Ποιος: Dusk, Αυγή Πλατανίδη Που: Σε κάποιους πρόποδες, ένα μεσημέρι του Ιούνη που μύριζε φθινόπωρο Ποιος την προσκάλεσε: Ο Στάθης Δράκος (με δαχτυλίδι παρακαλώ) Ποιόν προσκάλεσε: Κώστας από GAD
Ο μπαμπάς της της έδωσε το όνομα Αυγή, εκείνη το έκανε Dusk (σούρουπο) και έτσι μια ολοκλήρωση επιτελέστηκε, ένας κύκλος, σχήμα που αγαπά πολύ στη ζωή της.
Το ραντεβού με τη dusk έγινε βροχερό μεσημέρι παρότι ήταν Ιούνης. Λες και ο καιρός ήθελε να ταιριάξει με το mood του δίσκου της . Δυναμικές συνθέσεις, μελαγχολική διάθεση, κιθάρα, βιολί και αυτή η φωνή. Κάναμε κατάληψη στον καναπέ της, μια τεράστια συζήτηση και δε μπορέσαμε να την αποχωριστούμε εύκολα.
• Ποια είναι η dusk;
Ωχ, στα βαριά, δεν είμαι έτοιμη (γέλια). Είναι η πλευρά του εαυτού μου που ανήκει στο παραμύθι , το ξωτικό, το κορίτσι που κοιτάζει τον ουρανό, το φεγγάρι, τα αστέρια, που όλη της τη ζωή τη βλέπει μέσα από ρόλους, σαν ταινία, με δράματα και κωμωδίες , δράκους και πρίγκιπες. Τους πρίγκιπες τους περιμένει. (γέλια) Δε θα λεγα η καλύτερη πλευρά του εαυτού μου, αλλά αυτή που δεν πατάει στη γη. Αυτή.
Η Αυγή από την άλλη είναι άνθρωπος πολύ ευαίσθητος στα ερεθίσματα γύρω του. Πολλοί που δε με ξέρουν καλά με χαρακτηρίζουν κυκλοθυμική. Δεν είμαι κυκλοθυμική, απλά κάποιο ερέθισμα που έρχεται απ έξω μπορεί να μου μεταβάλλει την ψυχολογία στο λεπτό.
• Σούρουπο ή αυγή έρχεται η έμπνευση;
Η dusk πάντα έχει την έμπνευση. Το σούρουπο καταλήγει κάπου ενώ η αυγή φέρνει καινούρια πράγματα. Έχω γράψει δηλαδή τραγούδι ξημερώματα το οποίο μίλαγε για την αναγέννηση της πλάσης με το φως της αυγής. Το σούρουπο είναι πιο ρομαντικό και συνήθως μιλάει για πράγματα που έχουν τελειώσει, για αγάπες που έχουν τελειώσει, για αγάπες που νοσταλγείς, για ανθρώπους που έφυγαν αλλά θα θελες να ναι εκεί. Είναι αλλιώς, αλλά κάνει κύκλο και συνεχίζει. Αυτό είναι το καλό.
• Από πού εμπνέεσαι;
Κυρίως από τα συναισθήματά μου, οι φορές που κάθομαι να γράψω τελικά είναι οι φορές που δε βρίσκω κανέναν άλλο τρόπο να εκτονωθώ. Όλη τη μέρα οι άνθρωποι που είναι δημιουργικοί, κάτι σκέφτονται, κάνουν συνειρμούς. Δε βγαίνουν όλα σε τραγούδι βέβαια. Επιτόπου αν με βάλεις να γράψω δε μπορώ, ή μπορεί να σου γράψω ένα jingle αστείο ας πούμε. Τα συναισθήματα είναι μια κύρια αφορμή γραψίματος και αρκετά πράγματα που σκέφτομαι και φιλοσοφώ, σαν άτυποι κανόνες. Προσπαθώ να καταλάβω πάντα πώς λειτουργεί ο κόσμος, οι ανθρώπινες σχέσεις, το πώς λειτουργούν οι δυνάμεις μεταξύ των σχέσεων, είτε αυτό λέγεται ενοχή, αποδοχή, απόρριψη. Ο άνθρωπος άλλωστε είναι το κέντρο των πάντων. Τα πάντα περνούν μέσα από τα δικά μας μάτια, και γύρω από τον άνθρωπο γράφω. Και για τη φύση που γράφω αρκετά γιατί με συγκινεί, πάλι μέσα από τα δικά μου μάτια την προσλαμβάνω. Οπότε όλα καταλήγουν σε εμάς.
• Φαίνεται ότι ταυτίζεσαι με τη φύση, ότι νιώθεις κομμάτι της…
Αν με βάλεις ένα βράδυ καλοκαιριού με την κιθάρα μου στη θάλασσα κάτω από τα αστέρια να κοιτάζω τον ουρανό, είμαι εκεί, δε θέλω κάτι άλλο. Αν ήταν η τελευταία μου μέρα στη γη αυτό θα έκανα. Μιλάμε για ολοκλήρωση, πάνω από ευτυχία. Αντλώ τρελή ενέργεια.
• Το άλμπουμ σου the debut of crossing the lines είναι τόσο ατμοσφαιρικό, το ιδανικό soundtrack για νυχτερινό περίπατο στην Αθήνα. Πες μας δυο λόγια.
Το άλμπουμ μου είναι ένα πρότζεκτ στο οποίο δούλευα πάρα πολλά χρόνια και ήταν σαν μια ολοκλήρωση ενός παζλ. Πολλά από τα κομμάτια έχουν γραφτεί από το 2007, το πιο πρόσφατο το γραψα το 2012. Τα διάλεξα πολύ προσεκτικά γιατί το καθένα αντιπροσώπευε άλλο ήχο κι άλλο νόημα για μένα. Εξαρχής είχα πει ότι θέλω κάθε τραγούδι να ναι με διαφορετικό ήχο, δεν ήθελα μετά από τόσα χρόνια να βγάλω έναν indie δίσκο, ένα folk δίσκο και να πάρω μια ταμπελίτσα. Ήθελα κάτι πιο σφαιρικό, δεδομένου του ότι μου αρέσουν και πολλά είδη μουσικής. Το κάθε κομμάτι έχει άλλη ενορχήστρωση επίτηδες.
Το μόνο που είναι lovesong πέραν του “chances” είναι το Never ending story. Δεν έχει άλλο κομμάτι που να αναφέρεται σε αυτό που όλοι με έχουν συνδυάσει , στον πόνο του έρωτα (γέλια). Η ερωτική τραγουδίστρια που λέει και ο Στάθης. (Ο Δράκος ντε)
Μιλάει για διάφορες έννοιες, φιλοσοφίες, εμπειρίες, συναισθήματα, αρχές της ζωής. Όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή με το Jerry Kolaiti κάναμε την παραγωγή και το βγάλαμε το 2014. Τον τίτλο τον επέλεξα από το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ που μιλάει για τις υπερβάσεις που κάνουν οι άνθρωποι, για το πόσο αιματηρός μπορεί να γίνει ο ανταγωνισμός που έχουν οι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία, σε αυτό το άρρωστο σύστημα. Αλλά σαν τίτλος για μένα είχε και μια προσωπική νότα, ήταν σαν είχα προσωπικό όριο το οποίο εγώ έθεσα και ξεπέρασα.
• Από το άλμπουμ και μετά;
Μετά έστησα τη μπάντα μου, ξεκινήσαμε τα live που τα περίμενα πως και πως τόσα χρόνια. Και το Σεπτέμβρη πέρυσι ενορχηστρώσαμε και κάναμε παραγωγή στο dolphin, το single μου το καινούριο, το οποίο όντως μιλάει για λιακάδα (γέλια), είναι φωτεινό. Ήθελα να είναι έτσι. Ματζόρε, δηλαδή σε φάση τι σε έπιασε, είσαι καλά;; (γέλια)
Η παραγωγή βγήκε πιο ξεκούραστα από το δίσκο, γιατί ήταν ένα κομμάτι και υπήρξε σύμπνοια με τη μπάντα. Έβαζε ο καθένας το δικό του λιθαράκι. Ήρθε και ο Greggy K των Εco train , μου έκανε την παραγωγή και βγήκε με πολλή αγάπη και συναίσθημα.
• Έχεις ένα κομμάτι στο άλμπουμ, το Snake behind my back, που θα μπορούσε να θυμίζει Αγγελάκα, οι κιθάρες και το νεύρο, αν μου επιτρέπεις. Έχεις και τέτοιες επιρροές;
Ω μεγάλη μου τιμή! Εννοείται πως έχω, δεν τις αποκαλώ επιρροές, τις λέω εμπνέυσεις! Βέβαια δε θα φανταζόμουν ποτέ ότι κάποιος θα μπορούσε να με αντιστοιχίσει με κάποιον τόσο σπουδαίο αλλά είναι μεγάλη μου τιμή. Το κοινό που έχω με τον κ. Αγγελάκα είναι το γεγονός ότι εγώ, όπως κι αυτός, δεν είμαι βιρτουόζος στην κιθάρα, ούτε επιδιώκω να γίνω. Ξέρω να παίζω τα κομμάτια μου βέβαια αλλά περιέργως δεν είμαι τελειομανής σε αυτό, μου αρκεί να ξέρω να τα παίζω και να τα βγάζω. Η κιθάρα που έχει γραφτεί στο snake behind my back, είναι απίστευτη, δεν την έχω ηχογραφήσει εγώ εννοείται (γέλια) Εξήγησα στον Κωνσταντίνο το Μπαμπαλέτσο πώς θα ήθελα να αποδοθεί, τι είχα στο μυαλό μου, του βαλα αναφορές από Jose Gonzalezκαι από κιθαρίστες που κάνουν tapping ακουστικό και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα, όπως το θελα. Να πούμε ότι το snake είναι ένα από τα τραγούδια που μιλάει για την ανθρώπινη φύση και την ενοχικότητα.
• To what are the chances έκανε χαμό σε youtube, ραδιόφωνα και έπαιζε συνεχώς στο μυαλό μας, κλάψαμε, χωρίσαμε, λυτρωθήκαμε. Εσύ;
Είναι ολόκληρη ιστορία. Παλιά ιστορία. Καταρχάς σαν κομμάτι πια το χω απομονώσει από την ιστορία που το ενέπνευσε αλλά έχω δει ότι έχει κάνει τους κύκλους του και έχει μπει στη ζωή μου συνοδεύομενο από άλλες καταστάσεις. Έχει πάρει και αυτή τη δημοσιότητα που στο τέλος σταματάει να είναι δικό σου, ανήκει σε όλους όσους το νιωσαν. Τώρα το πρώτο upload φτάνει το 1εκ. views και περιμένουμε να το γιορτάσουμε. (γέλια)
• Και Τελικά what were the chances;
Είχε συμβεί πριν πολλά χρόνια, το 2008.Τυχαία είδα στον δρόμο μια μέρα έναν άνθρωπο με τον οποίο μοιραστήκαμε μαζί αρκετά χρόνια και επειδή βρισκόμασταν στην κίνηση και έβρεχε δε μπόρεσα ποτέ να του πω γεια. Αυτό ήθελα μόνο, να του πω γεια, να είμαστε άνθρωποι, γνωστοί. Αυτό που με πονάει πάντα σε ένα χωρισμό είναι ότι τελειώνουν οι ανθρώπινες σχέσεις, το πόσο γνωστοί άγνωστοι γινόμαστε. Προσπαθούσα να τον πλησιάσω, δε μπόρεσα ποτέ, στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και πήγα σπίτι και έγραψα αυτό το τραγούδι. Κατευθείαν, με ένα rec.
• Επομένως δεν περίμενες και αυτή την απήχηση.
Όχι , όχι .. δεν το έδινα καν σαν demo, θεωρούσα ότι είναι απλό κομμάτι. Συνήθως γράφω πιο εσωτερικά αλλά αυτό μίλαγε πολύ απλά , ωμά και αιματηρά (γέλια).Και ήταν και ευαίσθητο γι αυτό άγγιξε. Κάποια στιγμή, λοιπόν, η Υρώ Ανδρέου, που ασχολήθηκε μαζί μου μάνατζερ, όταν της έδωσα όλα τα κομμάτια για να δει τι θα στείλει, μου λέει αυτό είναι! Ε δεν το πίστευα. Μετά το ενορχήστρωσα με τη Ματίνα σε μίνιμαλ παραγωγή και βγήκε. Γενικά θεωρώ ότι κάθε τραγούδι είναι ένα γράμμα. Πάντα θες να το δώσεις, να το επικοινωνήσεις, είναι το πιο όμορφο δώρο που μπορείς να κάνεις σε έναν άνθρωπο.
• Η κριτική στη ζωή σου;
Γενικά την κριτική την απεχθάνομαι. Όχι για μένα. Γενικά. Πόσο μάλλον στην τέχνη! Θεωρώ ότι είναι περιττή και άσκοπη. Η τέχνη είναι δημιουργία, είναι έκφραση, είναι τρόπος επικοινωνίας. Επομένως, δε μπορείς να πεις στο δημιουργό το ποιος είναι, το πώς νιώθει, το πώς θα το εκφράσει. Όσον αφορά την κριτική απέναντί μου, το να δω ας πούμε ένα σχόλιο στο youtube που με κράζει, θα γελάσω, το βλέπω αστεία. Μα πας και ασχολείσαι με κάτι που δε σου αρέσει, αντί να κάνεις κάτι δημιουργικό για σένα, αντί να κάνεις κάτι και να γουστάρεις. Κάθισες ας πούμε να ακούσεις τρία λεπτά τραγούδι για να πατήσεις dislike και να κράξεις;;; Τι σπατάλη χρόνου σε μια μικρή ζωή..!?! Θα πρέπει να σταματήσουμε την κριτική στην Ελλάδα και να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τον εαυτό μας.
Ξέρεις τι έχω καταλάβει, εδώ στην Ελλάδα όταν πάμε σε μια συναυλία για παράδειγμα δεν κοιτάζουμε αυτό που μας δίνει ο άλλος, αλλά περιμένουμε να δούμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας εμείς. Δεν ακούμε τη μουσική των support, περιμένουμε το κομμάτι στο οποίο ξέρουμε τα λόγια μόνο, δεν προσλαμβάνουμε κάτι καινούριο.
• Τι soundtrack θα είχε η ζωή σου μέχρι τώρα;
Ένα παραμύθι! Το παραμύθι έχει καθημερινότητα, έχει ένα δύσκολο σημείο με σκοτάδι και κακές μάγισσες, στο τέλος όμως έχει μονοπάτι με ήλιο και ηλιοβασίλεμα. Δεν είμαι άνθρωπος που μπορώ να συμβιβαστώ με το σκοτάδι μόνο, ούτε ματζόρε με λες. Με τίποτα. Μου αρέσει η διαδρομή από το σκοτάδι στο φως, να υπάρχει λύτρωση. Κουβαλάς ένα φορτίο, αν δεν το αφήσεις στη διαδρομή πώς θα νιώσεις ελέυθερος; Μουσική, έρωτας και φύση! Τέτοια στοιχεία. Αυτές τις ερωτήσεις μαρέσει να τις απαντάω γραπτά. Κάθομαι και γράφω με τις ώρες, εκεί στις 4 το πρωί.
• Ένα αντικείμενο με τις περισσότερες αναμνήσεις.
Ένα κρεμαστό φυλαχτό που το φοράω διάφορες εποχές, αλλά όταν το βάζω, δεν το βγάζω! Το κρατάω πάνω μου μήνες, μπορεί και χρόνο και έχει δει αρκετά πράγματα μαζί μου, ξέρει πολλά. (γέλια)
• Αγαπημένη γωνιά του σπιτιού σου
Εδώ δεν τη βλέπεις; Εδώ σε αυτόν τον καναπέ, my spot, έχει κάνει και λακουβίτσα. (γέλια) Έχω το pc εδώ, βλέπω ουρανό τι άλλο θέλω; Η γωνίτσα μου!
• Ένα ρούχο και μια ιστορία
Θα πω για το μαύρο μου το σαλβάρι. Όταν το αγόρασα το νόμιζα απλό σαλβάρι γιατί δεν είμαι και πολύ κοκέτα η αλήθεια είναι, δεν ξέρω πολλά πράγματα παρότι μου αρέσει η καλαισθησία. Το σαλβάρι τελικά ήταν από μουσελίνα και δεν ήταν για να το φοράω στη θάλασσα. (γέλια) Έτσι, αυτό το σαλβάρι έχει περάσει θάλασσες, έχει περάσει live, φωτογραφήσεις, πολλά πολλά.
• Πρώτο πράγμα μετά από ένα live.
Ένα ποτό και ένα τσιγάρο ρε παιδιά! Συγκίνηση, υπερένταση όλα. Πρέπει να μου δώσεις 5 λεπτά να ηρεμήσω, να περάσω σε άλλη διάσταση και να ρθω να σου πω ένα γεια γιατί συνήθως δε θυμάμαι ποιον βλέπω στα live, όχι από σνομπισμό βέβαια. Όταν λέω ευχαριστώ, δεν εννοώ για το χειροκρότημα, αλλά ευχαριστώ που το μοιραστήκαμε μαζί, ευχαριστώ για τη συνουσία.
• Αγαπημένος στίχος;
Θα σου πω την αγαπημένη μου λέξη. Ελευθερία. Και δεν εννοώ την ελευθερία από σχέσεις. Όταν συνειδητοποιέις πόσο μικρή είναι η ζωή που ζεις, πόσο λίγο χρόνο έχεις τότε νιώθεις ελέυθερος. Μερικές φορές για να συνειδητοποιήσω πόσο μικρά είναι τα άγχη που έχω κάθομαι και χαζεύω μια εικόνα που έχω στο pc με το σύμπαν και πολλά πολλά αστέρια. Γράφω και πεζά στα ελληνικά. Απλά θέλει τεράστια τέχνη να κάνεις ιδιαίτερα τραγούδια με την ελληνική γλώσσα, ο σωκράτης, ο θανάσης και ο αγγελάκας ας πούμε γράφουν πράγματα που η αγγλική γλώσσα δε θα μπορούσε να τα φτάσει ποτέ!
• Κάτι που δεν ξέρουμε για σένα;
(γέλια) Πες μου εσύ κάτι που είδες σήμερα και δεν το φανταζόσουν για μένα.
• Ότι είσαι τόσο ευχάριστη!
Αυτό λοιπόν. Είμαι και ευχάριστη εκτός από την dark πλευρά των τραγουδιών μου. (γέλια)
• Επόμενα σχέδια;
Ο χειμώνας ήταν λίγο κουραστικός παρότι ήταν ωφέλιμος. Τώρα θέλω να επικετρωθώ πιο πολύ στο να γράψω. Θέλω να ξαναμπώ σε πιο εσωτερική φάση. Και από Σεπτέμβρη θα ξανασμίξω με τη μπάντα για καινούρια πράγματα, καινούρια live.
