«Μόνο στις ταινίες θα βρεις κάποιον που να σου τα προσφέρει όλα. Μα δεν είμαστε σε ταινία. Στον πραγματικό κόσμο πρέπει να αναγνωρίσεις με ποια τρία χαρακτηριστικά θέλεις να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου, και μετά να ψάξεις αυτά τα τρία χαρακτηριστικά σε έναν άλλον άνθρωπο. Έτσι είναι η πραγματική ζωή.».

Το μυθιστόρημα Λίγη ζωή της Hanya Yanagihara, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, παρέμεινε ένα ενεργό κομμάτι της καθημερινότητάς μου για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν ήταν τόσο πολύς ο χρόνος που απαιτήθηκε για την ανάγνωσή του, όσο ο χρόνος αφομοίωσης και επεξεργασίας των παράλληλων ιστοριών των πρωταγωνιστών του, αλλά της διαχείρισης των συναισθημάτων που προκαλούν οι αφηγήσεις τους.

Τα τέσσερα κεντρικά πρόσωπα του βιβλίου είναι πρώην συμφοιτητές που αποφασίζουν μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους να συγκατοικήσουν στην απρόσωπη Νέα Υόρκη, χωρίς σταθερούς οικονομικούς πόρους, κυνηγώντας ο κάθε ένας τα δικά του φιλόδοξα όνειρα. Είναι άτομα με διαφορετικές προσωπικότητες, τελείως διαφορετικές επαγγελματικές επιλογές αλλά και μετέπειτα εξέλιξη. Το μόνο κοινό και διαχρονικό σημείο σύμπνοιας είναι ίσως η βαθιά φιλία που αισθάνονται ο ένας για τον άλλο και στην πορεία μεταμορφώνεται σε μια πολύπλοκη σχέση ζωής.

Δομικά, το Λίγη ζωή ακολουθεί μια κυκλική πορεία. Το σημείο έναρξης τοποθετείται στην Οδό Λίσπεραντ, όπου με έναν εφηβικό ενθουσιασμό και μια ουσιαστική αθωότητα που εμπεριέχει αρκετό κέφι, δύναμη αλλά και αισιοδοξία ξεκινάει αυτή η ξεχωριστή κοινή πορεία και καταλήγει στην Οδό Λίσπεραντ με μια αφοπλιστική ωριμότητα έχοντας πλέον διανύσει μια διαδρομή δεκαετιών πλούσια σε εμπειρίες και γεγονότα που πραγματικά συγκλονίζουν. Το έργο είναι χωρισμένο συνολικά σε 6 μέρη και σε κάθε ένα από αυτά συναντάμε σταδιακά όλα εκείνα τα κομμάτια που θα συμπληρώσουν το παζλ αυτής της μακράς και συγκινητικής διαδρομής.

Η συγγραφέας, θεωρείται σήμερα μία από τις πιο σημαντικές αμερικάνικες φωνές στον χώρο της λογοτεχνίας. Επιστρέφει με ένα σύγχρονο, εκτενές και αρκετά πλούσιο μυθιστόρημα που δίνει μεγάλη βαρύτητα μεταξύ άλλων στην δύναμη της φιλίας, στις δοκιμασίες που περνούν οι ανθρώπινες σχέσεις με την πάροδο του χρόνου, στην αφοσίωση, την σωματική και ψυχική κακοποίηση, την ομοφυλοφιλία, τις φιλοδοξίες, τον έρωτα, τα όνειρα, τις επιθυμίες, την απόρριψη, την μοναξιά των μεγαλουπόλεων, τα ανθρώπινα πάθη και τις αδυναμίες.

Αυτό που βρήκα πραγματικά ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο έργο, είναι ο τόπος που μεταφέρει την ιστορία της η Yanagihara στον αναγνώστη. Χωρίς καμία βιασύνη και νοηματικά κενά προσφέρει μεθοδικά όλες εκείνες τις πληροφορίες που θα τον παρασύρουν και θα τον βυθίσουν τελικά στον κόσμο των κεντρικών της ηρώων. Αυτός ο χρόνος ζύμωσης που χαρίζει απλόχερα, προκαλεί και τις μεγαλύτερες συναισθηματικές φορτίσεις όταν θα έρθει εκείνος αντιμέτωπος με τα τραγικά γεγονότα και τις αφοπλιστικές αποκαλύψεις που θα στιγματίσουν τις ζωές των πρωταγωνιστών. Ο αναγνώστης προετοιμάζεται κατάλληλα και δεν μπορεί παρά να συμπάσχει αφού φτάνει σε ένα σημείο να νοιώθει μεγάλη οικειότητα με τα πρόσωπα της ιστορίας. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μείνει απαθής σε όσα τους συμβαίνουν είτε όταν το σκληρό πρόσωπο της μοίρας θα τους χτυπήσει την πόρτα είτε όταν θα διασταυρωθούν με μια στιγμή ευτυχίας.

Ελπίζω μελλοντικά η Hanya Yanagihara να μας δώσει ακόμα περισσότερα ανάλογα έργα: δύσκολα και ενδιαφέροντα που να αποτυπώνουν τόσο γλαφυρά όλες τις όψεις της πραγματικής ζωής.