Συναισθήματα χαράς, απογοήτευσης, ελπίδας, ανυπομονησίας, αγωνίας, μέχρι και αγανάκτησης βιώνονται επί καθημερινής βάσης από τους καταναλωτές που επισκέπτονται τα καταστήματα λιανικής πώλησης, για την ικανοποίηση των αγοραστικών τους απαιτήσεων, περνώντας από το τελικό στάδιο της δοκιμής, άρα και του δοκιμαστηρίου.

Μέσα από ένα ευρύτατο διακοσμητικό και κατασκευαστικό φάσμα, τα κυριότερα κοινά στοιχεία αναφοράς μεταξύ των χώρων αυτών, είναι η κουρτίνα που τις περισσότερες φορές παρομοιάζεται πολύ σωστά ως αποκαλυπτήρια (και γιατί όχι θεατρική) και σαφέστατα ο καθρέφτης με τις “μαγικές” του ιδιότητες.

Αν το καλοσκεφτούμε, τα δοκιμαστήρια κάθε καταστήματος ή atelier αποτελούν τα πιο “ζωντανά” τετραγωνικά μέτρα ολόκληρου του χώρου. Πρόκειται για μια κοινή αλλά ταυτόχρονα άκρως προσωπική διαδικασία, όπου κάθε φορά τείνει να είναι και “μοναδική”. Όλοι μας, αναζητούμε πάντα κάτι το διαφορετικό, όταν επισκεπτόμαστε ένα κατάστημα ρούχων, ανάλογα με την εκάστοτε κοινωνική περίσταση, τη χρονική περίοδο και σαφέστατα την προσωπική μας επιθυμία-ανάγκη. Είναι μια εμπειρία όπου ανεξάρτητα από τις “ώρες” που έχει κάποιος στο βιογραφικό του, κάθε φορά παρουσιάζεται ως κάτι νέο, κυρίως λόγω της ποικιλίας των ρούχων.

Για αρκετούς τα δοκιμαστήρια προσωποποιούν μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία που περιλαμβάνει τα στάδια, αναζήτησης, επιλογής, αναμονής, δοκιμής, κριτικής σκέψης, ανασφάλειας και ίσως τελικά της συναλλαγής. Πρόκειται για μια “σκληρή” διαδικασία όπου οι σκέψεις και η διάθεση του κάθε καταναλωτή, τις περισσότερες φορές παίζουν σημαντικότερο ρόλο από ότι το ίδιο το ρούχο. Με αποκορύφωμα τους εσωτερικούς μονόλογους, και αρκετές δόσεις προσωπικών υποσχέσεων του τύπου “υπόσχομαι να μη ξαναφάω βράδυ”, ¨κομμένα τα γλυκά”, “από αύριο γυμναστήριο”, η πλειοψηφία καταλήγει διαρκώς στο στάδιο της αυτοκριτικής (είτε αρνητικής, είτε εποικοδομητικής).

Πιο συγκεκριμένα όμως η πρόθεση του καθενός μας, να εκπέμπει χαρούμενα, ελκυστικά, μοιραία, ρομαντικά, θηλυκά, ανδρικά, ανδρόγυνα, σύγχρονα, παλιά ερεθίσματα, μας υπενθυμίζουν ότι η μόδα μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους,τονίζοντας μας διαρκώς την μοναδικότητα και τα κυριότερα χαρακτηριστικά μας! Ο καθένας από εμάς αξίζει ό,τι εκείνος/νη θεωρεί καλύτερο και στην περίπτωση της μόδας, η λίστα των επιλογών είναι τεράστια με κυριότερο διαχωριστικό μεταξύ τους στοιχεία το label. Ένα μικρό λογότυπο που αποτελεί την προσωπική σημαία του καθενός μας, ανάμεσα στο πλήθος μιας αισθητικής αντίληψης και μιας καταναλωτικής κουλτούρας, με τελικό σκοπό την προέκταση του εσωτερικού μας κόσμου.

Ίσως τελικά τα δοκιμαστήρια να προσωποποιούν τους σιωπηλούς μάρτυρες, κάθε “ονείρου” που γεννιέται ή πεθαίνει, με το άνοιγμα της κουρτίνας. Ο καταναλωτής, στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την περσόνα που αντιπροσωπεύει το brand που επέλεξε να φορέσει στο σώμα του/της… Μόνοι μας, διανύουμε μια “βαθιά” διαδικασία όπου μέσα από την εμπειρία της απομάκρυνσης των ρούχων “μας”, καταδυόμαστε σε μια ονειρική κατάσταση όπου κάθε label είτε κατασκευαστικά είτε αισθητικά μας προσφέρει. Ο χρόνος κυλάει διαφορετικά χρωματίζοντας μέσω της φαντασίας του καθενός μας τόσο το “ρόλο” που καλείται να υποστηρίξει, αλλά και ταυτόχρονα την αθωότητα της επιθυμίας, του να “μεταμορφώνεται” σε όποιον επιθυμεί.