Το μυθιστόρημα “Η εξαφάνιση της Λάουρα” του Andrea Camilleri που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα είναι ένα γρήγορο και ατμοσφαιρικό κείμενο που κινείται αέρινα πάνω στη σύγχρονη πραγματικότητα, κουβαλάει ένα καλά κρυμμένο μυστικό και διεισδύει πίσω από την επιφάνεια των επιπόλαιων κατηγοριοποιήσεων.

Είναι η ιστορία μιας όμορφης, παντρεμένης και άστατης γυναίκας που γίνεται αντικείμενο του πόθου για τους άντρες και πέτρα του σκανδάλου για τον κοινωνικό της περίγυρο. Όταν ένα βράδυ ξαφνικά θα χαθούν τα ίχνη της, ο επιθεωρητής Μαουρίτσι θα αναλάβει να λύσει το μυστήριο.

Κατά την διάρκεια της αφήγησης του ο Camilleri προκαλεί τον αναγνώστη να βηματίζει γρήγορα μπροστά, να σταματάει απότομα μετά από λίγο, έπειτα να κάνει κάποια βήματα προς τα πίσω και να επιστρέφει στην πρότερη του θέση ακόμα πιο πλούσιος σε γνώσεις από ότι ήταν. Γιατί κάθε πισωγύρισμα, ενώ μοιάζει σε πρώτη ανάγνωση πως έρχεται ως ένα τυχαίο συμβάν, είναι απόλυτα σκηνοθετημένο και υπάρχει για να ικανοποιήσει ένα συγκεκριμένο σκοπό. Είτε στοχεύει σε μικρές αποκαλύψεις, είτε φέρνει κάποια καινούργια ευρήματα που συμπληρώνουν το δαιδαλώδες παρελθόν της μοιραίας πρωταγωνίστριας, είτε ξεσκεπάζει στοιχεία που βοηθούν την έρευνα να περάσει στο επόμενο επίπεδο.

Ο πολυγραφότατος συγγραφέας με την μακρά πορεία τόσο στη σκηνοθεσία όσο και στα σενάρια δημιουργεί ένα ολοζώντανο αφηγηματικό περιβάλλον με μια χαρακτηριστική επιμονή στη χρήση των διαλόγων. Με τον τρόπο αυτό, ο αναγνώστης είναι σαν να μεταφέρεται μέσα στο κινηματογραφικό κάδρο που έχει πλάσει η φαντασία του Camilleri και να μετατρέπεται όχι μόνο σε αυτήκοο μάρτυρα των γεγονότων αλλά και σε ένα ενεργό μέλος της ιδιότυπης αυτής παρέας των ηρώων που εκείνος έχει δημιουργήσει.

Το σχετικά σύντομο σε έκταση έργο του Andrea Camilleri, ενώ ξεκινάει με όλες τις προδιαγραφές μιας κλασικής νουάρ αστυνομικής ιστορίας εξελίσσεται σταδιακά σε ένα πολυεπίπεδο ψυχογράφημα που σκιαγραφεί με καθαρές γραμμές το πραγματικό προφίλ μιας γυναίκας που αρνείται επιδεικτικά να συμβιβαστεί με τους κοινά αποδεκτούς κοινωνικούς κανόνες. Η ηρωίδα του συγγραφέα, είναι μια προσωπικότητα σύνθετη που διψά πραγματικά για τη ζωή και τη γεύεται έντονα με κάθε της κύτταρο. Ο τρόπος της αφήγησης του Camilleri, προκαλεί μια έξαψη ανάλογη με αυτή που νοιώθει κάποιος κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης λόγω της αναπόφευκτης αλληλεπίδρασης μεταξύ των ηθοποιών και του κοινού. Ο αναγνώστης αφού πρώτα βρεθεί από τη θέση του απλού θεατή μέσα στη σκηνή δράσης αντιλαμβάνεται ότι οι αισθήσεις του γρήγορα οξύνονται με όσα διαδραματίζονται γύρω του. Ακούει τις ανάσες, νοιώθει το ελαφρύ άγγιγμα του αέρα καθώς κινούνται με ταχύτητα οι πρωταγωνιστές στο πλάι του, αγωνιά για το τι θα ακολουθήσει.

Ο Camilleri ως συγγραφέας δεν μου αρέσει μόνο γιατί εκπροσωπεί με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ύφος το μεσογειακό αστυνομικό μυθιστόρημα ούτε γιατί καταφέρνει διαισθητικά να αποτυπώσει έξοχα τόσο τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των πρωταγωνιστών του όσο και τις κοινωνικές προεκτάσεις των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται. Για μένα ο Camilleri συμβολίζει την κατάρριψη των περιορισμών γύρω από τους κύκλους που διαγράφουμε στις ζωές μας. Ο ίδιος ξεκίνησε να γράφει μετά τα 60 του χρόνια και αφού είχε ήδη σημειώσει μια καλή επαγγελματική διαδρομή. Έκανε τεράστια επιτυχία και θεωρείται ένας από τους πλέον παραγωγικούς και πολυδιαβασμένους συγγραφείς σε όλο τον κόσμο. Αν αυτό δεν είναι ελπιδοφόρο παράδειγμα του ποτέ δεν είναι αργά για να ακολουθήσει κάποιος τα όνειρά του τότε δεν μπορώ να σκεφτώ πραγματικά τι άλλο θα μπορούσε να είναι.