Μα γίνεται να φοβάσαι τον έρωτα; Τον φοβάσαι. Αλλά, όχι τον ίδιο τον έρωτα, επακριβώς. Αυτό που φοβάσαι (ίσως) είναι τις ευθύνες που φέρει αυτό το συναίσθημα. Γιατί, ναι, ο έρωτας έχει ευθύνες.
Όταν ερωτεύεσαι, οι ευθύνες που συνοδεύουν αυτό το συναίσθημα δεν αργούν να εμφανιστούν. Κάθε σου επιλογή γίνεται μια υπόσχεση, μια δέσμευση να παραμείνεις ανοιχτός, να είσαι εκεί, παρών, ακόμα και όταν τα πράγματα δεν είναι όπως τα φανταζόσουν.
Στην αρχή, ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι γεμάτο ενθουσιασμό και έκπληξη, όμως όσο προχωράς, νιώθεις τις ευθύνες να βαθαίνουν. Συνειδητοποιείς πως ο έρωτας δεν είναι απλά στιγμές ευφορίας – είναι ένα βάρος που φέρνει τόσο γλυκά όσο και δύσκολα συναισθήματα.
Μια από τις πιο έντονες ευθύνες που νιώθεις είναι η ανάγκη να φροντίζεις τον άλλον
Να είσαι το στήριγμά του στις δύσκολες στιγμές, να δίνεις παρηγοριά όταν χρειάζεται. Η φροντίδα δεν είναι πάντα εύκολη, γιατί απαιτεί από σένα να βγεις από τα δικά σου όρια και να δώσεις χώρο στα συναισθήματα και τις ανάγκες κάποιου άλλου. Κάθε φορά που στέκεσαι δίπλα στο ταίρι σου, νιώθεις την ομορφιά και το βάρος της ευθύνης αυτής: νιώθεις πολύτιμος, αλλά νιώθεις και την πίεση του να είσαι εκεί, σταθερός, έτοιμος να προσφέρεις χωρίς ανταλλάγματα. Αυτή η ευθύνη σε κάνει να νιώθεις ζωντανός, γεμάτος, αλλά και τρωτός. Αισθάνεσαι ότι η καρδιά σου είναι ανοιχτή και ευάλωτη, και αυτό φέρνει μια γλυκόπικρη αίσθηση.
Η αλήθεια είναι πως η ευθύνη να παραμένεις ειλικρινής είναι εξίσου δύσκολη
Ο έρωτας σε καλεί να αποκαλύψεις ποιος είσαι, να εκφράζεις τη δική σου αλήθεια, ακόμα κι όταν αυτή μπορεί να πληγώσει ή να φέρει αντιπαραθέσεις. Όταν ο άλλος βασίζεται στην ειλικρίνειά σου, η ανάγκη να είσαι γνήσιος και ξεκάθαρος γίνεται βάρος, αλλά και δύναμη. Κάθε λέξη, κάθε πράξη σου γίνεται κομμάτι της αλήθειας σας, και έτσι νιώθεις την ευθύνη να είσαι παρών, αληθινός. Νιώθεις την ένταση της στιγμής, το βάρος της αποκάλυψης και την πρόκληση του να παραμείνεις ειλικρινής, να δείχνεις έναν εαυτό που ίσως είναι ευάλωτος και ευαίσθητος.
Η πιο βαθιά ευθύνη στον έρωτα είναι η ευθύνη της σταθερότητας
Δεν είναι εύκολο να λες “ναι” κάθε μέρα, να επιλέγεις ξανά και ξανά να μένεις, να αγωνίζεσαι για τη σχέση σου όταν η ευκολότερη λύση θα ήταν να φύγεις. Νιώθεις το βάρος του να πρέπει να παραμείνεις, να στηρίξεις, να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες μαζί με τον άλλο. Είναι μια απόφαση που ανανεώνεις ξανά και ξανά, μια υπόσχεση που σε καλεί να ξεπεράσεις τα όριά σου. Κάθε μέρα, νιώθεις την πίεση αλλά και την πληρότητα αυτής της δέσμευσης, την ομορφιά και την πρόκληση του να αντέχεις στις καταιγίδες και να χαμογελάς στις ηλιόλουστες στιγμές.
Όλες αυτές οι ευθύνες δεν είναι για τους αδύναμους
Ο έρωτας σου ζητά να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου, να δεις πόσο αντέχεις και πόσα μπορείς να προσφέρεις. Το βάρος τους μπορεί κάποιες φορές να σε πιέζει, να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αξίζει. Κι όμως, αυτές οι ευθύνες είναι που δίνουν στον έρωτα την αλήθεια και την ομορφιά του. Κάθε στιγμή που φροντίζεις, που αποκαλύπτεις την αλήθεια σου, που παραμένεις πιστός, είναι μια στιγμή που χτίζεις κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Αυτές οι στιγμές σου θυμίζουν ότι ο έρωτας είναι μια συνειδητή επιλογή και μια πρόκληση που σου δίνει τη δύναμη να αγαπάς αληθινά.
Κάθε ευθύνη γίνεται το μονοπάτι που σε οδηγεί στην αληθινή εμπειρία της αγάπης
Εν τέλει, κάθε δυσκολία, κάθε δοκιμασία, σε κάνει να νιώθεις πιο πλήρης, πιο ζωντανός. Νιώθεις πως ο έρωτας δεν είναι απλώς μια επιθυμία, αλλά μια πράξη γενναιότητας και πίστης. Και ίσως, τελικά, αυτή η συνεχής ανάληψη ευθυνών είναι η πιο βαθιά μορφή ελευθερίας που μπορείς να νιώσεις. Μα αν με ρωτήσεις, το κατάφερες ; Να είσαι ελεύθερος μέσα του ; Όχι, το έχασα. Θα πρέπει να ζώ με τις συνέπειες της μη ανάληψης των ευθυνών στη σωστή στιγμή.
