Είναι φορές που βρίσκεσαι στο σπίτι, στη δουλειά, στο γραφείο ή στη σχολή και παρά την κίνηση που υπάρχει γύρω σου νιώθεις την ανάγκη να (από)κλειστείς στον εαυτό σου και να αγνοήσεις τους πάντες και τα πάντα. Πόσες φορές σε έχεις πιάσει, άραγε, να συζητάς με τον εαυτό σου; Πριν προλάβεις να θεωρήσεις τον εαυτό σου παρανοϊκό έρχομαι εγώ να σου πω πως κι εγώ μιλάω με τον εαυτό μου. Κι ο διπλανός σου. Κι ο παραδιπλανός σου. Όλος ο κόσμος το κάνει.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι το να μιλάς μόνος σου βοηθά στην αποτελεσματικότερη λειτουργία του εγκεφάλου. Συζητάς, αναλύεις, συμβουλεύεις, σκέφτεσαι, είναι όλα μέρος ενός σχεδίου για να μάθεις μεν, καλύτερα τον εαυτό σου, αλλά και για να τον βοηθήσεις να σκέφτεται πολυδιάστατα.

«Κάποιες φορές, μάλιστα, θεωρείται και ως δείγμα μεγάλης ευφυΐας», είπες μία μέρα στον εαυτό σου για να τον πείσεις πως δεν είσαι τρελός. Όπως, επίσης:

• Για το τι θα φας αύριο. «Μακαρόνια ή παστίτσιο; Οπωσδήποτε παστίτσιο. Όχι μακαρόνια, το παστίτσιο είναι δύσκολο και δεν έχω χρόνο. Σίγουρα μακαρόνια».
• Για τον τύπο που πέρασε από δίπλα σου και σε κοίταξε -νομίζεις- ύποπτα. «Γιατί με κοίταξε ύποπτα;»
• Για το αν οι γυναίκες είναι όντως από τον πλανήτη Αφροδίτη και οι άντρες από τον πλανήτη Άρη. Θεέ μου, σταμάτα να διαβάζεις αυτά τα βιβλία επιτέλους.
• Για το αν υπάρχουν πια άντρες, που υπάρχουν και γιατί δεν τους βλέπω. «Κι ας με κοιτάνε σαν τον τύπο που πέρασε από δίπλα μου»
• Για το αν υπάρχουν πια γυναίκες. Με όλη την σημασία της λέξης.
• Για την τύχη σου την χορεύτρια. «Τώρα βρήκε να βρέξει; Που αποφάσισα να βγω περιποιημένη στον έξω κόσμο μετά από ώρες και μέρες καθισμένη στον καναπέ μου;»
• «Τηγανιτές πατάτες ή πατάτες φούρνου;». Πάντα τηγανιτές θα απαντάω.
• Για όσα έμαθες παπαγαλία και επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου ξανά και ξανά για να δεις αν τα θυμάσαι. (σε μένα πάντως πιάνει).
• Για το τι σκέφτονται οι άλλοι τριγύρω σου. «Μακάρι να έμπαινα στο μυαλό του καθενός από αυτούς».
• Για το τι υπερφυσικές δυνάμεις θα ήθελες να έχεις.
• Για τον θυμό σου. Σε μία τέτοια συζήτηση βρίζεις χωρίς συστολές, χωρίς φόβο και πάθος μήπως κάποιος σε ακούσει.
• Για το άγχος σου. «Γιατί να μην έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο;»¨
• Για τη λύπη σου. Σε μία τέτοια συζήτηση κλαίς με λυγμούς από μέσα σου, ειδικά όταν ξέρεις πως δε μπορείς να το κάνεις φανερά.
• Για τον γείτονα ή τη γειτόνισσα που πέρασε από δίπλα σου και δε χαιρετηθήκατε. Ή απλά ετοιμάστηκες να χαιρετίσεις πρώτος, αλλά κάπου μεταξύ του να ετοιμαστείς να σκάσεις το μεγαλύτερο χαμόγελο που έχεις και να γνέψεις με το χέρι σου γύρισε την πλάτη. «Άβολο».
• Για τη συζήτηση που θες να κάνεις με τον εαυτό σου.
• Για την παρουσίαση που θα κάνεις αύριο. Στη σχολή ή στο meeting.
• Για τις δουλειές που έχεις να κάνεις αύριο. «Να καθαρίσω, να σκουπίσω, να σιδερώσω, να βάλω πλυντήριο, να πληρώσω τη ΔΕΗ, να πάω γυμναστήριο, να βγω με τη Στέλλα, στο τέλος της ημέρας να αυτοκτονήσω.
• Για να επιβραβεύσεις τον εαυτό σου. «Ναι! Έχασα δύο κιλά». Και θα τα ξαναπάρω αύριο.
• Για τις ενοχές σου. «Δεν έπρεπε να φάω πίτσα σήμερα».
• Για τις απορίες που δε μπορείς να εκφράσεις για ευνόητους λόγους και δεν αφορούν σίγουρα την απορία «γιατί η γη δεν είναι τετράγωνη;».
• Για όλα αυτά που θες να πεις, αλλά ξέρεις πως δεν πρέπει.