Κατά τη διάρκεια της καθημερινότητας μας, ένα μεγάλο μέρος των διαδικασιών και των δραστηριοτήτων που ακολουθούνται τόσο από τους πολυάσχολους, όσο και από τους λιγότερο περιορισμένους χρονικά εργατικούς τύπους, πραγματοποιείται μηχανικά. Από τα πρώτα πρωινά βήματα προς το μπάνιο, το βούρτσισμα των δοντιών, το δέσιμο της γραβάτας, των κορδονιών των παπουτσιών κτλ, όλες οι παραπάνω κινήσεις μας πραγματοποιούνται “αυτόματα”. Στο συγκεκριμένο σημείο, ίσως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να εντοπίσουμε τα ενδυματολογικά σύνορα ανάμεσα στους τύπους των ανθρώπων που “φοράνε κάτι πάνω τους” και εκείνους που επενδύουν λίγο περισσότερο χρόνο στην συγκεκριμένη διαδικασία.

Ένα αξιοσέβαστο ποσοστό ανθρώπων, είτε από προσωπική επιλογή, είτε από χρονική πίεση, επιλέγει τα ρούχα που θα φορέσει μηχανικά και χωρίς καμία περαιτέρω σκέψη σχετικά με ό,τι αυτό περιλαμβάνει. Πρόκειται για ένα σύνολο προσωπικών συστατικών, μέσα από τα οποία ο καθένας μας πλαισιώνει αλλά κυρίως επιλέγει να επενδύσει το χρόνο του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα ρούχα προσεγγίζονται με ένα περισσότερο πρακτικό και λειτουργικό τρόπο, όπου η χρήση τους επικεντρώνεται στην ευπρέπεια (καθαριότητα, σιδέρωμα) και στους “ασφαλείς” και βασικούς χρωματικούς συνδυασμούς. Πρόκειται για μια διαχρονική και επαναλαμβανόμενα προγραμματισμένη διαδικασία, όπου το τελικό αποτέλεσμα δεν μεταβάλλεται ιδιαίτερα αισθητικά, δημιουργώντας ένα συγκεκριμένο πλαίσιο προσωπικής έκφρασης.

Στη άλλη “όχθη” βρίσκεται ένα σύνολο ανθρώπων με αρκετά διαφοροποιημένη αντίληψη σχετικά με το θέμα της ένδυσης. Στο δικό τους “λεξικό”,ο όρος καθημερινό ντύσιμο μετατρέπεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και ταυτόχρονα εικαστική διαδικασία, που περιγράφεται ως μόδα. Πρόκειται για μια προσπάθεια εξωτερίκευσης της καθημερινής τους διάθεσης, της διακήρυξης της μοναδικότητας τους, των μουσικών τους προτιμήσεων μέσα από τον ιδιαίτερο τρόπο που επιλέγουν να ντυθούν. Για εκείνους τα ρούχα αποτελούν και ενσαρκώνουν κάτι πολύ περισσότερο από ένα κομμάτι ύφασμα, καθώς εστιάζουν στην ιδέα που περικλείουν και περισσότερο από όλα στο τρόπο που οι ίδιοι μπορούν να όχι μόνο να τη μεγεθύνουν, αλλά να την προσαρμόσουν στη δική τους εκδοχή.

Το στιλ, είναι μια διαρκής διαδικασία που προϋποθέτει και απαιτεί πειραματισμό, προκειμένου να εξελιχθεί και να σχηματίσει την πολυπόθητη φυσικότητα. Κινείται και ισορροπεί με ακροβατική αρτιότητα πάνω στα σύνορα ενος καλόγουστου και ανήσυχου πνεύματος, έχοντας ως κινητήριο δύναμη μια θετική διάθεση, ένα χαμόγελο μέσα από την έμπνευση που παρέχει ως “οπτικό ερέθισμα” για τους τριγύρω συμβατικούς ανθρώπους (συνάδερφους, περαστικούς, φίλους).

Αφού λοιπόν η μόδα μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, την επόμενη φορά που είτε θα σταθείτε μπροστά στον καθρέφτη σας παρατηρώντας το ντύσιμο σας, είτε επιλέξετε απλά να ντυθείτε μηχανικά, σημασία έχει να νοιώθετε ο εαυτός σας… Άλλωστε σε όποια “κατηγορία” από τις παραπάνω και αν ανήκετε, θυμηθείτε ότι όλα είναι μια ιδέα και κυρίως ότι η μεταξύ τους απόσταση δεν υπολογίζεται σε χιλιάδες μίλια, αλλά σε μερικά εκατοστά….