Ως μια από τις γυναίκες στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας, ποιες προκλήσεις αντιμετώπισες στην καριέρα σου και πώς τις ξεπέρασες;
Οι προκλήσεις είναι καθημερινά μπροστά μας, και για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικές. Η μεγαλύτερη δική μου σε ότι αφορά στον επαγγελματικό στίβο, που μπήκα σε πολύ νεαρή ηλικία, ήταν να αποδείξω πως η γνώση δεν έχει γένος. Πως μια γυναίκα μπορεί να σταθεί επάξια σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, όταν αγαπάει και γνωρίζει καλά αυτό που κάνει. Νομίζω πως τα 23 χρόνια που ασχολούμαι ενεργά με την αθλητική δημοσιογραφία αποδεικνύουν πως ανταπεξήλθα, απόλαυσα και απολαμβάνω αυτή την πρόκληση.
Πιστεύεις ότι η παρουσία περισσότερων γυναικών στην αθλητική δημοσιογραφία μπορεί να αλλάξει την προσέγγιση και την κάλυψη των αθλητικών γεγονότων;
Φυσικά. Η γυναίκα από τη φύση της, αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα όσα συμβαίνουν γύρω της. Με μεγαλύτερη δόση ενσυναίσθησης. Η προσέγγισή της λοιπόν, ακόμα και σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, θα έχει έντονο το συναίσθημα αλλά και την κοινωνική προέκταση του γεγονότος.
Έχεις παρατηρήσει αλλαγές στη στάση των μέσων ενημέρωσης απέναντι στις γυναίκες στον αθλητισμό τα τελευταία χρόνια; Αν ναι, σε ποια κατεύθυνση κινούνται;
Θεωρώ πως οι ίδιες οι γυναίκες “αναγκάσαμε” τα μέσα μαζική ενημέρωσης να αλλάξουν στάση. Ο τρόπος που αυτό συνέβη, έχει να κάνει με τη γνώση του αντικειμένου και με τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τη δουλειά μας. Κερδίσαμε σε μεγάλο βαθμό το σεβασμό και την αποδοχή. Ωστόσο, ως κοινωνία έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, διότι τα “αγκάθια” είναι βαθιά ριζωμένα στην νοοτροπία μας.
Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα στον τρόπο που τα media παρουσιάζουν τις γυναίκες στον αθλητισμό, ποιο θα ήταν αυτό;
Ο σεβασμός με τον οποίο θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν τη γυναίκα. Τη γυναίκα αθλήτρια. Τη γυναίκα δημοσιογράφο. Τη γυναίκα μάνα. Είμαστε πολυδιάστατα όντα και καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας πολύ δύσκολες αποστολές. Βλέπουμε αθλήτριες να γεννούν και να θηλάζουν στην προπόνηση για να μην τους διακόψουν το συμβόλαιο. Εργαζόμενες μητέρες επιστρέφουν στην εργασία τους σε έναν μήνα από τη γέννηση του παιδιού τους για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Οι γυναίκες ΠΡΕΠΕΙ φροντίζουν τον εαυτό τους, το σύζυγό τους, τους γονείς, τους φίλους, το παιδί τους και να είναι παράλληλα σωστές στη δουλειά τους και στο σπίτι τους. Παντού. Είθισται να τα καταφέρνουν και να ανταπεξέρχονται στα.. ΠΡΕΠΕΙ. Αλλά πιστέψτε με, είναι πολύ δύσκολο. Και το λιγότερο που αξίζουν είναι να τις αντιμετωπίζουμε με σεβασμό.
Αισθάνεσαι ότι η μητρότητα σε έκανε πιο αποφασιστική στη διεκδίκηση ενός πιο ισότιμου μέλλοντος για τις γυναίκες;
Ήμουν μια γυναίκα που από πεποίθηση ήμουν πάντα κοντά στα νέα παιδιά. Διδάσκω χρόνια σε σχολές για να μη χάνω την επαφή μαζί τους. Με τις ανάγκες τους, τα θέλω τους και τα όνειρα τους. Από μικρή διεκδικούσα ένα ισότιμο μέλλον για τους ανθρώπους εν γένει. Θέλω να πιστεύω πως σε ότι αφορά με αφορά, στην αθλητική δημοσιογραφία, έχω βάλει ένα μικρό λιθαράκι, για αυτή την ισότιμη αντιμετώπιση. Τώρα που έκανα κόρη, εξακολουθώ να διεκδικώ όσα δικαιούμαι. Γιατί αύριο θέλω η Ειρήνη να διεκδικεί όσα δεν κατάφερα να κερδίσω εγώ για εκείνη.
Υπάρχει κάποια γυναίκα που σε έχει εμπνεύσει στην επαγγελματική σου πορεία και γιατί;
Η γυναίκα που με ενέπνεε διαχρονικά, είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας. Εκείνη που ξυπνάει χαράματα για να φροντίσει, το παιδί της, την οικογένειά της, τον άντρα της, και που δουλεύει για να βγάλει τα προς το ζην. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο και πιο αξιοθαύμαστο από αυτό.
