καλά στις οθόνες μας μέσω της πλατφόρμας streaming Netflix. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κατάφερε να κερδίσει τις καρδιές των φανς και ως εκ τούτου πολύ σύντομα ανανέωσε την παρουσία για μια τρίτη και τέταρτη σεζόν.

Αυτή τη φορά, η ιστορία επικεντρώνεται και πάλι στις ζωές των παιδιών της πολυμελούς οικογένειας Bridgerton, τα οποία προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις άπειρες κοινωνικές απαιτήσεις της κοινωνίας του 19ου αιώνα.

Μια από αυτές, ίσως και η σημαντικότερη για τα τότε δεδομένα είναι η αναζήτηση του κατάλληλου ταιριού με το οποίο θα πορευθούν στη ζωή.

Έτσι λοιπόν, το μήλον της έριδος για την οικογένεια αποτελεί ο πρωτότοκος γιός Antony που ταλαντεύεται ανάμεσα στις αδερφές Edwina και Kate. Και μέσα σε αυτή την απόλυτη φρενίτιδα παρακολούθησης για την αναζήτηση του κατάλληλου συντρόφου από τον νεαρό υποκόμη δημιουργείται η εξής απορία:

Τελικά σε εποχή είναι κατάλληλη για τη σύναψη μιας σχέσης;

Μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει το φαινόμενο από ιστορική- κοινωνιολογική άποψη. Αρχικά, πρέπει να ξεκαθαριστεί οποιοδήποτε συναίσθημα κυριαρχούσε, όπως ο έρωτας ήταν δευτερεύουσας σημασίας ή εντελώς αδιάφορος. Ανέκαθεν στην ιστορία η σύναψη γάμων αποτελούσε ένα ισχυρό οικονομικό κίνητρο για τη διασφάλιση μιας πλουσιοπάροχής ζωής.

Εξάλλου, ακόμη και η ίδια η Jane Austen μέσα από τα λογοτεχνικά της έργα κατακρίνει την εκάστοτε τις προθέσεις του γάμου. Πράγματι, μια πατριαρχικά δομημένη κοινωνία δεν άφηνε πολλά περιθώρια σε μια γυναικά να αποφασίσει για το μέλλον της. Κι εδώ σημαντικό ρόλο έπαιζαν οι χοροί όπου αποτελούσαν τα κατ’ εξοχήν μέρη κοινωνικοποίησης και γνωριμίας ανάμεσα στους νέους.

Η δράση έπρεπε να είναι γρήγορη γι’ αυτό υπερέχουν ίσως και σε ακραίο βαθμό τα υπερβολικά συναισθήματα ρομαντισμού και έκφρασης αγάπης για να εντυπωσιάσουν το αντικείμενο του πόθου που στην ουσία δεν το γνώριζαν σχεδόν καθόλου.

Επίσης, είναι σωστό να αναφερθεί ότι η δημιουργία μιας σχέσης όσον αφορά την σεξουαλική πράξη δεν είχε την ίδια βαρύνουσα σημασία για τα δύο φύλα. Μελετητές των έργων της Austen αναφέρουν πως η συγκεκριμένη πράξη ήταν απαγορευμένη από την εκκλησία για τις γυναίκες (οι άντρες είχαν τα πορνεία) και η σύναψή ενός γάμου νομιμοποιούσε τον συγκεκριμένο σκοπό που είχε ως στόχο τη δημιουργία απογόνων.

Στο σήμερα, η κοινωνικοπολιτική και ιστορική εξέλιξη, έχουν αλλάξει δια ροπάλου τις θέσεις των δύο φύλων άρα και τις σχέσεις μεταξύ τους.

Έκτοτε έχει περάσει περίπου ενάμιση αιώνας και μαζί του έχει φέρει σε μεγάλο βαθμό τεράστιο αριθμό εξελίξεων και ιστορικών αλλαγών. Η γυναίκα πια έχει αποκτήσει πιο ενεργητικό ρόλο στην κοινωνία και τα νέα δεδομένα έχουν επιφέρει αμφίδρομες αλλαγές στη συμπεριφορά των φύλων. Σίγουρα, ο γάμος δεν είναι ο απώτερος στόχος, κύριο ρόλο σήμερα δίνεται στη γνωριμία του ενδιαφερόμενου προσώπου και στην προσωπικότητά του.

Σε αυτό το κομμάτι σημαντικό ρόλο παίζουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία πολλές φορές λειτουργούν ως μια καλοστημένη οφθαλμαπάτη. Εκεί οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από οθόνες και προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με έναν φαινομενικό και όχι ουσιαστικό ρομαντικό τρόπο, όπως στην εποχή του Bridgerton.

Kαι φυσικά σήμερα, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να αλλάξει γνώμη και να φύγει μακριά από κάποιον που δεν αναλογεί των απαιτήσεων του χωρίς τις δημιουργία «σκανδάλων» και την κριτική της καλής κοινωνίας.

Σαφώς κάθε εποχή παρουσιάζει τις ανάλογες απαιτήσεις στις ανθρώπινες σχέσεις. Όμως η σημερινή εποχή απέχει μίλια μπροστά από την όμορφη εποχή του Bridgerton. Ίσως, ο ρομαντισμός να έχει χαθεί στην εποχή της τεχνολογίας, αλλά αυτό συνεπάγεται με την προσωπική ευθύνη του καθενός. Όσο υπάρχει η μοναδική ελευθερία της επιλογής με γνώμονα τα προσωπικά κριτήρια και την απαιτήσεις του κάθε ατόμου και όχι του κοινωνικού περίγυρου, μπορούν να μπουν τα θεμέλια για τη σύναψη ενός δεσμού. Εξάλλου, σημασία έχει τι αναζητάμε και επιθυμούμε εμείς και όχι οι άλλοι για εμάς!