Πόσες φορές σου έχει τύχει να καταλάβεις πραγματικά τους στίχους ενός τραγουδιού την 658ή φορά που το ακούς; Εμένα 2 φορές τόσο έντονα: στις Βυθισμένες Άγκυρες του Πασχαλίδη και τα Πάγια του Μάλαμα. Ναι, χιλιοπαιγμένα και τα 2, έντεχνα μπλα μπλα μπλα, αλλά αν δεν έχεις ζήσει τους στίχους τους, δεν τους δίνεις την κατάλληλη βαρύτητα. 2 τραγούδια, 2 τελείως διαφορετικές καταστάσεις στη ζωή μου, 1 κοινό σημείο: μία comfort zone.

Το πρώτο τραγούδι -δυστυχώς- με εμπόδισε από το να απεμπλακώ από αυτήν. Κώλωσα, προτίμησα την άνεση, τη συνήθεια, το ίδιο ξαναζεσταμένο φαΐ, γιατί “ντάξει μωρέ, κααααλά είμαι εδώ”. 3 χρόνια μετά, επέλεξα να μείνω μόνος μου, να ταράξω την ησυχία και τη βόλεψή μου, να μου σπάσω τα νεύρα (τα δικά μου και των γύρω μου), αλλά τότε ήταν που πρόσεξα τους στίχους από τα Πάγια και ένιωσα μεγάλη περηφάνεια και δικαίωση: “Να σαι μονάχος σου θα πει να είσαι αντρειωμένος, αλλιώς στα πάγια κολλάς, σέρνεσαι, βρίζεις και πονάς”.

Γιατί βυθίζεστε στη βόλεψή σας; Οκ, να μείνεις σε μια βαρετή δουλειά που δεν σε γεμίζει, ειδικά αν έχεις οικογένεια και 2 παιδιά. Αλλά στις σχέσεις ποια δικαιολογία έχετε; Γιατί να μείνεις σε μια βαλτωμένη σχέση χωρίς προοπτική; Μιλάμε για συντροφικότητα και έρωτα, όχι για θέση στο δημόσιο επί ΠΑΣΟΚ. Πόσες φορές έχεις ακούσει το παρακάτω: “φτάσαμε σε ένα σημείο που ή θα χωρίζαμε ή θα παντρευόμασταν. Ε, και παντρευτήκαμε”. Τρανή απόδειξη ότι καταγόμαστε από τον πίθηκο. ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ;

Ξέρεις τι βλέπω γύρω μου; Πολύ συμβιβασμό, λίγη τρέλα και ακόμα λιγότερο έρωτα. Ρε γαμώτο, σχέση δεν είναι έχεις κάποιον για να βάλεις relationship status και φωτογραφίες στο Facebook, ούτε για να σκας ασυνόδευτος/η σε γενέθλια και γιορτές. Δεν υπάρχει λόγος να μένεις με κάποιον/α επειδή έχετε παρελθόν: μένεις γιατί βλέπεις μέλλον, ανήσυχο και έντονο μέλλον.

Λένε πως η μητέρα της θρησκείας είναι ο φόβος του θανάτου. Αντίστοιχα, η μητέρα πολλών σχέσεων είναι ο φόβος της μοναχικότητας. Γιατί φοβάστε να μείνετε μόνοι σας για λίγο; Φοβάστε τί θα πει η γειτονιά; Ή έχετε φτιάξει κοινό προφίλ στο Facebook και δεν ξέρετε ποιος θα το κρατήσει; ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΣΤΕ; Τόσο πολύ βαριέστε τον εαυτό σας; Αν δεν σε αντέχεις εσύ ο ίδιος, ποιος πιστεύεις ότι μπορεί να σε αντέξει;

Μείνε λίγο μόνος/η σου. Ναι, θα φας λίγα σκατά στην αρχή, αλλά θα δεις ποιοι πραγματικά είναι φίλοι σου και δίπλα σου. Θα έχεις περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου, να τον ξαναβρείς, να τον αναπροσδιορίσεις και να τον αγαπήσεις από την αρχή. Έχεις όσο χρόνο θες για κάνεις τα λάθη σου. Θα ξεκινήσεις εκείνο το χόμπι που γυροφέρνεις εδώ και 10 χρόνια και ποτέ δεν ξεκίνησες. Θα γραφτείς γυμναστήριο και, μάλιστα, θα πηγαίνεις κιόλας. Και αφού γίνεις ένα κατασταλαγμένο και γυμνασμένο μοντέλο, θα έχεις περισσότερο quality time, είτε μόνος/η σου είτε με κάποιον/α που πραγματικά σε γεμίζει.

Άκουσε λίγο τον Σωκράτη και ξανασκέψου τα παραπάνω. Ιδανικά, να είσαι με κάποιον/α με κοινά όνειρα και όρεξη για ζωή. Διαφορετικά, καλύτερα μόνος, παρά συμβιβασμένος σε μια σχέση, μόνο και μόνο για μην είσαι single.