“Δεν είναι ο τύπος μου”: η ατάκα που είναι πλέον ικανή να με κάνει να εγκληματήσω εις βάρος φίλων και αγνώστων. Και δεν θα ήμουν τόσο απόλυτη αν δεν διανύαμε μια παρατεταμένη περίοδο “σχεσιακής ανομβρίας”, κατά την οποία ξεφυσάμε αναμασώντας την καραμέλα “πόσο δύσκολες είναι οι σχέσεις σήμερα” (εδώ τα έλεγε η Κλέλια), και γιατί υπάρχει τόση μοναξιά.

Σεντόνια επί σεντονιών με αναλύσεις σε περιοδικά, ίντερνετ και μηνύματα, ξενύχτια επί ξενυχτιών αναλωμένα σε συζητήσεις με φίλους με θέμα “τι κάνω λάθος και είμαι μόνος/μόνη”, καλαμπούρια επί καλαμπουριών ότι θα γεροντοκορέψουμε ή θα γεροντοπαλικαριάσουμε. Μπορείς να πεις μονοκοπανιά “γεροντοκορέψουμε” και “γεροντοπαλικαριάσουμε” και σου είναι τόσο δύσκολο να δώσεις έστω μία ευκαιρία σε κάποιον ή κάποια που έδειξε ενδιαφέρον για σένα;

The case:

Κόσμος γνωρίζει κόσμο από κοινές παρέες, σε εξόδους, στη δουλειά, στη σχολή. Τυχαίνει να βρεθούν στο ίδιο περιβάλλον για λίγες ώρες. “Πώς σου φάνηκε;”. “Καλό παιδί/καλή κοπέλα αλλά δεν είναι ο τύπος μου”. Ακόμα χειρότερα, κόσμος κοιτάζει κόσμο, και πριν καν ανταλλάξουν μια κουβέντα, αποφαίνεται, “δεν είναι ο τύπος μου”…

My view:

Πσσσς, ξεκαβάλα λίγο. Σόρυ για την επιθετικότητα, αλλά ότι δεν είναι ο τύπος σου, μπορείς να το πεις μόνο αν έχεις βγει δυο-τρία ραντεβού με τον/την εκάστοτε ενδιαφερόμενο/-η και το “κλικ” αγνοείται σαν τα καρπούζια Γενάρη μήνα. Αν πράγματι ψάχνεις για σοβαρή σχέση, θα την ψάξεις προχωρώντας πιο πέρα από μια επιφανειακή γνωριμία.

Και εδώ που τα λέμε, από πότε ο έρωτας προκύπτει μόνο κεραυνοβόλα, με την πρώτη ματιά, μυρωδιά, κίνηση ή διάλογο; Όταν προκύπτει έτσι, με γεια του με χαρά του, να έχουμε να λέμε ότι τέτοιοι έρωτες σε ταινίες και βιβλία είναι βγαλμένοι απ’ τη ζωή. Αλλά στην πραγματική ζωή ο έρωτας μπορεί να προκύψει και μέσα από την συναναστροφή, μέσα από τον χρόνο, ακόμα και μέσα από την σύγκρουση.

Χαμένοι στη μετάφραση

Σε ελεύθερη μετάφραση, τις περισσότερες φορές το “δεν είναι ο τύπος μου”, όταν εκφράζεται χωρίς να έχει προηγηθεί ουσιαστική γνωριμία, εν ολίγοις σημαίνει: “Η εμφάνισή του/της δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που ιδανικά θα ήθελα για μένα, μπορώ και μόνο από την εμφάνισή του/της να υποθέσω και να προβλέψω πώς είναι και τι κάνει γενικότερα στη ζωή του/της, και έτσι όπως τα φαντάζομαι, δεν μου φαίνονται και πολύ ελκυστικά”. Ακόμα πιο λιανή μετάφραση: “Για μένα θα ήθελα κάποιον/-α που μοιάζει με μοντέλο γιατί έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου και επιπλέον είμαι πολύ τεμπέλης/-α ή εκτός τόπου και χρόνου για να ξεκουνηθώ από την comfort zone μου, να βάλω λίγο στην άκρη τον εγωισμό μου και να βρεθώ σε κάτι διαφορετικό από αυτό που έχω φτιάξει στο μυαλό μου και έχω αποφασίσει ότι πρέπει να μου συμβεί”.

Η υπεράσπιση:

Λένε ότι όσο μεγαλώνουμε, καταλαβαίνουμε καλύτερα τι θέλουμε. Κάνουμε τις επιλογές μας με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο ξεκάθαρα. Και ότι ακριβώς γι’ αυτό είναι δικαιολογημένο να ξεκόβουμε ένα φλερτ με τη μία, επειδή “δεν είναι ο τύπος μας”, για να μην ταλαιπωρούμαστε χωρίς λόγο. Υπάρχει μεγάλη αλήθεια σ’ αυτό, δηλαδή στην αυξημένη πιθανότητα όσο ωριμάζεις να γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου και να καταλαβαίνεις γρηγορότερα ποιος σου κάνει και ποιος όχι. Όχι ότι δεν υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που φτάνουν 80 χρόνων και ακόμα δεν ξέρουν τι θέλουν.

Ο αντίλογος:

Έστω κι έτσι όμως, η ωριμότητα που υποτίθεται ότι αποκτάς, θα περίμενε κανείς να σε έχει προικίσει με τη λογική να μην κρίνεις αν κάποιος/-α σου κάνει χωρίς να έχεις αρκετά δείγματα από το άτομό του/της. Προς ενίσχυση του παραπάνω, σκέψου πόσα ζευγάρια από αυτά που ξέρεις ερωτεύτηκαν μέσα από μια πιο περίπλοκη διαδικασία. Δεν μπορεί να γνωρίζεις μόνο περιπτώσεις που να τους χτύπησε κατακέφαλα με τη μία!

“Δώσε έστω μία ευκαιρία”:

Tραγουδιστά κάνει και σλογκανάκι. Δώσε μια ολοκληρωμένη ευκαιρία δυο-τριών ραντεβού σε άτομα που δεν μοιάζουν με μοντέλα, δεν είναι του ίδιου εκπαιδευτικού επιπέδου ή του ίδιου επαγγελματικού κλάδου και απελευθερώσου από αναχρονιστικές προκαταλήψεις που μπορεί να εμποδίζουν την ευτυχία σου.

Αν και δεν είναι από τις αγαπημένες μου σειρές, ούτε μου αρέσει να παραλληλίζω τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα, αν είναι να σε πείσω, θα σου θυμίσω την περίπτωση της Σάρλοτ και του συζύγου της, Χάρι, από το Sex and the City. Στην αρχή και για πολύ καιρό “δεν ήταν ο τύπος της”. Ώσπου σε μια εκδήλωση, όπου η Σάρλοτ βρέθηκε δίπλα σε μια παρέα γυναικών που σνόμπαραν τους παρευρισκόμενους, μαζί και τον Χάρι, επειδή “δεν ήταν ο τύπος τους”, κατάλαβε οριστικά ότι αν υπήρχε ένας “τύπος” της, αυτός δεν ήταν άλλος από τον Χάρι! Και του εξομολογήθηκε εκεί όλα όσα αισθανόταν, ζητώντας του να ξαναείναι μαζί. Και εκείνος γονάτισε επιτόπου και της έκανε πρόταση γάμου. Και βλέποντας αυτό το σκηνικό, οι σνομπαρίες “ξεστραβώθηκαν” συνειδητοποιώντας πόσες ευκαιρίες έχαναν…: