Κι ενώ καθόμουν και μετρούσα τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα που απομένουν μέχρι να πάρω άδεια (σήμερα παίρνω άδεια και πιθανότατα θα μείνω στην Αθήνα #win), η φίλη μου η Κλαίρη, έξαλλη με κάτι δικά της, μου ζήτησε να αναλύσω ένα μείζον ζευγαρίστικο θέμα. “Το θέμα της χουβαρντοσύνης του αγοριού”. Ή, αν δεις την άλλη πλευρά του νομίσματος, “το θέμα της τσιγκουνιάς του αγοριού”.

Της είπα, «Κλαίρη, αυτό είναι ένα θέμα το οποίο μπορεί να αναλύσει καλύτερα ένα κορίτσι». Μου είπε, «Delivery Boy,  άστα αυτά που ξέρεις». Δεν κατάλαβα τι εννοούσε, αλλά με έπεισε.

Θα σου μιλήσω λίγο για την οικογένειά μου. Ο μπαμπάς μου είναι ένας άνθρωπος που είδε αρκετά λεφτά να έρχονται στα χέρια του και αρκετά λεφτά να φεύγουν από τα χέρια του. Εδώ και χρόνια, είναι στη φάση που δεν έχει ιδέα πού πήγαν τα λεφτά. Πάντα, όμως, ΠΑΝΤΑ, θυμάμαι ότι κάθιζε εμένα και τον αδερφό μου στο μικρό τραπέζι της κουζίνας (έχουμε και μεγάλο) και μας έλεγε: “Δύο συμβουλές θέλω να κρατήσετε από μένα. Πρώτον, να είστε ανοιχτοχέρηδες και να κερνάτε τους πάντες. Δεύτερον, να μη βάψετε ποτέ τα μαλλιά σας». Όσο τεράστιος κι αν είναι ο πειρασμός του να μιλήσω για το  δεύτερο, θα τον αντιπαρέλθω.

Λες και με είχαν κουρδίσει, σε όλες μου τις σχέσεις, σε όλα τα πρώτα ραντεβού, σε όλα τα δέκατα ραντεβού, έκανα την κίνηση να πληρώσω. Σχεδόν πάντα, κολακευμένο το κορίτσι δεν έκανε την κίνηση να πληρώσει κι εκεί, περίπου στις 25 του μήνα, είχα σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Γι’ αυτό ΔΕΝ φταίνε τα κεράσματα, αλλά κάτι άλλα, δικά μου που δεν είναι της παρούσης. Απλά ήθελα να το μοιραστώ αυτό για τις 25 του μήνα.

Θα σου πω τι πιστεύω, Κλαίρη. Όσο πασέ ή ξεπερασμένο ή 90s κι αν ακούγεται, πιστεύω ότι ο άντρας πρέπει να κερνάει. Δεν έχω συγκεκριμένη λίστα με λόγους γι’ αυτή τη θέση, ούτε η θέση αυτή οφείλεται σε βλακείες τύπου ‘δεν πιστεύω στην ισότητα των φύλων’ ή σε οποιαδήποτε άλλη διάκριση εις βάρος της γυναίκας. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και χρόνια όντως ΔΕΝ πιστεύω στην ισότητα των φύλων. Οι γυναίκες έχουν ξεκάθαρα το πάνω χέρι.

Παρ’ όλ’ αυτά, συνεχίζω να θέλω να κερνάω ή έστω να κάνω την κίνηση. Πάλι χωρίς λίστα με λόγους. (Μπορείς να πεις ότι το κάνω επειδή είμαι γαμώ τα παιδιά. Θα το δεχτώ, αλλά προς Θεού, δεν υποστήριξα ποτέ κάτι τέτοιο).

Τι συμβαίνει τώρα με τους άντρες που δεν κερνάνε; Θα σου πω. Υπάρχουν περιπτώσεις και περιπτώσεις. Υπάρχουν άντρες που δεν μπορούν να κεράσουν. I’ve been there, το σέβομαι απόλυτα, θα έπρεπε να το σέβεσαι κι εσύ, Κλαίρη.

Αν θέλεις αγόρι που δεν έχει στην παρούσα φάση τη δυνατότητα να κερνάει, είναι δικό σου θέμα, δεν είναι του στριμωγμένου αγοριού. Από την άλλη, υπάρχουν άντρες που μπορούν να κεράσουν με σχετική άνεση, αλλά δεν το κάνουν (με μη ρωτάς γιατί) και άντρες που μπορούν να σου παίρνουν άλλο αυτοκίνητο σε κάθε γενέθλια μέχρι να πεθάνεις, αλλά δεν κερνάνε ούτε μισό φρέντο από τον Γρηγόρη. Για τους τελευταίους μπορώ να γράψω βιβλίο. (Κλαίρη, ξέρω ότι κι εσύ μπορείς).

Κάπως έτσι φτάνουμε τελικά στην πραγματική διάσταση του τι σημαίνει κερνάω, η οποία σε καμία περίπτωση (και καμία ανάλυση) δεν είναι τα λεφτά. Στην πιο πρόσφατη σχέση μου, ξεκίνησα να κερνάω (δυναμικά) και μετά από 9 μήνες, καταλήξαμε η φίλη μου να με έχει κεράσει μάλλον περισσότερες φορές απ’ όσες εγώ. Δεν έγινα τσίπης στην πορεία. Αυτό που έγινε είναι ότι το κέρασμα πήρε τη σωστή του διάσταση.

Ποια είναι αυτή; Το επαναλαμβανόμενο κέρασμα (όχι αυτό της πρώτης φοράς, “έτσι για να δείξουμε ποιος είναι ο άντρας” -μισό λεπτό κάνω εμετό) είναι μια καθαρή εκδήλωση του δούναι (εκ του δούναι και λαβείν). Δεν είναι τα 10 ευρώ του καφέ ούτε τα 40 του φαγητού. Είναι η πράξη του να προσφέρεις. Και ως γνωστόν, προσφέρεις σε αυτόν που αγαπάς ή έστω σε αυτόν που νοιάζεσαι. Είναι βαθύτερο το θέμα, με καταλαβαίνεις; Θες να προσφέρεις συνέχεια. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι κάποιος που θέλει να κερνάει το κορίτσι του είναι ένας κατά τ’ άλλα μίζερος και ματζίρης με τα συναισθήματά τύπος.

Αντιθέτως και κάπου εδώ σε αφήνω, μου είναι πανεύκολο να πιστέψω ότι κάποιος που έχει καβούρια στις τσέπες (είτε τσέπες που έχουν λεφτά, είτε άδειες) είναι χουβαρντάς στα συναισθήματα. Μακάρι να κάνω λάθος. Πες μου, κάνω λάθος;

 Ηλίας Αναστασιάδης (@illanastasiadis)