Thoughts
Οι «τέλειοι» άνθρωποι έρχονται απροειδοποίητα
Δεν συστήνονται καν πολλές φορές. Απλά υπάρχουν, στον ίδιο χώρο με τον δικό μας. Κάνοντας τη ζωή μας λιγάκι πιο όμορφη ή ολοκληρωτικά «τέλεια».
Είναι τελικά η αυθεντικότητα παρεξηγημένη;
Εκεί στη σκιά, ο αυθεντικός εαυτός μας κάνει παρέα με τους φόβους μας ότι η αλήθεια μας μπορεί να είναι ατελής, αδιάφορη ή ελαττωματική.
Στην πραγματικότητα, όχι, δεν χρειάζεται να αγαπήσεις τον εαυτό σου για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να αγαπηθείς
Το να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας μπορεί σίγουρα να έχει θετική επίδραση στις σχέσεις μας μα μοιάζει να μην αποτελεί προϋπόθεση για να μας αγαπούν ή να αγαπάμε τους άλλους.
Πώς είναι να ζεις χωρίς πλάνο;
Μοιάζουν να τα έχουν όλα τακτοποιημένα σε κουτάκια, την ίδια ώρα που εσύ κοιτάζεις αποσβολωμέν@ τη ζωή να περνάει από μπροστά σου. Πώς είναι άραγε να ζεις χωρίς πλάνο;
