Έπειτα από μια σχεδόν τρίμηνη διακοπή –επιβεβλημένη ωστόσο– ανανεώνουμε την παρουσία του Cover Letter. Μεσολάβησαν διάφορες καταστάσεις είναι η αλήθεια, η πολιτικοοικονομική ανασφάλεια του Ιουλίου, το κλείσιμο των τραπεζών και οι ολοήμερες ουρές στα atm τους, η νέα προκήρυξη εκλογών, η έκρηξη της προσφυγικής ροής και κάπου εκεί ενδιάμεσα χώρεσε -λίγο στριμωγμένα- το καλοκαίρι. Στα ταξίδια που πήγες ή που δεν πήγες, στις αναμνήσεις που ήρθαν να προστεθούν, στην περιστασιακή, αλλά πολυπόθητη ξενοιασιά, στις φωτογραφίες των φίλων σου στα κοινωνικά δίκτυα με θάλασσες και ηλιοβασιλέματα που μαρτυρούν τους μικρούς παραδείσους στους οποίους βρέθηκαν. Στις ακρογιαλιές και τα δειλινά μας.

Πάμε να θυμηθούμε το ομώνυμο τραγούδι σε στίχους και μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη που αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ελληνικά λαϊκά κομμάτια. Ορισμένοι από τους στίχους του είναι παρμένοι από το έργο “Μπορεί”, του 1935, της όχι και τόσο γνωστής ποιήτριας Ανθούλας Σταθοπούλου – Βαφοπούλου. Ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1948, ενώ η πρώτη εκτέλεση ανήκει στην εβραϊκής καταγωγής ρεμπέτισσα, Στέλλα Χασκίλ (γνωστή ως “Σαλονικιά”) που συνοδεύεται από τον ίδιο τον Τσιτσάνη.

Το κομμάτι επανήλθε δυναμικά στην επικαιρότητα πριν μερικά χρόνια μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των Imam Baildi. Το σχήμα που απαρτίζεται από δύο αδέλφια, τους Ορέστη και Λύσανδρο Φαληρέα, έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία με τους αξιόλογους πειραματισμούς του σε τραγούδια δεκαετιών του ’40, ’50 και ΄60. Εδώ ερμηνεύει ξεχωριστά η Ελεονώρα Ζουγανέλη, ενώ υπάρχει και η πειραγμένη διασκευή με τη φωνή της Χασκίλ και φυσικά τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Το 2013, ο Vassilikos (πρώην frontman των Raining Pleasure) κυκλοφορεί το album “Sunday Cloudy Sunday” και καταθέτει τη δική του ματιά σε δώδεκα τραγούδια του Τσιτσάνη. Η επανεκτέλεση παντρεύει με ευαισθησία το ηλεκτρονικό ύφος με τις ανατολίτικες μελωδίες του μεγάλου δημιουργού.

Τέλος, το 2011, οι ακρογιαλιές δειλινά έγιναν sunset beach και συνάντησαν την απρόβλεπτη surf οπτική των Dirty Fuse, ενός ελληνικού συγκροτήματος που ειδικεύεται σε αυτό που λέγεται instrumental surf rock.

Κάπως έτσι εξελίχθηκε δισκογραφικά και ανανέωσε την παρουσία του στα μουσικά πράγματα ένα λαϊκό κομμάτι με ιστορία 67 ολόκληρων χρόνων. Συνεπές, διαχρονικό αλλά και λίγο μακρινό – συνοδεύει τη νοσταλγία για τα καλοκαίρια μας.