Δεν θέλω να είσαι τζέντλμαν,

αν είναι να μου ανοίγεις την πόρτα για να περάσω.

Αν είναι να πληρώνεις εσύ για εμένα.

Αν είναι να λες όπου πάμε «η κοπέλα είναι μαζί μου».

Αν είναι όταν περπατάμε να είσαι από πίσω μου για να με προστατεύεις.

Αν είναι να μου συμπεριφέρεσαι σαν  κάτι «εύθραυστο», σαν να πρόκειται να σπάσω.

Αν είναι να μου συμπεριφέρεσαι σαν να είμαι λουλούδι, χωρίς να βλέπεις τα αγκάθια μου.

Αν είναι να μου λες «συγγνώμη», όταν φταίω εγώ.

Δεν θέλω να είσαι τζέντλμαν,

Αν είναι να είσαι έτσι.

Και στο ζητάω τόσο καθόλου «τζεντλ».

Θέλω να τα γ@μήσεις όλα και να έρθεις να με πάρεις αγκαλιά.

Κι ας σου λέω πως δεν μου αρέσουν οι αγκαλιές.

Θέλω να ξέρεις πως σου λέω ότι δεν μου αρέσουν οι αγκαλιές γιατί τις φοβάμαι. Γιατί φοβάμαι πως κάποτε θα τελειώσουν.

Θέλω να έρχεσαι όταν σου λέω «φύγε».

Γιατί θέλω να ξέρεις πως όταν σου λέω «φύγε», μέσα μου φωνάζω «έλα», αλλά επειδή φοβάμαι πως θα φύγεις προτιμώ να σε διώχνω εγώ.

Θέλω να μου φωνάξεις «έχεις ανάγκη εμένα», όταν σου φωνάζω «εγώ δεν έχω ανάγκη κανέναν».

Γιατί θέλω να ξέρεις πως τις ανάγκες μου ούτε εγώ δεν τις ξέρω.

Θέλω να μου δείχνεις τα σημάδια που σου αφήνω όταν σε τρυπάω με τα «αγκάθια» μου και να μου λες «να, κοίτα τι μου έκανες».

Γιατί δεν θέλω να χαίρομαι όταν σε τρυπάω.

Θέλω να με αρπάξεις από το χέρι ξαφνικά και να τρέξουμε μαζί. Δίπλα δίπλα. Για να σε προστατεύω και να με προστατεύεις.

Γιατί θέλω να ξέρεις πως όταν σου λέω «εγώ πηγαίνω μόνη μου», τις περισσότερες φορές δεν ξέρω πού πηγαίνω και θα ήθελα να μάθω μαζί σου πού πηγαίνω.

Θέλω να μου τονίζεις τα λάθη μου όταν κάτι κάνω λάθος και σου λέω «ε δεν έγινε και τίποτα».

Γιατί θέλω να ξέρεις πως θέλω να ακούσω πως έκανα λάθος και να σου ζητήσω συγγνώμη.

Θέλω να μου πεις «ε λοιπόν δεν μου αρέσει» και να μου κλείσεις την πόρτα στα μούτρα, όταν σου λέω «έτσι είμαι και άμα σου αρέσει».

Γιατί θέλω να ξέρεις πως ούτε εμένα μου αρέσει αυτό που «έτσι είμαι».

Δεν θέλω να είσαι τζέντλμαν.

Γιατί κι εγώ δεν είμαι ευγενική μαζί σου.

Θέλω να τα γ@μήσεις όλα και να έρθεις να με πάρεις αγκαλιά.

Γιατί όταν οι άλλοι που δεν ξέρουν θα πουν πως «δεν ήταν σωστό» αυτό που έκανες, εγώ θα ξέρω πως ήταν το πιο ευγενικό πράγμα του κόσμου.

Με αφορμή το γκράφιτι της φωτογραφίας στην Κολοκοτρώνη