Μόδα και αρχιτεκτονική.

Και ένα ακόμη εντυπωσιακό κτίριο, ίσως στα μάτια τα δικά μας εντυπωσιακό, που δεν γνωρίζουμε πολλά, αλλά αγαπάμε αυτή την επιστήμη και τέχνη μαζί.

Και έρχεται με τη σειρά του να επιβεβαιώσει τη σκέψη ότι οι μεγάλοι Οίκοι επενδύουν στο design του κτιρίου που τους φιλοξενεί. Άλλοτε με παιχνίδια εντυπωσιασμού ομολογουμένως, άλλοτε με αληθινή, ειλικρινή αρχιτεκτονική, δίνουν σημασία στην εικόνα και στην αισθητική της εκάστοτε boutique με αποτέλεσμα να καταλήγουν να αποτελούν εκείνες τόσο σημεία για αγορές όσο και τουριστικά μέρη για επίσκεψη λόγω ακριβώς του ιδιαίτερου σχεδιασμού τους.

Οι αρχιτέκτονες της ομάδας της MVRDV αντικαθιστούν την πρόσοψη του κτιρίου στο Άμστερνταμ με γυάλινα τούβλα και δημιουργούν, έπειτα από συνεννόηση με τις τοπικές δημοτικές και διοικητικές Αρχές που ήταν ιδιαίτερα παρεμβατικές στο όλο concept, το νέο κτίριο της Chanel στην πόλη. Ένα ενδιαφέρον installation στην όψη με αμιγώς ανακυκλώσιμα υλικά. Προσπαθώντας να διατηρήσουν το παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ύφος των ήδη υπαρχόντων κτιρίων της πόλης η ομάδα της MVRDV χρησιμοποίησαν πέρα από τα κλασσικά τούβλα *τερακότα* και γυάλινα τούβλα, τα οποία λειάνθηκαν και συνενώθηκαν με τη βοήθεια ειδικών ώστε να δώσουν το εφέ της διαφάνειας και της έλλειψης τοιχοποιίας, ενώ εάν σηκώσεις τα μάτια λίγο ψηλότερα θα δεις το εφέ της «διάλυσής» της. Τα γυάλινα τούβλα ενώνονται με μία εξαιρετικά δυνατή διάφανη κόλλα, ενώ η όλη κατασκευή είναι από πολλές απόψεις δυνατότερη και από τσιμέντο, λένε οι αρχιτέκτονες.

Το Crystal House Flagship Store της Chanel, σέβεται την αρχιτεκτονική του περιβάλλοντος ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μία ποιητική καινοτομία με κυρίαρχο το γυαλί. Συνδυάζει το παλιό με το νέο, τη διαφάνεια με τη στιβαρότητα, τη λιτότητα με την πολυτέλεια, το μεταμοντέρνο με τον συντηρητισμό. Και μήπως ο οίκος Chanel δεν είναι συνυφασμένος με την πολυτέλεια, το μεγάλο, το συντηρητικό;

Θυμίζει λίγο το Optical Glass House του Hiroshi Nakamura, ωστόσο, εξακολουθεί να είναι εντυπωσιακό λόγω της ιδιαίτερης πρόσοψης και των διάφανων τούβλων τα οποία χρειάστηκε να λιώσουν ξανά και ξανά για να γίνουν τελείως συμμετρικά και να ταιριάξουν μεταξύ τους και ήταν τόσο υπέροχη η διαδικασία του making of *κράτησε ένα χρόνο και ο χώρος έμοιαζε περισσότερο με εργαστήριο παρά με εργοτάξιο* που Σας έχω το σύνδεσμο εδώ.