Κάθε Θεσσαλονικιός που σέβεται τον εαυτό του έχει επισκεφτεί, έστω μια φορά στη ζωή του τη Χαλκιδική. Όπου Χαλκιδική, βλέπε παραθαλάσσιο νομό, που αποτελείται από τρία «πόδια» και προσελκύει, κάθε καλοκαίρι, χιλιάδες τουρίστες και μη, λόγω των παραδεισένιων νερών και των μαγευτικών τοπίων της.

Ας κάνω ορισμένες προτάσεις, για ένα καλοκαίρι στη Χαλκιδική, σε σένα που προτιμάς τον εναλλακτικό τουρισμό ή απλά τις πιο χαλαρές διακοπές χωρίς πολύ ξεφάντωμα και clubbing.

Για το σκοπό αυτό προσφέρονται, κατ’ εξοχήν, το 2^ο και 3^ο πόδι. Το 1^ο πόδι της Χαλκιδικής είναι το περισσότερο τουριστικό και διαθέτει μεγάλη ποικιλία από νυχτερινά μαγαζιά και κοσμοπολίτικα beach bar. Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, ότι είναι αδιάφορο, καθώς οι περισσότερες ακτές της Κασσάνδρας είναι πεντακάθαρες με απίστευτο χρώμα και διαύγεια. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο να επισκεφτείς το Ποσείδι ή τη Φούρκα για κολύμπι και την Άφυτο (ή Άθυτο) για περπάτημα στα πέτρινα σοκάκια που θυμίζουν νησί. Καλό θα ήταν, όμως, η επίσκεψη στο 1^ο πόδι να γίνει εργάσιμη μέρα, καθώς τα ΠΣΚ γίνεται λαϊκό προσκύνημα στους δρόμους και τις παραλίες.

Όσον αφορά το 2^ο πόδι, γνωστό και ως Σιθωνία, μπορώ να πω ότι είναι το αγαπημένο και περισσότερο οικείο μου. Τα πράγματα εδώ είναι πολύ πιο χαλαρά και ελεύθερα. Το free camping είναι, μάλλον, θεσμός και υπάρχουν πανέμορφες παραλίες που ενδείκνυνται για να το απολαύσει κανείς. Όσο για τα οργανωμένα, σίγουρα έχεις ακούσει για το θρυλικό Αρμενιστή και για το Καλαμίτσι, αλλά επειδή τα τελευταία χρόνια δε τα λες και τόσο εναλλακτικά, συστήνω ανεπιφύλακτα το κάμπινγκ Μελίσση, στη Συκιά. Περισσότερο οικογενειακό και ζευγαρίστικο, αλλά εαν υπάρχει αμάξι και καλή παρέα, είναι ιδανικό. Από τη Βουρβουρού και μετά υπάρχουν εκατοντάδες κολπίσκοι με κρυστάλλινες ακτές και κατάφυτες περιοχές. Η φύση οργιάζει εδώ και σε προσκαλεί να την εξερευνήσεις. Το ότι θα πεινάσεις είναι δεδομένο, γι’αυτό και υπάρχουν ένα σορό ταβερνάκια για να φας και να πιεις καλά, αλλά το σήμα κατατεθέν σε ολόκληρη τη Σιθωνία είναι η πιτσαρία Οβελίξ, στο δρόμο πάνω από τη Βουρβουρού. Πίτσα υπερφυσικού μεγέθους και ψημένη σε ξυλόφουρνο, αλλά και οργιώδεις μακαρονάδες σε αρκετά καλές τιμές. Κι αν έχεις όρεξη για συνέχεια, το Barcarola στη χωριό της Νικήτης θα σε περιμένει να απολαύσεις τα δροσιστικά ποτά του.

Το 3^ο και τελευταίο πόδι του Νομού Χαλκιδικής, είναι το Άθως. Εκεί, ως γνωστόν, βρίσκεται το Άγιο Όρος, οπότε εάν είσαι γυναίκα, οι επιλογές είναι λίγο πιο περιορισμένες, σε έκταση. Το cult και η μηχανή του χρόνου λειτουργούν άψογα στην Ολυμπιάδα, αφού πρόκειται για το χωριό που έχει υποστεί ελάχιστες αλλαγές με το πέρασμα του χρόνου. Η παραλία της μπορεί να μην είναι τόσο εξωτική, όσο σε άλλες περιοχές της Χαλκιδικής, αλλά το αίσθημα του οικείου το νιώθεις κατευθείαν εδώ. Εάν νιώσεις την ανάγκη να επισκεφτείς και σε αυτό το πόδι κάποιο beach bar, αυτό σίγουρα πρέπει να είναι το Maori, που έκανε την εμφάνισή του πριν 3 χρόνια, στην Ακτή Πύργος, στο Γομάτι.

Θεσσαλονικιός/ά δε ξέρω αν είσαι, αλλά η Χαλκιδική είναι κάτι σαν τη Νέα Υόρκη για τους Έλληνες∙ πρέπει οπωσδήποτε να την επισκεφτείς, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, μια φορά στη ζωή σου. Γιατί σαν τη Χαλκιδική … δεν έχει!